Renee Roszel - A gdy będziesz moją żoną.pdf - Harlequin - klarella

Renee Roszel

A gdy będziesz moją

żoną

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Zrozpaczona i zdenerwowana Kalli Angelis wbiegła do

biura pana Varosa. Była zadowolona, że nie ma sekretarki,

ponieważ wolała nie udzielać wyjaśnień osobom postronnym.

Chciała załatwić sprawę natychmiast, zanim wpadnie w

histerię.

Wcale nie zwróciła uwagi na imponujący wygląd

olbrzymiego biurowca. Wiedziała, że Nikolos Varos jest

bardzo zamożny, lecz w tej chwili jego bogactwo nie

interesowało jej. Połykając łzy, podeszła do wysokiego,

chudego mężczyzny, stojącego za lśniącym biurkiem ze szkła

i stali. Oparta się rękoma o biurko i wbiła wzrok w krawat

mężczyzny; wstyd nie pozwalał jej spojrzeć na twarz pana

Varosa.

Tchórzu, skarciła się w duchu, patrz mu prosto w oczy.

Jeśli zrywasz z narzeczonym w dniu ślubu, przynajmniej zrób

to z podniesioną przyłbicą, a nie ze spuszczoną głową.

Odważyła się spojrzeć wyżej. Serce biło jej mocno i

głośno, bała się, że zagłuszy słowa.

- Panie Varos... - zaczęła zdziwiona, że ma opanowany

głos. - Niestety nie mogę za pana wyjść. Musimy odwołać

nasz ślub.

Zaskoczony mężczyzna otworzył usta, lecz nie dopuściła

go do słowa.

- Godzinę temu dostałam wiadomość z domu... W nocy

zmarł mój dziadek... Teraz wyznam, że zgodziłam się na to

małżeństwo ze względu na dziadka, którego bardzo kocham...

kochałam. Nasz związek byłby spełnieniem jego marzeń, on

go pragnął. Ja wcale nie chciałam za pana wyjść, ale...

zgodziłam się... jako posłuszna wnuczka.

Oniemiały mężczyzna patrzył na nią, jakby nie rozumiał,

co do niego mówi.

- Wiem, wiem... - ciągnęła pospiesznie. - Nasze rodziny

pochodzą z Grecji, obie są bardzo tradycyjne. Małżeństwo

moich rodziców też zostało zaaranżowane przez krewnych, a

było bardzo udane. Wiem, że nasi dziadkowie byli wiernymi

przyjaciółmi i bardzo pragnęli połączenia naszych rodzin. - Na

moment urwała, szukając odpowiednich słów. - Wszystko to

prawda, ale ja jestem Amerykanką, urodziłam się w Stanach

i... jednak nie mogę... zrobić tego, co oni chcieli. Proszę mnie

zrozumieć i... kiedyś... przebaczyć.

Nie czekając na odpowiedź, odwróciła się i wybiegła.

Wyrzucała sobie, że postępuje dziecinnie, lecz nie mogła

inaczej. Wiedziała, że zachowuje się niewybaczalnie, ale nie

była w stanie słuchać jego wyrzutów.

Wmawiała sobie, że takie rozwiązanie jest najlepsze.

Małżeństwo zostało ukartowane, zaplanowane przez

starszyznę rodu, nie opierało się na miłości. A narzeczony,

który w dzień ślubu tkwi w biurze, chyba i tak nie ma dla niej

żadnych cieplejszych uczuć!

Domyślała się tylko, jaki jest, ponieważ wcale go nie

znała. Dotychczas widziała go na fotografii, a dopiero teraz

zobaczyła pierwszy raz. Do ostatniej chwili przebywał

służbowo za granicą. Co dla człowieka tego pokroju znaczy

ślub... albo narzeczona?

Pocieszała się, że nieudane transakcje, które zdarzają się

każdemu, przyzwyczaiły Nikolosa Varosa do porażek. Nie

wątpiła, że będzie rozczarowany, może nawet zły, ale szybko

przeboleje zmianę planów. Przysięgła sobie, że gdy przestanie

rozpaczać po śmierci dziadka, gdy wróci do równowagi,

napisze długi list z przeprosinami.

Czuła się bardzo osamotniona. Matka nie przyjechała z nią

do Kalifornii, ponieważ przed kilkoma dniami stan zdrowia

Christosa Angelisa bardzo się pogorszył. Zoe Angelis, która

od lat opiekowała się teściem, uznała, że musi z nim zostać.

Nie darowałaby sobie, gdyby zostawiła go w ostatnich

chwilach życia i odszedłby z tego świata opuszczony przez

bliskich. Kalli rozumiała matkę i nie miała pretensji, ale sama

bardzo potrzebowała matczynego wsparcia. Była nieutulona w

żalu i zagubiona.

Co robić? Skoro ślub się nie odbędzie, pozostawało jechać

do hotelu, spakować walizkę i opuścić San Francisco. Chciała

jak najprędzej wrócić do Kansas, aby pożegnać ukochanego

dziadka.

Nikolos Varos pomyślał, że pierwszy dzień czerwca odtąd

będzie kojarzył mu się z koszmarnym snem. Pod koniec maja

musiał służbowo pojechać do Tokio. Lot z Japonii do Stanów

dwukrotnie odwoływano, więc niemal spóźnił się na własny

ślub. W dodatku po powrocie zastał zalane mieszkanie, wobec

czego musiał umyć się i przebrać w służbowej łazience.

Kończył toaletę, gdy rozległ się stukot obcasów i

podniesiony głos. Zdumiony słuchał, jak jego narzeczona

oświadcza Charlesowi Early'emu, że nie może za niego wyjść

i każe odwołać ślub. Gdy uchylił drzwi i wyjrzał, przy biurku

stał tylko jego zastępca. Biedak wyglądał tak, jakby przed

chwilą zobaczył upiora.

Nikolos oparł się o futrynę i ciężko westchnął.

- Charles, czemu tak się przejmujesz? - spytał ironicznym

tonem. - Samo życie.

Sarkazm podziałał. Młody człowiek otrząsnął się, ale

twarz nadal miał trupiobladą.

- Straszny zawód, prawda?

- Owszem.

Czuł się źle po dalekiej, męczącej podróży. Przez prawie

trzy doby niewiele spał, ponieważ chciał załatwić jak

najwięcej spraw przed miodowym miesiącem. Dlaczego tak

się spieszył? Na co to wszystko?

- Hmmmm... kolejne nowe doświadczenie. Z tego, co

słyszałem, jasno wynika, że zostałem na lodzie.

Był bardzo zmęczony, więc nie w pełni rozumiał

znaczenie tego, co się stało. Nie miał siły się złościć, ale

wiedział, że wybuch nastąpi.

- Teraz nie czas na lizanie ran. Jest dużo do zrobienia.

- Czy mam powiadomić gości?

W pierwszej chwili nie zrozumiał pytania.

- Co? Nie!

- Ale...

- Daj spokój! - przerwał ostro, ponieważ uważał, że takie

sprawy należy załatwiać osobiście. - Sam pójdę do gości, a ty

znajdź telefon do tej niesłownej kobiety.

- Chce pan, żebym do niej zadzwonił?

Nikolos odwrócił się zniecierpliwiony. Zaczynał

uświadamiać sobie konsekwencje tego, co się stało, i powoli

ogarniała go wściekłość. Odrzucono go jak parę starych

kaloszy! I to w dniu ślubu, gdy już z całego świata zjechali się

goście: książęta, politycy, bankierzy, gwiazdy Hollywood. W

sali balowej, znajdującej się pięćdziesiąt pięter niżej, zebrało

się około pięciuset osób, a tymczasem jakaś pannica... takie

nic z Kansas!... wymierzyła mu policzek, zraniła dumę,

zniszczyła przyszłość.

- Tak. Zadzwonisz do mojej narzeczonej... - Zazgrzytał

zębami. - Do byłej narzeczonej...

- Co mam powiedzieć?

- Uzgodnimy, gdy wrócę.

Wyszedł, trzaskając drzwiami. Nacisnął przycisk windy,

ale nie zauważył, że światełko nie zapaliło się. W głowie mu

huczało, gdy wyliczał następstwa tragikomicznej sytuacji.

Wiedział, że wiadomość o jego upokorzeniu rozniesie się po

całym świecie. Znalazł się w sytuacji wyjątkowo

upokarzającej dla mężczyzny. Publicznie, wobec tylu

Renee Roszel - A gdy będziesz moją żoną.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: