Weis Margaret & Hickman Tracy - Miecz mroków 02 - Przeznaczenie Miecza Mroków.pdf - Weis Margaret & Hickman Tracy - Zabr7

MIECZ MROKÓW

TOM 1

WYKUCIE MIECZA MROKÓW

TOM 2

PRZEZNACZENIE MIECZA MROKÓW

TOM 3

TRIUMF MIECZA MROKÓW

MARGARET WEIS

TRACY HICKMAN

PRZEZNACZENIE

MIECZA

MROKÓW

P RZYPOMNIENIE

EGO WIECZORU Biskup Vanya odwołał proszoną kolację. —

Jego Świątobliwość jest niedysponowany. — Taką wia-

domość poniosły zaproszonym Ariele. Dotyczyło to również

szwagra Imperatora, który ostatnio bywał zapraszany na kolacje

do Źródła coraz częściej, w miarę jak gasło zdrowie jego siostry.

Każdy z powiadomionych wyrażał najwyższą troskę o Biskupa

i ogromną wdzięczność za fatygę. Imperator ofiarował Vanyi

usługi osobistego Theldara, z całym jednak szacunkiem nie sko-

rzystano z propozycji.

Vanya spożył więc kolację samotnie, myślami zaś tak daleki

był od stołu, że mógłby zjeść parówki w towarzystwie Magów Pól,

zamiast smakołyków z pawich języczków i ogonów

jaszczur-czych, których zaledwie pokosztował i nawet nie

zauważył, że nie zostały należycie dopieczone.

Zjadłszy kolację i odesławszy zastawę, łyknął nieco koniaku

i nastawił się na czekanie, dopóki mały księżyc w czasomierzu na

biurku nie wzniesie się do zenitu. Czekanie nie było trudne, ponie-

waż umysł Vanyi był tak zajęty, iż Biskup odkrył, że czas upływa

szybciej, niż się tego spodziewał. Pulchne palce Jego Świątobli-

wości pełzały nieustannie po poręczach fotela, dotykając tej lub

tamtej nici sieci intryg, sprawdzając, czy któraś z nich nie wymaga

wzmocnienia albo naprawy, w razie konieczności zaś zarzucając

nowe włókna.

Imperatorowa — mucha, której zostało już niewiele życia.

Jej brat — dziedzic tronu. Jako owad innego rodzaju wymagał

szczególnie rozważnego podejścia.

Imperator—jego zdrowie psychiczne było w najlepszym razie

niepewne, przede wszystkim zaś śmierć ukochanej żony i utrata

pozycji mogą spowodować całkowite załamanie.

Sharakan—inne imperia Thimhallan obserwowały to buntow-

nicze państewko ze zbytnią uwagą. Musi zostać zmiażdżone,

a jego mieszkańcom należy się bolesna nauczka. Równocześnie

zaś Czarnoksiężników Dziewiątej Tajemnicy trzeba zetrzeć z po

wierzchni ziemi. Cały plan rysował się tak pięknie... jeszcze tak

niedawno.

Vanya poruszył się niespokojnie i spojrzał na czasomierz. Ma-

leńki księżyc dopiero pojawił się na horyzoncie. Biskup sapnął

niecierpliwie i nalał sobie lampkę koniaku.

Ten chłopiec. Bodaj go szlag trafił. A przy okazji tego postrze-

lonego katalistę. Czarny kamień. Vanya zamknął oczy i wzdrygnął

się mimo woli. Znalazł się w niebezpieczeństwie, śmiertelnym

niebezpieczeństwie. Jeśli ktokolwiek odkryje niewiarygodny

błąd, jaki popełnił wtedy...

Vanya ujrzał te chciwe, wpatrzone w niego oczy, czyhające na

jego upadek. Oczy Lorda Kardynała Merilon, który —jak już plot-

kowano — nakreślił plany zmian dekoracji komnat Biskupa na te-

renie Źródła. Oczy jego własnego Kardynała, człowieka może

i niezbyt bystrego, który jednak umiał wspinać się po szczeblach

drabiny władzy wolno, ale skutecznie, tratując wszystko i wszyst-

kich ośmielających się stanąć mu na drodze. Byli i inni. Czy-

hający, obserwujący go, chciwi.

Jeśli zwęszą choć ślad jego błędu, rzucą się jak gryfy i rozedrą

szponami na strzępy.

Niedoczekanie! Vanya zacisnął pulchną dłoń i zmusił się do

zachowania spokoju. Wszystko przebiegało zgodnie z planem.

Przewidział wszystkie ewentualności, nawet te nieprawdo-

podobne.

Z tą myślą, dostrzegłszy, że księżyc wreszcie zbliżył się do naj-

wyższego punktu czasomierza, Biskup dźwignął swe cielsko z fo-

tela i wolnym, równo odmierzanym krokiem ruszył ku Komnacie

Dyskrecji.

Ciemność była pusta i milcząca. Żadnego śladu zakłóceń men-

talnych. Sadowiąc się pośrodku okrągłego pomieszczenia, Vanya

pomyślał, że może to być dobrym znakiem. Gdy jednak Biskup

wysyłał wezwanie swemu słudze, siecią wstrząsnął dreszcz lęku.

Czekał, a jego palce drgały niczym łapy pająka.

Mrok był spokojny, zimny i nie odpowiadał na wezwanie.

Vanya, zaciskając dłonie, wysłał zew raz jeszcze.

Być może się nie zgłoszę — zastrzegał się wprawdzie ostatnio.

Oczywiście, to było do niego podobne, mógł się na to zdobyć ten

arogancki...

Vanya zaklął, jego dłonie zacisnęły się na poręczach krzesła,

a na czoło wystąpił mu pot. Musiał wiedzieć! Sprawa była zbyt po-

ważna! Powinien...

Tak...

Dłonie Biskupa rozluźniły uścisk. Vanya przez chwilę za-

stanawiał się, oceniając pomysł. Swoją sieć splótł tak, by była go-

towa na wszelkie ewentualności. Tę jedną nić zarzucił właściwie

bezwiednie. Takie postępowanie cechuje umysły genialne.

Nieco głębiej zapadając w fotel, Biskup Vanya dotknął myślą

kolejnej nici swej sieci, wysyłając wezwanie komuś, o kim wie-

dział, że mocno go ono zaskoczy.

Weis Margaret & Hickman Tracy - Miecz mroków 02 - Przeznaczenie Miecza Mroków.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: