WIELKI PIĄTEKczuwanie w ciemnicy
Osoba: Pan Bóg zawołał na mężczyznę i zapytał go: Gdzie jesteś? On odpowiedział: Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi i ukryłem się. Rzekł Bóg: Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść? Co takiego się wydarzyło, że Adam musiał się ukryć przed Bogiem? Nagle zaczął odczuwać przed Nim lęk. Powodem było oczywiście nieposłuszeństwo. Zły wybór, który pozbawił go poczucia bezpieczeństwa przed Bogiem Bóg zadał pytanie nie po to, aby spotęgować przerażenie. Zostało zadane Adamowi ku otrzeźwieniu: Popatrz gdzie jesteś? Dokąd zabrnąłeś? Czy jesteś tam, gdzie chciałeś być? Czy możesz w tym miejscu pomyśleć o sobie i Bogu bez lęku?? Gdzie jesteś? - to pytanie zadaje ci Chrystus na drodze krzyżowej. Zadaje je swoim cierpieniem, słowami, milczeniem. Zadaje je całym sobą!
Jezus: Ja jestem Bogiem, stworzenie. Chodź za Mną, idąc Moimi Stacjami Drogi Krzyżowej. Pragnij tylko Mnie przy każdej Stacji, Ja, bowiem jestem na każdej z Nich. Będę tam i chcę, abyś tam była; chcę, abyś przy nich przyklękała.
Osoba: – Panie, nie wiem, co chcesz powiedzieć… Panie, nie wiem, o jakie stacje chodzi…
Ręce Jezusa,przez Piłata skazane, jeszcze nie skaleczone,jeszcze nie związane- módlcie się za nami…
Jezus: Noc jest już prawie nad wami, a tobie, pokolenie, tak daleko do nawrócenia! Wkrótce – i to jest wasze wkrótce – kiedy pokryje was wasza własna krew, wtedy Ja, jako Sędzia, przypomnę wam krew, jaką nosicie na rękach z powodu tego, że zabroniliście tak wielu duszom otrzymać Moje łaski poprzez to Przypomnienie Mojego Słowa. Jesteście jak Rzymianie, którzy codziennie koronują Mnie cierniem. Czy powiecie Mi jak Piłat: «Nie jestem winien tej krwi» i obmyjecie ręce w pachnącej wodzie? Odmawiacie przyjęcia środka chroniącego przed śmiercią. Odmawiacie uznania Mojego Słowa, danego przez Mojego Świętego Ducha w waszych dniach.
Osoba: Ten wyrok miał być drogą do świętego spokoju. Po jego wykonaniu zimne i sine usta nie wypowiedzą już słów przykrych dla ucha i sumienia: Ty grobie pobielany! To żmijowe plemię! A jednak po spełnionym wyroku nie będzie spokoju. Umilkną słowa, a rozlegnie się cisza. Ona będzie wołać najgłośniej! Będzie wołać natrętnie i konsekwentnie. Pójdzie za każdym, kto szukał spokoju w zatwierdzeniu tego wyroku. Ciebie też cisza nie opuści. Możesz uciekać przed nią w aktywność, w czynienie wielu dobrych rzeczy, nawet w pobożność. Pan i tak przyjdzie i zapyta: Gdzie jesteś? Gdzie jest głos twojego sumienia?
Ręce Jezusa,podejmujące ciężki krzyż- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Związali Mi Stopy i kazali Mi iść do miejsca, gdzie znajdował się Mój Krzyż. Moja córko, nie mogłem tam podejść, ponieważ związali Mi Stopy. Wtedy powalili Mnie na ziemię i ciągnęli za włosy aż do Mojego Krzyża. Moje Cierpienie było nie do zniesienia. Skrawki Mojego ciała, które zwisały po Ubiczowaniu, zostały poodrywane. Rozluźnili więzy na Moich Stopach i kopali Mnie, abym wstał i wziął Moje jarzmo na Ramiona. Nie mogłem widzieć, gdzie znajdował się Mój Krzyż, ponieważ wbite do Mojej Głowy Ciernie zalały Moje Oczy Krwią broczącą po Mojej Twarzy. Wtedy oni podnieśli Mój Krzyż, położyli Go na Moich Ramionach i popchnęli Mnie w stronę wyjścia. O, Moja córko, jakże był ciężki ten Krzyż, który musiałem nieść! Zbliżyłem się po omacku do bramy, prowadzony przez bijącą Mnie z tyłu rózgę.
Osoba: To ten sam Chrystus, za którym poszli Piotr i Andrzej, Jan i Jakub. Wtedy, gdy pierwszy raz usłyszeli Jego słowa, poszli natychmiast. Od razu zostawili sieci. Gdzie są teraz? Do jakiego momentu wytrwali w chodzeniu za Panem? Rozproszyli się, gdy ślady Mistrza przeciął znak ciągniętego krzyża. Nagle stopniało wszystko: miłość, zachwyt, gotowość oddania życia, radość z głoszonego Królestwa. Krzyż na barkach Jezusa wzbudził lek, odebrał pewność siebie. A przecież to ten sam Chrystus! On pyta: Gdzie jesteś? Gdzie jest twoja pierwsza miłość do mnie?
Ręce Jezusa,słabnące pod ciężarem krzyża- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Nie widziałem wokół Mnie żadnego przyjaciela, nie było tam nikogo, kto by Mnie pocieszył. Moja agonia wydawała się nasilać i upadłem na ziemię.
Osoba: Oto jak daje się we znaki tajemnica Wcielenia. Przyjęte człowieczeństwo oznajmia z mocą swoją realność. Ubywa sił i narasta zmęczenie. Być człowiekiem oznacza podlegać zmęczeniu. Errare humanum est - Błądzenie jest rzeczą ludzką, utarło się mówić od starożytności. Te słowa opisują każdego, mnie i ciebie. Chrystus jednak stał się człowiekiem dlatego, aby to nie była jedyna prawda o nas. Druga strona medalu wyraża się w ruchu do góry, w powstawaniu. Powstający Pan pyta: Gdzie jesteś ze swoją nadzieją? Co z nią zrobiłeś?
Ręce Jezusa,których Jezus nie mógł wyciągnąć do Matki,bo były obarczone krzyżem- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Przyszedłem do tego Świętego Serca, będącego obrazem i podobieństwem Mojego Najświętszego Serca, aby stać się Bogiem-Człowiekiem, aby chodzić śladami Jej kroków i aby później Ona szła za Mną... Ona i Ja dzieliliśmy wszystko aż po Krzyż. Związek Nasz był tak głęboki i doskonały, że nie potrzebowaliśmy mówić: jedynym i wyjątkowym środkiem wyrazu były Nasze Serca. Nie musiałem przekazywać Jej Moich Słów i Moich Myśli w czasie Mojej nieobecności. W najwyższej mocy Mojego Świętego Ducha Ona wszystko znała, wiedziała o wszystkim dzięki Swemu dziewiczemu Sercu, bowiem posiadała Boga i Bóg Ją posiadał.
Osoba: Spotykają się razem na drodze cierpienia. Spotykają się w cierpieniu. Ono jest im wspólne. Więcej: Ono ich łączy! Może nawet w tym momencie doświadczenie jedności jest najsilniejsze. Wspólnie milczą wewnątrz tego, czego słowa nie wyrażą. Milczą i są razem. Kogo z twoich bliskich nie ma tutaj? I dlaczego nie ma? Jeśli tego kogoś cierpienie Chrystusa nie obchodzi, to Ciebie to powinno boleć! Powinno. A jak jest naprawdę. Trzeba zrobić wszystko, aby Chrystus i Jego cierpienie was łączyło. Inaczej - będziecie się oddalać. Cierpienie - gdyby przyszło - oddzieli was jeszcze bardziej. Tutaj Pan pyta: Gdzie jesteś, gdy Twoi bliscy błądzą?
Ręce Jezusa,tak krótko przez Cyrenejczyka podtrzymywane- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Żołnierze obawiający się, że umrę przed Ukrzyżowaniem, dali rozkaz mężczyźnie, zwanemu Szymonem, aby niósł Mój Krzyż. Moja córko, nie był to gest dobroci ani współczucia, lecz chęć oszczędzenia Mnie dla Ukrzyżowania. (...) Nieś Mój Krzyż, Vassulo, nieś Go dla Mnie. Mój Krzyż błaga o pokój i miłość. Pozwól Mi na nowo złożyć Mój Krzyż na tobie. Ulżyj Mi, daj Mi wytchnienie. Chcę, abyś go niosła dla Mnie, ponieważ ci ufam.
Osoba: W drodze na Golgotę wszystko było sprawiedliwie poukładane. Są uczciwi gapiowie i skazany przestępca. Skoro dostał taki wyrok, to znaczy, że sobie na niego zasłużył. Jeśli tak się rzeczy mają, to nie wolno tu ingerować, bo to będzie niesprawiedliwe. Szymon Cyrenejczyk pewnie wracał z pracy. Uczciwy, normalny obywatel. To taki, któremu nikt nie podziękuje za codzienną, rzetelną pracę. Przeciwnie, niesprawiedliwie przymuszono go do dźwigania nie swojego ciężaru. Kiedyś usłyszałem w radiu opinię, że nikt nie pomaga uczciwie pracującym ludziom, za to pijakom na dworcu wodzi się kanapki i gorącą herbatę. Gdzie tu sprawiedliwość? A Pan zapyta: Gdzie jesteś Ty? Jaką sprawiedliwość wybierasz?
Ręce Jezusa,tak dyskretne, ze nie odbite na chuście Weroniki- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Pozwoliłem ukoronować się Koroną Cierniową. Pozwoliłem im naigrawać się ze Mnie i opluć Moją Świętą Twarz... Próbowałem zobaczyć Moją drogę poprzez Krew palącą Mi Oczy. Wtedy poczułem kogoś, kto otarł Moją Twarz. Przejęte trwogą niewiasty zbliżyły się, aby obmyć Moją opuchniętą Twarz... Popatrz na Moją Świętą Twarz. Już samo patrzenie na Mnie, pociesza Mnie. Powiedz im, że trzeba tak mało, aby Mnie pocieszyć. Przyjdź uwielbiać Mnie okazując Mi miłość. Gdybyście tylko wiedzieli, jak jestem gotowy przebaczyć wam zbrodnie waszej ery, za jedno życzliwe spojrzenie na Mnie, chwilę żalu, westchnienie wahania, małe zastanowienie się. Jeden uśmiech do Mojego Świętego Oblicza, a przebaczyłbym i zapomniał. Nie spojrzałbym nawet na Moje Rany. Puściłbym w niepamięć wszystkie wasze nieprawości i wasze grzechy. Czyż nie zdobylibyście się na jedną chwilę żalu? Całe Niebo świętowałoby wasz gest, ponieważ wasz uśmiech i wasze życzliwe spojrzenie zostałoby przyjęte jak kadzidło dla Mnie i ta prosta chwila żalu zostałaby usłyszana jako nowy kantyk dla Mnie.
Osoba: Gest Weroniki na pewno nie był zbyt skuteczny. Nie upłynęło wiele czasu, a twarz Chrystusa na nowo zaszła potem, krwią i kurzem. A jednak ten gest był na tyle znaczący, że stał się symbolem owej kobiety. Niektórzy tłumaczą jej imię jako vera ikona, czyli prawdziwe oblicze. Prawdziwe, to znaczy nie popsute przez tchórzostwo, obojętność, brak potrzebnego sprzeciwu. Każdy tworzy swoje oblicze w oczach innych. Buduje je przez małe gesty, często niemające istotnego wpływu na wielką historię. Jednak to przez te gesty komuś może wrócić nadzieja albo dokonać się życiowa kapitulacja. Jakim symbolem można oznaczyć Ciebie, twoje życie? Pan pyta: Gdzie jesteś, kiedy inni cierpią?
Ręce Jezusa,omdlałe pod ciężarem krzyża- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Kocham tych wszystkich, którzy upadają i przychodzą do Mnie prosząc o wybaczenie, kocham ich za to jeszcze bardziej. Nigdy ich nie odrzucę, nawet, jeśli upadają tysiące razy… Jestem Bogiem Miłości i Miłosierdzia, pełnym litości dla słabego.... – Nie pozwolę ci upaść, będę blisko ciebie, aby cię podtrzymać.
Osoba: Cierpienia nie wolno podglądać! Ono wystarczająco mocno rozkłada człowieka na łopatki. Każde wścibskie spojrzenie i każde ciekawskie pytanie, to jak sypanie soli do rany. Cierpiący człowiek potrzebuje izdebki, w której będzie widoczny tylko dla Ojca patrzącego w ukryciu. Ale z drugiej strony cierpienie w samotności i izolacji potęguje się. Jest tylko jeden sposób, aby pogodzić obecność przy cierpiącym z jego prawem do intymności w przeżywaniu bólu. Musi to być obecność współczująca. Obecność, która daje odwagę do cierpienia i nie wywołuje wstydu z powodu bezradności. Pan powstający z drugiego upadku pyta: Gdzie jest twoja zdolność współczucia? Czy nie zgubiłeś jej przez ciekawość, która karmi się tylko sensacją?
Ręce Jezusa,nie załamane, chociaż kobiety ręce załamywały- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Usłyszałem, jak [przejęte trwogą niewiasty] płakały i lamentowały. "Bądźcie błogosławione"– powiedziałem – "Moja Krew obmyje wszystkie grzechy ludzkości. Popatrzcie, Moje córki, czas waszego zbawienia nadszedł." Biada tym, którzy – kiedy nadejdzie Mój Dzień – wciąż będą nosić grzech ułożony w ich wnętrzu tak, jak nosi się dziecko! Módlcie się, aby cały świat był przygotowany, kiedy nadejdzie ten Dzień. ...królowie ziemscy, wielmoże i wodzowie, bogacze i możni, i każdy niewolnik i wolny ukryją się do jaskiń i górskich skał. I powiedzą do gór i do skał: "Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed gniewem Baranka, bo nadszedł Wielki Dzień Jego gniewu, a któż zdoła się ostać?"
Osoba: Znęcanie się nad Jezusem wycisnęło łzy z oczu owych kobiet. Reakcja naturalna i niebudząca zdziwienia. On jednak nie chciał tych łez dla siebie. Wylane nad Nim poszłyby na zmarnowanie. Zdolność płakania jest bowiem talentem, który nie umiejętnie wykorzystany, może zostać roztrwoniony. Łzy nie płyną na darmo, gdy są modlitwą, gdy są błaganiem o nawrócenie siebie lub innych. Nie wolno zalewać się łzami, aby zawładnąć kimś dla siebie. Aby wywołać litość, która przemieni się w zniewolenie. Pan pyta: Gdzie jesteś sercem, kiedy płaczesz? Czego pragniesz tak naprawdę, gdy oczy zachodzą Ci łzami?
Ręce Jezusa,w prochu ziemi przy trzecim upadku- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Moje Serce napełnia się współczuciem z powodu twojej nędzy i twoich upadków. Dzisiaj stawiam to pytanie tym, którzy odrzucają to objawienie: Czy jest niezgodne z Moim Prawem wybawić – przez Moje dzisiejsze Opatrznościowe Dzieła – Moje stworzenie od upadku w waszej erze?
Osoba: Kolejny upadek jest częścią historii, której finał jest znany. Ten leżący - to skazaniec, który skończy na krzyżu. Jeden upadek więcej czy mniej, nie ma tu większego znaczenia. Wymazanie jego imienia z rejestru żywych jest tylko kwestią czasu. On jednak dopóki powstaje, to żyje. Żyje dopóki może powstawać. Tak żyje każdy, który zranił Ciebie. Gdzieś są w tym świecie ci, którzy Ciebie i mnie zawiedli. Gdzieś są, ale dla nas oni nie żyją. Zostali skreśleni. Nawet jeśli się podnoszą z upadku, to już nie ma to większego znaczenia. Zawiedli zaufanie i z listy skazańców nie zostaną zdjęci. Powstający Jezus pyta: Gdzie jest twoje przebaczenie?
Ręce Jezusa,obdarte- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Po przybyciu na Górę rzucili Mnie na ziemię, zdarli Moje szaty i pozostawili Mnie nagiego, wystawiając na widok wszystkich. Moje Rany otwarły się na nowo, a Moja Krew płynęła na ziemię. Żołnierze zaproponowali Mi wino pomieszane z żółcią. Odmówiłem przyjęcia go, ponieważ miałem już w Swoim wnętrzu gorycz, jaką napoili Mnie Moi wrogowie. Twoje szaty, Moje dziecko, splamią się twoją krwią i to również będzie dowodem na to, że przychodzisz ode Mnie. To dlatego się narodziłaś. Twoja zgoda jest Moją radością, ponieważ poprzez twoje cierpienia zbawię wielu.
Osoba: Został obnażony z szat, czyli poniżony i upokorzony. Stoi pozbawiony prawa do szacunku. Milcząc, wiele mówi o tych, którzy zdarli z Niego ubranie. Zabierając Jezusowi szaty, odsłonili siebie. Kim są? To są ludzie, którzy samych siebie zaniedbali. Samych siebie nie pokochali! Zdolny do upokorzenia drugiego jest tylko ten, kto swojej wartości nie zna. Ktoś taki już dawno przestał się zastanawiać, kim jest i po co żyje? Wystarczy jedzenie, coś do picia i trochę przyjemności. Stopniowo zamienia się w wieszak na ubrania. Tymczasem, ktoś, kto nie uciekł od trudu poznawania i pokochania siebie, zawsze będzie kimś wielkim. W szatach czy bez szat. Pan pyta: Gdzie jesteś w poszukiwaniach siebie? Czy interesuje cię prawda o tym, kim jesteś?
Ręce Jezusa,młotkiem do krzyża przybijane- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Szybko przybili Mnie. Najpierw Ręce. Po przymocowaniu Mnie Gwoździami do Mojego Krzyża rozciągnęli Moje poranione Ciało i przeszyli gwałtownie Moje Stopy. Moja Córko! O, Moja córko, jakie cierpienie! Jaka agonia! Jaka Męka dla Mojej Duszy! Opuszczony przez Moich umiłowanych, przez Piotra, który się Mnie zaparł, a na którym właśnie zbudowałem Swój Kościół. Opuszczony przez resztę Moich przyjaciół, którzy się Mnie wyparli, zostałem zupełnie sam, pozostawiony Moim wrogom. Płakałem. Moja Dusza napełniona była bólem. Pozwoliłem ukoronować się Koroną Cierniową. Pozwoliłem im naigrawać się ze Mnie i opluć Moją Świętą Twarz, pozwoliłem im ukrzyżować Mnie: wszystko to z powodu Miłości do was. O, dzieci Ukrzyżowanego! Jak możecie zapomnieć wszystko, co dla was zrobiłem? Mądrość była uwięziona przemocą i poddana pod sąd. Zostałem zlekceważony i odrzucony przez ludzi, aby nieść wasze cierpienia. Zostałem przybity do Drzewa, aby was uwolnić. Pozwoliłem im przebić Mnie, aby was wyzwolić. Przyjąłem śmierć najbardziej bolesną, aby wasza dusza mogła żyć i dzielić Moje Królestwo. Pozwoliłem Mojej Krwi popłynąć Strumieniami, abyście otrzymali Życie Wieczne. Z miłości do was pozwoliłem, by potraktowano Mnie jak grzesznika. Dziś Moje Rany są na nowo otwarte z powodu nieprawości tego pokolenia.
Osoba: Od tego momentu Jezus już nie trzyma krzyża. To krzyż trzyma Jego. Trzyma i nie puści, aż do śmierci. Już do końca Jezus będzie z krzyżem. Chrystus pozwolił krzyżowi zawładnąć sobą bez reszty. Dlaczego? Nie myślał bowiem o tym, co ludzkie, ale o tym, co Boże. On cały był Boży. Był przecież Synem. Od Boga miał wszystko: ciało, duszę, życie. Na krzyżu oddał Ojcu wszystko, co od Niego otrzymał. Bez przybicia do krzyża nie udałoby się oddać Ojcu niczego. Tylko krzyż jest wiarygodną miarą myślenia i pragnienia tego, co Boże. A Ty? Co takiego w swoim życiu zawdzięczasz wyłącznie sobie? O wolność Chrystus pyta: Gdzie jesteś z darami, któreś otrzymał?
Ręce Jezusa,na których zawisło ciało konające na krzyżu- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Żołnierze podnieśli Mój Krzyż i wstawili Go do ziemi. Patrzyłem na tłumy z miejsca, na którym się znajdowałem. Niewiele widząc Moimi nabrzmiałymi Oczami, obserwowałem ludzi. Nie widziałem żadnego przyjaciela, lecz tylko tych, którzy wyśmiewali się ze Mnie. Nie było tam nikogo, aby Mnie pocieszyć: "Boże Mój! Boże Mój! Czemuś Mnie opuścił?" Opuszczony przez wszystkich, którzy Mnie kochali... Mój Wzrok spoczął na Mojej Matce. Patrzyłem na Nią i Nasze Serca mówiły. "Daję ci Moje dzieci umiłowane, aby stały się również Twymi dziećmi. Będziesz ich Matką." Krzyczałem z Mojego Krzyża. To był Mój ostatni wielki okrzyk, który wydałem, kiedy byłem jeszcze w ciele. Okrzyk napełniony cierpieniem, bólem, goryczą, pochodzący z głębokości Mojej Duszy, przeszywający wysokości Niebios. On wstrząsnął fundamentami ziemi i rozdarł na dwoje serca tych, którzy Mnie kochali, tak jak rozdarł zasłonę Świątyni. On wzbudził sługi oddane, gotowe pójść za Mną, tak jak obudził zmarłych z ich grobów, odsuwając przykrywającą ich ziemię, jak obalił Zło. Silne grzmoty wstrząsnęły nawet wysokościami Niebios, a wszyscy aniołowie upadli na twarz, drżąc, i adorowali Mnie w ciszy. Moja Matka stojąca bardzo blisko Mnie, słysząc Mój Okrzyk, upadła na kolana, a Jej Twarz zalała się łzami. Nosiła ten ostatni Okrzyk w Sobie aż do dnia Swego Zaśnięcia... Cierpiała... Jestem napełniony goryczą, cierpiąc wciąż z powodu wszelkich nieprawości świata, złośliwości, bezprawia i egoizmu. Mój okrzyk wzmaga się z każdym dniem. Byłem pozostawiony sam na Moim Krzyżu; sam by nieść grzechy świata na Swoich Ramionach; sam, by cierpieć; sam, by umrzeć, przelewając Swoją Krew. Ona pokryła całą ziemię, przynosząc wam Odkupienie, Moi umiłowani. Ten sam Okrzyk trwa teraz na ziemi jak echo przeszłości. Czy żyję w cieniach przeszłości? Czy Moja Ofiara była daremna? Jakże możecie nie słyszeć Mojego Krzyku z Mojego Krzyża? Dlaczego zatykacie uszy i usiłujecie go unicestwić?... Wszystko wypełniało się, zbawienie było bliskie. Widziałem otwierające się Niebiosa i wszystkich aniołów stojących w ciszy. "Ojcze, w Twoje Ręce oddaję Ducha Mego. Jestem teraz z Tobą."
Osoba: Taki koniec był zaplanowany. Faryzeusze byli przekonani, że Jezus śmierci nie ujdzie. Inaczej nie krzyczeliby prowokująco, aby zeszedł z krzyża. Wszyscy, którzy rozpętali ten dramat, w tym momencie przypieczętowują swoją władzę na życiem i śmiercią. Naiwna ta pewność, ale mało kto nie ulega jej urokowi. Zwykle zaczyna się od spełnienia niewinnej zachcianki. Później dewiza: „przecież coś mi się od życia należy” stopniowo zagłusza sumienie. Pozwala przymknąć oczy na krzywdę, ułatwia dystans wobec czyichś potrzeb. Wszystko idzie gładko, aż ustanie akcja serca. Wtedy co? Zaskoczenie? Przecież taki koniec był zaplanowany. A Pan zapyta: Gdzie jesteś?
Ręce Jezusa,któreście udźwignęły ciężar powołania- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Nigdy nie trać odwagi, jestem przy tobie. Wchodź w Rany Jezusa, wejdź w Moje Bolejące Serce i odczuwaj Moją boleść. Odczuj, jak bardzo płaczę. Objawiam się wielu osobom, pokazuję im Moje Serce, daję znaki. Sprawiam, że płyną łzy z Moich Wizerunków. Objawiam się w wielu miejscach, lecz serca Moich dzieci pokrywa gruba powłoka: powłoka niedowierzania. Ośmieszają tych, którzy wierzą. Słowo Boże nic dla nich nie znaczy, wezwania Boże są ignorowane. Zwracają niewielką uwagę na Nasze ostrzeżenia. Nikt nie chce słuchać objawień danych przez Boga i pochodzących z Jego Ust. Wiara waszej epoki zanikła, wymieciona przez brak tolerancji, zepsucie, okrucieństwo i poniżanie. Moje Niepokalane Serce doznaje smutku, a Moja Ręka nie może już dłużej powstrzymywać Ramienia Ojca przed uderzeniem was. Kościół potrzebuje ożywienia i czas Jego oczyszczenia wkrótce się skończy.
Osoba: Martwe ciało będzie stygło. Tutaj na ziemi wszystko narażone jest na stygnięcie i rozpad. Stygną przyjaźnie, stygną miłości. Zapominane są słowa i obietnice. Wciąż dookoła pełno kruchości i ograniczeń. Wzrok ciągle pada na to, co doczesne i przemijalne. Czy Maryja obejmując ciało Syna widziała tylko jego kruchość? Nie mogła w takim momencie nie pamiętać słów: „Ja jestem zmartwychwstanie i życie!”. Najbardziej tymczasowe i przemijalne były płótna, w które zawinięto ciało Jezusa. Teraz o wiarę Pan pyta: Gdzie jesteś? Gdzie umieściłeś skarby swojego serca?
Ręce Jezusa,które błogosławicie nas po zmartwychwstaniu- zmiłujcie się nad nami…
Jezus: Pragnę was wskrzesić, wyprowadzić z grobów i przyprowadzić do waszej siedziby: Mojego Najświętszego Serca. A ty, Moje dziecko, które Mnie czytasz lub słuchasz, ty, którego grób nawiedziłem i napełniłem ciebie Moim Tchnieniem, mówię ci: idź po śladach Mojej Krwi, które pozostawiam za Sobą jako znak dla ciebie. A jeśli zatrzyma cię przechodzień i zapyta o twoją drogę, powiedz mu, że jesteś Moim uczniem, a Ja – twoim Nauczycielem i że jesteś na drodze świadczenia o Chrystusie ukrzyżowanym, o Chrystusie zmartwychwstałym. A kiedy zostaniesz zatrzymany przez kupca, strzeż się jego nieuczciwości, strzeż się, aby nie zamienił Krzyża, który ci dałem, na zepsutą mądrość. Bezdźwięcznie, bez jakiegokolwiek słowa obejmij z większą niż kiedykolwiek żarliwością belkę na twoich ramionach i idź po śladach Mojej Krwi, a one doprowadzą cię do Mnie. A jeśli ktoś z nich zacznie cię ścigać, nie zakrywaj twarzy przed zniewagami ani ciosami, lecz daj im twe plecy, aby rozpoznali cię po twoich ranach. Pozwól twoim ranom stać się doskonałą kopią Moich Ran, ponieważ one zostaną ci zadane przez tych samych, którzy uderzyli Mnie, twojego Mistrza. A wtedy Znak Syna Człowieczego pojawi się na niebie, w waszych mrokach będzie widziane wielkie światło, ponieważ Ja, Święty Świętych, pragnę was ocalić przez wzgląd na Moje Święte Imię. Moje dziecko! Pójdź, ty, który Mnie słuchasz lub czytasz. Znowu ukazałem w tym świadectwie Moją Miłość do ciebie. Nie mów, że jestem zbyt daleko, aby kochać, ponieważ właśnie w tym momencie Moje Oczy spoczywają na tobie ze szczególną czułością i uczuciem, których nigdy w pełni nie będziesz mógł zrozumieć. Czy powinienem powrócić, aby cię odkupić? Bez najmniejszego wahania dla ciebie samego przyszedłbym powtórzyć Moją Mękę, dla ciebie samego! Czy teraz Mi wierzysz, kiedy mówię ci, że nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich? Mówię ci to wszystko, abyś mógł odnaleźć swój pokój w Moim Najświętszym Sercu, abyś mógł odnaleźć prawdziwe życie we Mnie, abyś mógł odnaleźć prawdziwą miłość i spoczynek we Mnie, twoim Bogu. Wiem, że jesteś słabe, Moje dziecko, ale twoja słabość przyciąga Moją Wszechmoc. Czy możesz pojąć to, co mówię? Mówię: pokój niech będzie z tobą! Jestem Ofiarą Miłości, która mówi do ciebie. Ja jestem Tym, który dał ci to świadectwo Miłości jako przypomnienie Mojej Miłości. Wchłaniaj Mnie i pozwól Mi cię ogarnąć. Odczuwaj, jak Moje Serce tęskni za powrotem miłości! Nie opieraj Mi się. Przyjdź do Mnie taki, jaki jesteś, przyjdź pić ze źródeł Mojego Serca, a będziesz chciał pić więcej. Och! Tylu z was oddaliło się od Prawdy i odeszło we wszystkich kierunkach. Prawda jest MIŁOŚCIĄ. Ja jestem Prawdą. Bądźcie świadkami Prawdy. Przyjmijcie Świętego Ducha Prawdy, przyjmijcie Świętego Ducha Łaski. Błogosławię was wszystkich, pozostawiając Moje Tchnienie Miłości na waszych czołach. Bądźcie jedno pod Moim Świętym Imieniem.
Osoba: Żydzi modlili się i modlą przy grobach swoich zmarłych. Stosowne nabożeństwo odprawiono zapewne przy grobie Chrystusa. Po dziś dzień ludzie modlą się w tym miejscu. Tam gromadzą się na modlitwie uczniowie Jezusa, którzy wierzą, że On zmartwychwstał. Ta wiara to pewność, że On jest! Jest żywy, bliski i kochający. Ty również w czasie Wielkanocy pomodlisz się przy symbolicznym grobie Chrystusa. Będziesz z rozmawiać z Bogiem żywym i obecnym. Wtedy Ty zapytaj Pana: Gdzie jesteś? Pytaj ciągle i nie przestawaj szukać.
Całujemy twe ręce i stopy, Panie,żeś przez mękę swoją świat odkupić raczył. Amen.
Katoliczka