Hardy Kate - Święto życia.pdf - KSIĄŻKI RÓŻNE PDF - Kielce33

Kate Hardy

Święto życia

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Zauważyła go już w drzwiach.

Mimo że uczestnicy balu dobroczynnego mieli twarze zasłonięte

maskami weneckimi, a wszyscy mężczyźni stawili się w smokingach, od progu

przyciągnął jej uwagę. Wysoki, ciemnowłosy, w złotej masce.

Nie zajmie się tym. Nie teraz.

Jako przewodnicząca komitetu organizacyjnego tej imprezy dobroczynnej

Madison Gregory miała inne sprawy na głowie. Na przykład dopilnowanie, by

wszystko odbyło się bez zgrzytów, rozwiązywanie nieprzewidzianych

problemów oraz łagodzenie uprzejmymi uśmiechami drobnych niedociągnięć.

Do tej pory wszystko szło gładko dzięki bardzo skrupulatnemu

planowaniu. W trakcie przygotowań niektórzy członkowie komitetu

organizacyjnego mieli zastrzeżenia co do jej propozycji wynajęcia tria

jazzowego, występującego w jej ulubionym klubie, ale postawiła na swoim.

Przekonała ich, że muzyka rockowa nie pasuje do balu maskowego, a kwartet

smyczkowy brzmiałby nadto oficjalnie. Najlepszy będą dyskretny jazz i znane

ballady jazzowe.

Obserwowała teraz, jak tańczące pary z uśmiechem powtarzają słowa

„Fly Me to the Moon".

Odetchnęła z ulgą. Trafiła w dziesiątkę.

Taka atmosfera relaksu skłania do szczodrości. Goście kupią więcej

biletów na loterię. Wśród fantów znalazły się przejażdżki balonem, zabiegi w

spa oraz delikatesowy kosz z wyrobami czekoladowymi, obiekt marzeń Kat-

riny, kuzynki Madison, która nie mogła być na balu, więc Madison

postanowiła kupić jej taki kosz, jeśli ta go nie wylosuje.

Może, oby tak się stało, uda im się uzbierać połowę sumy potrzebnej na

zakup nowego skanera.

Podeszła do niej Eve, jedna z pielęgniarek.

- Maddie, uwijasz się już od paru godzin - powiedziała. - Zrób sobie

przerwę.

I dowiedz się, kim jest ten tajemniczy facet w złotej masce, coś jej

podszepnęło. O nie.

- Eve, nie muszę.

- Zapłaciłaś za bilet - przypomniała jej koleżanka. - A to znaczy, że też

masz prawo się bawić. To, że jesteś przewodniczącą komitetu, nie oznacza, że

musisz zrezygnować z zabawy.

- Ale ja bardzo dobrze się bawię. - Była to szczera prawda, bo Madison

uwielbiała znajdować się w centrum wydarzeń. Długo się zastanawiała, jaką

wybrać specjalizację: medycynę ratunkową czy położnictwo, bo z jednej strony

lubiła mieć pełne ręce roboty, ale z drugiej zawsze fascynowały ją pierwsze

minuty życia nowo narodzonych dzieci.

Gdy pianista łagodnie przeszedł do „It Had to be You", ktoś dotknął jej

ramienia.

- Zapraszam... - Usłyszała miękki głos z lekkim obcym akcentem.

Odwróciwszy się, zdrętwiała.

Mężczyzna w złotej masce. Wręcz pożerał ją spojrzeniem ciemnych oczu

pobłyskujących zielenią i szarością. A do tego ten rozbrajający uśmiech...

- Ja... - Z wrażenia odebrało jej głos.

- Ona nie odmawia - rzuciła Eve słodkim tonem. - Bawcie się dobrze.

Nim Madison oprzytomniała, nieznajomy poprowadził ją na parkiet.

Theo przez cały wieczór nie spuszczał wzroku z kobiety w zwiewnej

sukni i różowo-złotej masce kota. Śmiała się i rozmawiała z wieloma osobami,

ale ani razu nie widział jej w tańcu. Teraz tańczyli policzek przy policzku.

Tylko geniusz mógł zorganizować taką oprawę muzyczną. Wybrał tradycyjną

muzykę taneczną, taką, którą uznawali jego dziadkowie oraz, o czym

dowiedział się niedawno, jego matka.

Mimo że jego partnerka miała bardzo wysokie obcasy, musiał nieco się

pochylić, by ją objąć i patrzeć w jej niebieskie oczy. Nieznajoma miała ciemne

włosy, które miękkimi falami opadały na ramiona tak, że miał ochotę zatopić w

nich palce, by poczuć ich jedwabistość.

Jeszcze chętniej widziałby te włosy rozrzucone na poduszce. I bardzo

chciał ją pocałować. Kyrios . Już zapomniał, że zainteresowanie kimś może być

aż tak silne.

Nieznajomy obejmował ją niewinnym gestem, ale było w tym coś bardzo

osobistego, nawet intymnego. Tańczyli tak blisko siebie, że czuli swój oddech,

słyszeli bicie serca. Powadził ją bezbłędnie; miała wrażenie, że płyną w

powietrzu. Pierwszy raz trafił się jej taki partner.

Nie rozmawiali, nie musieli. Zdawało się jej, że tańczą w blasku księżyca

tylko we dwoje na tarasie, gdzieś w ogrodach Toskanii...

Otrząsnęła się. To Londyn. Gdyby nie to, że z racji swoich obowiązków

piła tylko wodę mineralną, można by ten zawrót głowy przypisać

nieumiarkowanej konsumpcji szampana. Niemal czuła, jak bąbelki krążą jej w

żyłach.

Myśl, że stało się to za sprawą jednego tańca z nieznajomym, przerażała

ją i zarazem ekscytowała. Żaden mężczyzna nie wyzwolił w niej takiej reakcji,

nawet Harry.

Miała ochotę poznać jego imię, ale czuła, że rozmowa zburzy ten nastrój,

a tego sobie nie życzyła. Cieszyła się tym, że jest ich tylko dwoje oraz upojna

muzyka.

Hardy Kate - Święto życia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: