Werber Bernard - Tanatonauci 03 - Szkoła bogów.pdf - #Różne - mal_51

Szkoła bogów

Werber Bernard

Szkoła bogów

Z języka francuskiego przełożyła

Lilia Teodorowska

VIDEOGRAF II

Katowice

Tytuł oryginału

L'ile des sortileges

Redakcja i korekta

Jacek Ulg

Joanna Szewczyk

Projekt okładki

Marek Piwko

Zdjęcie na okładce

Emanuele Gnani

Redakcja techniczna

Jerzy Kuśmierz

Skład i łamanie

Ewa Mierzwa

Wydanie I, maj 2006

Videograf II Sp. z o.o.

40-500 Chorzów, Al. Harcerska 3 C

tel.: 032-348-31-33, 348-31-35

fax: 032-348-31-25

office@videograf.pl

www.videograf.pl

This book is published by arrangement

with Literary Agency „Agence de l'Est"

ISBN 83-7183-343-1

Gerardowi Amzallagowi,

niezależnemu umysłowi

Przedmowa

A gdyby się okazało, że to nie najbardziej światłe, lecz

właśnie najokrutniejsze cywilizacje odcisnęły swe piętno na

historii ludzkości?

Jeśli się dobrze przyjrzeć, zauważymy, że zaginione kultu-

ry nie były wcale najmniej rozwiniętymi. Czasami wystarczył

przywódca naiwnie wierzący w pokojowe obietnice wroga lub

też zakłócająca przebieg bitwy niespodzianka pogodowa, aby

odmienić los całego ludu. Następnie historycy zwycięzców od

nowa i według własnego uznania opisywali przeszłość poko-

nanych, zwykle w taki sposób, który uzasadniał ich unice-

stwienie. Powiedzenie „Biada zwyciężonym" zamyka wszel-

kie dyskusje, pozbawiając ewentualnych wątpliwości przyszłe

pokolenia. A Darwin znalazł nawet naukowe uzasadnienie

tego rodzaju masakry, tworząc pojęcie „selekcji naturalnej"

oraz swoją teorię „przeżycia osobników najlepiej przystoso-

wanych".

Tak właśnie, w oparciu o bitewne cmentarzyska i zapo-

mniane zdrady, powstała historia zamieszkującej Ziemię

ludzkości.

Kto widział?

Kto wie, jak było naprawdę?

Znalazłem tylko jedną odpowiedź: bóg lub bogowie, oczy-

wiście pod warunkiem, że „on" lub „oni" w ogóle istnieją.

Próbowałem wyobrazić sobie tych dyskretnych świadków

historii. Bogów obserwujących ludzkie rzesze jak entomolo-

dzy przyglądający się życiu mrówek.

Jeżeli istnieją bogowie, to jaką otrzymali edukację?

Wszystko ulega ewolucji. Jak więc przeszli z okresu mło-

dości w wiek dojrzały? W jaki sposób wpływają na losy świa-

ta? Dlaczego interesują się nami?

Odpowiedzi szukałem w świętych tekstach: od tybetań-

skiej Księgi umarłych, poprzez szamanizm i wielkie kosmo-

gonie ludów zamieszkujących wszystkie kontynenty, aż po

egipską Księgę umarłych. Informacje, które tam znalazłem,

rzadko bywały sprzeczne. Tak jakby istniało wspólne po-

strzeganie przekraczającego nasz umysł wymiaru oraz re-

guł kosmicznej gry.

Filozofia i nauka zawsze spierały się ze sobą, ale dla mnie

obie te dziedziny łączą się w tym, co nazywam „duchowością

laicką". W niej zaś bardziej liczą się pytania niż odpowie-

dzi.

Wobec całej reszty pozwoliłem działać swojej wyobraźni.

W moim osobistym odczuciu, My, bogowie stanowi natu-

ralną kontynuację Tanatonautów oraz Imperium Aniołów.

Wydaje się całkiem logiczne, że po zdobyciu Raju, a następ-

nie poznaniu anielskiego świata, kolejnym krokiem na dro-

dze ewolucji jest świat bogów...

Właśnie dlatego odnajdujemy tu znowu Michaela Pinso-

na oraz jego niezwykłych przyjaciół: Raoula Razorbacka,

Freddy'ego Meyera, Marilyn Monroe, wszystkich eks-ta-

natonautów, których łączy wspólna dewiza: „Z miłością do

szpady, z humorem do tarczy". Zagłębiłem się w ów świat

wyobraźni, jakby to był sen, z którego dopiero się obudzi-

łem. Niektóre sceny wracały do mnie nocą.

Pracując, słuchałem dużo muzyki filmowej, zwłaszcza

z Władcy Pierścieni, Wydmy oraz Jonathana Liuingstona.

Poza tym dzieł muzyki klasycznej: dziewiątej symfonii Beet-

hovena, Mozarta, Griega, Debussy'ego, Bacha, Samuela

Barbera oraz symfonii Planety Gustawa Horsta. Z rocka:

Mike'a Oldfielda, Petera Gabriela, Yes, Pink Floyd.

Kiedy rozmawiałem o moim pomyśle z wydawcą, z en-

tuzjazmem podszedł do idei stworzenia takiego świata. Re-

zultat: ponad tysiąc stron, z których powstaną trzy tomy

powieści.

Na końcu poszukiwań mojego bohatera - spotkanie ze

Stwórcą Wszechświata.

Może zatem Czytelnik także zada sobie to pytanie: „Gdy-

bym się znalazł na miejscu Pana Boga, to co bym zrobił?".

Bernard Werber

„Zostałeś tu przyprowadzony po to, abyś to widział".

Księga Ezechiela, 40-4

„Ci, którzy nie zrozumieli przeszłości,

Zwłaszcza ci, którzy nie zrozumieli historii ludzkości,

W szczególności zaś ci, którzy nie zrozumieli swojej

własnej przeszłości, Zostaną skazani na jej powtórzenie".

Edmund Wells

Encyklopedia "Wiedzy Relatywnej i Absolutnej, tom V

Trzymany w laboratoryjnej klatce chomik

mówi do swojego towarzysza:

„Wytresowałem naukowca. Za każdym razem,

kiedy naciskam na ten guzik, przynosi mi ziarno".

Freddy Meyer

1. ENCYKLOPEDIA: NA POCZĄTKU

...Nic.

Na początku nie było nic.

Żaden blask nie mącił ciemności i ciszy.

Wszędzie była Nicość.

Rządy pierwszej siły.

Siły „N": force Neutre - siły Obojętnej.

Ale Nicość marzyła, by stać się czymś.

Wtedy w nieskończonej przestrzeni

pojawiła się biała perła: Kosmiczne Jajo,

nosiciel wszystkich potencjałów

i wszystkich nadziei.

Jajo zaczęło pękać...

Edmond Wells,

Encyklopedia Wiedzy Relatywnej i Absolutnej, tom V

2. KIM JESTEM?

Kiedyś byłem istotą śmiertelną.

Potem byłem aniołem.

A teraz czym się stanę?

3. ENCYKLOPEDIA: NA POCZĄTKU (ciąg dalszy)

... I Kosmiczne Jajo wybuchło.

Stało się to w roku 0, miesiącu 0, dniu 0,

godzinie 0, 0 minut, 0 sekund.

Wskutek działania drugiej siły skorupka

pierwotnego jaja rozpadła się na dwieście

osiemdziesiąt osiem kawałków.

Siła „D", force de Division - siła Podziału.

Podczas wybuchu wytrysnęło światło, ciepło

i wielki obłok pyłu, który jak błyszczący

proszek rozsypał się w ciemnościach.

Powstał Nowy Wszechświat.

Rozprzestrzeniające się cząsteczki tańczyły

w rytm rozpoczynającej się symfonii czasów.

Edmond Wells,

Encyklopedia Wiedzy Relatywnej i Absolutnej, tom V

4. PRZYBYCIE

Lecę.

Czysty umysł, pokonuję przestrzeń z prędkością

mojej myśli.

Opuściłem Imperium Aniołów, ale dokąd lecę?

Unoszę się spokojnie.

Przede mną jakiś blask.

Ten blask fascynuje moją duszę. Czuję się jak motyl,

przyciągany światłem płomienia.

W gwiezdnej próżni zauważam samotną planetę.

Ma dwa słońca i trzy księżyce.

Moja dusza pokonuje jej atmosferę i czuję,

że zostałem wessany przez jej powierzchnię.

Spadam.

Niespodzianka: nie ma siły nośnej.

Werber Bernard - Tanatonauci 03 - Szkoła bogów.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: