Glenn_Doman_-_Jak_nauczyÄ‡_dzieci_czytaÄ‡.pdf

JAK NAUCZYĆ

MAŁE DZIECKO

CZYTAĆ

CICHA REWOLUCJA

Glenn Doman Janet Doman

Jak nauczyć małe dziecko czytać

Tytuł oryginału

HOW TO TEACH YOUR BABY TO READ

Książkę tę z uznaniem dedykuję mojej żonie Hazel

Doman, która, za pośrednictwem matek, nauczyła setki

rocznych, dwu i trzyletnich dzieci z uszkodzeniem mózgu

znajdować przyjemność W czytaniu,

Przekład i redakcja

MAREK PIETRZAK

Zdjęcie na okładce

Dedykuję ją również czterem ludziom, którzy, każdy na

swój sposób umożliwili tę pracę i powstanie tej książki:

Samuel M. Henshaw

A. Vinton Clarke

Tempie Fay

Jay Cooke

WACŁAW GÓRSKI i MAREK ŻAK

Wydawcy składają serdeczne podziękowania Państwu

Katarzynie i Krzysztofowi Liszczom

Zostawili oni wielkie ślady w świecie, przez który kroczyli i

głębokie wrażenie w naszych umysłach i sercach.

oraz Panu Markowi Pietrzakowi

za wytrwałą inspirację i pomoc w dziele tworzenia

polskiej wersji książki.

siążki tegoż autora

Seria Cichej Rewolucji:

Skład: „AKAPIT," 1992 Druk: „ABEDIK,"

1992 Oprawa: Zakłady Graficzne im. KEN,

1992

Jak nauczyć małe dziecko czytać,

Jak postępować z dzieckiem z uszkodzeniem

mózgu,

Jak pomnożyć inteligencję małego dziecka,

Jak przekazać małemu dziecku wiedzę

encyklopedyczną,

Jak nauczyć małe dziecko matematyki,

Jak nauczyć małe dziecko wspaniałej sprawności

fizycznej,

Wszechstronne pomnażanie inteligencji,

EXCALIBUR, 1992

Bydgoszcz, ul. Koralowa 4

Wszelkie prawa zastrzeżone

Książki dla dzieci:

Nos to nie paluch

Printed in Poland ISBN 83-900152-0-X

Jak nauczyć małe dziecko czytać

spis

treści

książki tegoż autora.......................................................................2

od autora w sprawie tego nowego wydania..................................4

Przedmowa....................................................................................5

Uwaga dla rodziców....................................................................11

1 fakty i Tomek...........................................................12

2 małe dzieci chcą się uczyć czytać......................................17

3 małe dzieci mogą się uczyć czytać.........................................23

4 małe dzieci uczą się czytać......................................................33

5 małe dzieci powinny uczyć się czytać..................................37

6 kto ma problemy czytający czy nieczytający.........................42

7 jak nauczyć małe dziecko czytać............................................48

8 najlepszy wiek aby zacząć..................................................67

9 co mówią matki....................................................................80

10 o radości...............................................................................89

podziękowania.............................................................................95

o autorach....................................................................................97

dodatkowe informacje na temat uczenia twojego dziecka..........98

Jak nauczyć małe dziecko czytać

Od autora

d autora w sprawie tego nowego

wydania

rodziców kierujących się tymi zasadami.

Rozdział 8 jest całkiem nowy i szczegółowo

opisuje podejście do rozpoczynania nauki w

każdym z istotnych przedziałów wiekowych,

takich jak: noworodek, niemowlę, małe dziecko i

dziecko przedszkolne. Wymienia mocne i słabe

strony każdego z tych okresów i sposoby

korzystania z ich zalet i omijania słabości.

Rozdział 9 jest także całkiem nowy i

odpowiada na dwa najczęściej zadawane pytania

dotyczące nauki czytania małych dzieci:

1. „Co się z nimi dzieje gdy idą do szkoły?”

2. „Co się z nimi dzieje gdy dorastają?”

Większość rodziców stawia te pytania z

radością. Nieliczni zadają je płaczliwie. Tu

odpowiedzi na nie udzielają sami rodzice. Nie

dotyczą one teoretycznych problemów (tak

kochanych przez profesjonalistów), lecz mówią o

bardzo rzeczywistych warunkach stworzonych

bardzo rzeczywistym dzieciom przez bardzo

rzeczywistych i wspaniałych rodziców.

Jeśli po upływie całego tego czasu i z tym

całym doświadczeniem ktoś z rodziców prosiłby o

jakąś ważną poradę w jednym krótkim zdaniu, to

brzmiałaby ona tak:

Książka ta ujrzała światło dzienne po raz

pierwszy w 1964 roku. Od tego czasu sprzedano

ponad dwa miliony egzemplarzy w dwudziestu

językach, a kolejne przekłady są w toku.

Wszystko, co powiedzieliśmy w tej książce

wydaje się nam tak samo prawdziwe jak ćwierć

wieku temu.

Tylko jedno się zmieniło.

Dzisiaj są dziesiątki tysięcy dzieci od

niemowlaków do młodzieży, które nauczono

czytać w bardzo młodym wieku posługując się tą

książką. W rezultacie sto tysięcy matek napisało

do nas aby opowiedzieć o przyjemności, radości i

podnieceniu, jakie przeżyły ucząc swoje małe

dzieci czytać. Opisały swoje doświadczenia,

uniesienia i niekiedy frustracje. Opisały swoje

zwycięstwa i swoje innowacje. Zadały mnóstwo

drążących pytań.

Te 100.000 listów zawiera skarbnicę bezcennej

wiedzy i doskonały wgląd w sprawy małych

dzieci.

Stanowią również największy w historii świata

zbiór dowodów wykazujący ponad wszelką

wątpliwość, że małe dzieci mogą uczyć się czytać,

powinny uczyć się czytać, uczą się czytać i co

najważniejsze — jak radzą sobie w szkole kiedy

podrosną.

To właśnie ten drogocenny zbiór wiedzy

uczynił to najnowsze wydanie niezmiernie

ważnym dla nowego pokolenia rodziców, którzy

uznają życie swoich dzieci za największe dobro.

Rozdział 7 został istotnie zmieniony — nie po

to, by porzucać przyjęte wcześniej zasady, ale

raczej by je dostroić w świetle rozległych

doświadczeń, zdobytych przez sto tysięcy

Rób to z radością, pędź jak wiatr i nie sprawdzaj.

Jak nauczyć małe dziecko czytać

Przedmowa

rzedmowa

pracy, to trudno znaleźć szersze pole do popisu niż

taka, w której niepowodzenia zdarzają się w stu

procentach, a sukces nie istnieje.

Kiedy zaczynaliśmy pracować razem

dwadzieścia lat temu, nigdy nie widzieliśmy ani

nie słyszeliśmy, aby choć jedno dziecko z

uszkodzeniem mózgu kiedykolwiek wyzdrowiało.

Grupę, która zawiązała się po naszych

indywidualnych niepowodzeniach nazwano by

dzisiaj zespołem rehabilitacyjnym. W tamtych

czasach takie słowa nie były modne i nie

uważaliśmy się za coś szczególnego. Może

widzieliśmy siebie bardziej jako grupę, która

połączyła się podobnie jak konwój w nadziei, że

razem będziemy silniejsi niż okazaliśmy się

osobno.

Zaczęliśmy od ataku na najbardziej

podstawowy problem stojący przed tymi, którzy

zajmowali się dziećmi z uszkodzeniem mózgu

dwie dekady temu. Tym problemem było

rozpoznanie. Istniały trzy różne grupy dzieci z

zaburzeniami, które niezmiennie mieszano razem

jakby były identyczne. W rzeczywistości, nie

miały ze sobą wiele wspólnego, W tamtych cza-

sach łączono je w jedną grupo (i, co jest tragiczne,

nadal tak się czyni w znacznej części świata) z

bardzo błahego powodu, a mianowicie, że często

wyglądają i czasem zachowują się tak samo.

Te trzy rodzaje dzieci, które stale łączono to:

dzieci upośledzone, których mózgi były ilościowo

i jakościowo mniej wartościowe, dzieci psycho-

tyczne z fizycznie normalnymi mózgami, lecz psy-

chicznie chore i w końcu dzieci z uszkodzeniem

mózgu, u których dobry mózg został fizycznie

uszkodzony.

My zajmowaliśmy się tylko tą ostatnią grupą,

dziećmi, które doznały uszkodzenia mózgu

zupełnie prawidłowego od poczęcia. Dowiedzie-

liśmy się, że mimo iż naprawdę upośledzone i psy-

chotyczne dzieci były względnie nieliczne, setki

ich tysięcy były i są diagnozowane jako upośle-

dzone lub psychotyczne, podczas gdy w rzeczy-

wistości były to dzieci z uszkodzeniem mózgu.

Ogólnie rzecz biorąc, taka mylna diagnoza stawia-

Rozpoczynanie programu badań klinicznych

jest jak wsiadanie do pociągu jadącego do

nieznanej stacji. Jest pełne tajemnic i podniecenia,

ale nie wiesz nigdy czy dostaniesz przedział, czy

pojedziesz trzecią klasą, czy w pociągu jest wagon

restauracyjny, czy nie, czy podróż będzie

kosztowała dolara, czy wszystko co posiadasz, a

przede wszystkim czy skończy się tam gdzie

zamierzałeś dojechać, czy w całkiem innym

miejscu, którego nawet nie śniło ci się odwiedzać.

Kiedy członkowie naszego zespołu wsiadali do

tego pociągu na różnych stacjach, mieliśmy

nadzieję, że naszym celem jest lepsze leczenie

dzieci z poważnym uszkodzeniem mózgu. Nikt z

nas nie wiedział, że kiedy ten cel osiągniemy

zostaniemy nadal w tym pociągu, aż dotrzemy do

miejsca, w którym będzie można sprawić, że

dzieci z uszkodzeniem mózgu będą nawet

przewyższały zdrowe dzieci.

Podróż jak dotąd trwała dwadzieścia lat i jecha-

liśmy trzecią klasą, noc po nocy — często do trze-

ciej nad ranem, a w wagonie restauracyjnym poda-

wano najczęściej kanapki. Bilety kosztowały nas

wszystko co mieliśmy, niektórzy z nas nie dożyli

końca tej podróży — a nikt nie opuściłby jej za

żadne skarby świata. To była fascynująca podróż.

Na początkowej liście pasażerów znaleźli się:

neurochirurg, lekarz — specjalista rehabilitacji,

rehabilitant, logopeda, psycholog, pedagog i pie-

lęgniarka. Teraz jest nas ponad stu, z wieloma

dodatkowymi specjalistami z różnych dziedzin.

Początkowo powstał mały zespół. Każdy z nas

zajmował się osobno jakąś fazą leczenia dzieci z

ciężkim uszkodzeniem mózgu i osobno, każdy z

nas miał złe wyniki.

Jeśli zamierzasz wybrać dziedzinę twórczej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: