Ochrona ppoż. w kosciele.pdf

P orady prawne

Ochrona przeciwpożarowa

w kościele

w kościele – cz. II

cz. II

W zakresie ochrony przeciwpożarowej proboszcz obowiązany jest

współpracować z właściwym miejscowo komendantem powiato-

wym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej.

GRAŻYNA ŚWIDERSKA

inspektor pracy – specjalista Głównego Inspektoratu

Państwowej Inspekcji Pracy; autorka wielu publikacji

i artykułów z dziedziny ochrony pracy

Zasady przeciwpożarowe

a wymagania budowlane i techniczne

Każdy budynek (w tym także obiekty sakralne) w zależności

od potrzeb może być wyposażony w instalacje i urządzenia tech-

niczne na trwałe z nim związane, takie jak wszelkie typy instala-

cji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, gazowej, wentylacyjnej,

klimatyzacyjnej, ogrzewania czy antywłamaniowej.

Ponadto, biorąc po uwagę ochronę przeciwpożarową, budynek

może być wyposażony w inne fakultatywne typy instalacji: odgro-

mową, wodociągową przeciwpożarową, systemu sygnalizacji po-

żarowej lub instalację dźwiękowego systemu ostrzegawczego.

parafialnego jest zobowiązany

użytkować budynek zgodnie

z wymaganiami przepisów

techniczno-budowlanych oraz

ochrony przeciwpożarowej

i w tym zakresie ponosi

odpowiedzialność prawną.

Ważne

Oprócz instalacji w budynku/kościele niezbędne są stałe urządze-

nia gaśnicze i różne typy podręcznego sprzętu gaśniczego.

Podręczny sprzęt gaśniczy

Liczba sprzętu gaśniczego w kościele jest zależna od kilku czyn-

ników: kategorii zagrożenia ludzi (dla kościoła ZL I), wielkości

obciążenia ogniowego oraz powierzchni kościoła.

Ważne

Jeżeli kościół został zaliczony do ZL I, proboszcz jest obowiąza-

ny umieścić w nim jedną gaśnicę na każde 100 m² powierzchni

strefy pożarowej.

www.ecclesia.elamed.pl

Ochrona przeciwpożarowa

Proboszcz jako zarządca obiektu

P orady prawne

Stosowanie i rozmieszczanie gaśnic

Obiekt budowlany/kościół powinien być wyposażony w gaśnice

przenośne spełniające wymagania Polskich Norm.

W budynkach powinny być stosowane różne rodzaje punktów

poboru wody do celów przeciwpożarowych, z zasilaniem zapew-

nionym przez co najmniej 2 godziny. Chodzi w tym miejscu o hy-

drant wewnętrzny z wężem półsztywnym, zwany dalej „hydran-

tem 25”, hydrant wewnętrzny z wężem płasko składanym, zwany

dalej „hydrantem 52”, oraz zawór hydrantowy, zwany dalej „zawo-

rem 52”, umieszczony na pionie nawodnionym w budynkach wy-

sokich i wysokościowych, bez wyposażenia w wąż pożarniczy.

Przeciwpożarowa sieć wodociągowa powinna być wykonana

jako sieć obwodowa. Dopuszcza się budowę rozgałęzieniowej sieci

wodociągowej poza obszarami miejskimi oraz tam, gdzie łączna

wymagana ilość wody nie przekracza 20 dm 3 /s.

Dopuszczalna jest także budowa odgałęzień z sieci obwodowej

w celu zasilania hydrantów zewnętrznych.

Hydranty wewnętrzne powinny ponadto spełniać wymagania

Polskich Norm dotyczących tych urządzeń, będących odpowied-

nikami norm europejskich (EN). Również zawory 52 winny być

zgodne z Polskimi Normami dotyczącymi tych urządzeń.

Ważne

Gaśnice w kościele powinny być rozmieszczone w miejscach ła-

two dostępnych i widocznych, w szczególności zaś przy wejściach

do kościoła, na klatkach schodowych, na korytarzach, a także przy

wyjściach z pomieszczeń obiektu sakralnego.

Przy rozmieszczaniu gaśnic należy spełnić kilka istotnych wa-

runków, a mianowicie: odległość z każdego miejsca w kościele,

w którym może przebywać człowiek, do najbliższej gaśnicy nie

powinna być większa niż 30 m, a do gaśnic powinien być zapew-

niony dostęp o szerokości co najmniej 1 m. Nie należy natomiast

instalować gaśnic na zewnątrz kościoła.

Stałe urządzenia gaśnicze

Stosowanie stałych urządzeń gaśniczych zawierających zapas środka

gaśniczego i uruchamianych samoczynnie we wczesnej fazie rozwo-

ju pożaru jest wymagane między innymi w zabytkach budowlanych,

wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgod-

nieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej.

Stosowanie stałych urządzeń gaśniczych wodnych jest wymaga-

ne także w wysokościowych budynkach użyteczności publicznej.

Ważne

W stosunku do obiektów sakralnych wzniesionych przed 1 lipca

2003 r. wymagania określone wyżej obowiązują tylko przy przebu-

dowie i rozbudowie przeciwpożarowej instalacji wodociągowej.

Hydranty 25 i 52 oraz zawory 52 powinny być umieszczane przy

drogach komunikacji ogólnej, w szczególności zaś przy wejściach

do budynku, na każdej kondygnacji budynku, przy czym w budyn-

kach wysokich i wysokościowych zaleca się lokalizację zaworów

hydrantowych w przedsionkach przeciwpożarowych. Niezbędne

Przeciwpożarowa instalacja wodociągowa

Wymagania dla przeciwpożarowej instalacji wodociągowej obo-

wiązują od 1 lipca 2003 r.

ecclesia@elamed.pl

P orady prawne

Sposób działania

Rodzaje

środków gaśniczych

chłodzący

woda

woda z dodatkiem

środków zmniejszających

lub zwiększających lepkość

tłumiący

dwutlenek węgla

azot

para wodna

gazy spalinowe

dwutlenek siarki

piany chemiczne

chłodząco-tłumiący

piany chemiczne i mechaniczne

antykataliczny

proszki gaśnicze BCF

halony

Rodzaje środków gaśniczych

są także w przejściach i na korytarzach, w tym w holach i na kory-

tarzach poszczególnych kondygnacji budynków wysokich i wyso-

kościowych, jak również przy wejściach na poddasza.

Ważne

Obiekt posiadający stałe urządzenia gaśnicze nie musi być wypo-

sażony w system sygnalizacji pożarowej. Nie oznacza to, że wła-

ściciel/zarządca obiektu jest zwolniony z obowiązku połączenia

tych urządzeń z komendą lub jednostką ratowniczo-gaśniczą

Państwowej Straży Pożarnej w sposób zapewniający samoczyn-

ne przekazywanie informacji o pożarze.

Sposób połączenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych syste-

mu sygnalizacji pożarowej z komendą lub jednostką ratowniczo-

gaśniczą Państwowej Straży Pożarnej właściciel/zarządca obiektu

jest obowiązany uzgodnić z właściwym miejscowo komendantem

powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej.

Sygnalizacja przeciwpożarowa

Stosowanie systemu sygnalizacji przeciwpożarowej, obejmujące-

go urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe służące do samoczynne-

go wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, jest wy-

magane w salach widowiskowych o liczbie miejsc powyżej 1500,

budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych,

a także w budynkach zamieszkania zbiorowego, np. w noclegow-

niach o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50.

Co szczególnie istotne, wymogi te dotyczą także zabytków bu-

dowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora

Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwo-

wej Straży Pożarnej.

Zewnętrzne gaszenie pożaru

Zaopatrzenia w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru wyma-

gają jednostki osadnicze o liczbie mieszkańców przekraczającej

100 osób, które nie stanowią zabudowy kolonijnej, a także znaj-

dujące się w ich granicach budynki użyteczności publicznej i za-

mieszkania zbiorowego.

Do takich obiektów należą też obiekty budowlane niebędące

budynkami, przeznaczone dla potrzeb użyteczności publicznej,

w których znajduje się strefa pożarowa przeznaczona do jednocze-

snego przebywania ponad 50 osób na powierzchni do 2000 m.

Obostrzenie to dotyczy także budynków użyteczności publicz-

nej (w tym kościołów), które nie znajdują się w granicach jedno-

stek osadniczych, o kubaturze brutto przekraczającej 2500 m 3 lub

o powierzchni przekraczającej 500 m².

Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla bu-

dynków użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz

Instalacja dźwiękowego systemu ostrzegawczego

Stosowanie dźwiękowego systemu ostrzegawczego, umożliwia-

jącego nadawanie sygnałów ostrzegawczych i komunikatów

głosowych w celu ostrzeżenia osób przebywających w budyn-

ku, wysyłanych automatycznie po otrzymaniu sygnału z syste-

mu sygnalizacji pożarowej, a także od operatora, jest wymagane

m.in. w budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysoko-

ściowych.

W obiektach budowlanych, w których zastosowano dźwiękowy

system ostrzegawczy, nie powinny być stosowane inne urządze-

nia akustyczne służące alarmowaniu użytkowników tego obiektu

(poza służbami dozoru lub ochrony).

www.ecclesia.elamed.pl

P orady prawne

innych obiektów budowlanych o takim przeznaczeniu, służąca

do zewnętrznego gaszenia pożaru, wynosi dla budynku o kuba-

turze brutto do 2500 m 3 i o powierzchni wewnętrznej do 500 m²,

położonego na terenie jednostki osadniczej – 10 dm 3 /s z co naj-

mniej jednego hydrantu o średnicy 80 mm lub zapas wody 100 m 3

w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.

Natomiast dla budynku o kubaturze brutto do 2500 m 3 i o po-

wierzchni wewnętrznej do 500 m², położonego na terenie jed-

nostki osadniczej – 10 dm 3 /s z co najmniej jednego hydrantu

o średnicy 80 mm lub zapas wody 100 m 3 w przeciwpożarowym

zbiorniku wodnym.

Dla wszelkich typów budynków, których nie można zaliczyć

do wymienionych wyżej, parametry te wynoszą 20 dm 3 /s łącznie

z co najmniej dwóch hydrantów o średnicy 80 mm lub zapas wody

200 m 3 w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.

Z kolei dla obiektów budowlanych niebędących budynkami,

w których znajduje się strefa pożarowa przeznaczona do jedno-

czesnego przebywania ponad 50 osób na powierzchni do 2000 m²,

wymagana ilość wody wynosi 10 dm 3 /s z co najmniej jednego

hydrantu o średnicy 80 mm lub też konieczny jest zapas wody

100 m 3 w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.

Poważną komplikacją jest czasem brak źródła zapewnia-

jącego wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych

Wówczas właściwy miejscowo komendant powiatowy (miej-

ski) Państwowej Straży Pożarnej może wskazać, na czas okre-

ślony, zastępcze źródło wody do celów przeciwpożarowych,

w szczególności naturalny lub sztuczny zbiornik wody, stud-

nię albo ciek wodny.

Śmiercionośny obiekt

Użytkowany obiekt zagraża życiu przebywających w nim ludzi,

jeśli brak w nim dróg ewakuacyjnych, a także, gdy na drogach

znajdują się wykładziny podłogowe, okładziny ścienne i sufi-

tu wykonane z materiałów łatwo palnych oraz kopcących pod

wpływem ognia.

Problem pojawia się także wówczas, kiedy nie zapewnio-

no dwóch kierunków ewakuacji (tam gdzie to jest koniecz-

ne), nie wydzielono ewakuacyjnej klatki schodowej budynku

wysokiego innego niż mieszkalny oraz nie ma zabezpieczeń

przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych (tam gdzie są one

niezbędne).

Budynek nie jest także dla ludzi całkowicie bezpieczny, kiedy

brak w nim wymaganego oświetlenia awaryjnego w strefie pożaro-

wej, zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II lub

ZL V albo na drodze ewakuacyjnej prowadzącej z tej strefy na ze-

wnątrz budynku.

Ewakuacja

Droga ewakuacyjna – to bezpośrednia droga albo pozioma i pio-

nowa droga komunikacji ogólnej prowadząca z pomieszczeń (tu:

z kościoła), w których przebywają ludzie, do bezpiecznego miejsca

na zewnątrz budynku lub do sąsiedniej strefy pożarowej. Wyjścia

na drogi ewakuacyjne powinny być zamykane drzwiami.

Drzwi wyjść ewakuacyjnych z kościoła/budynku przeznaczo-

nego dla więcej niż 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz.

Wymaganie to nie dotyczy kościoła/budynku wpisanego do reje-

stru zabytków.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: