Rozważania o wierze - Tadeusz Dajczer.pdf - KSIĄŻKI CHRZEŚCIJAŃSKIE [PDF] - Belchatow2

ks. Tadeusz Dajczer

ROZWAŻANIA O WIERZE

Część

pierwsza:

Cnota

wiary

Rozdz.

Wiara

jako

uczestnictwo

w życiu

Boga

Rozpoznawanie

miłującej

Obecności

Ślady

Boga

w świecie

Talenty

Rozdz.

Wiara

jako

przylgnięcie

Chrystusa

"Nikt

nie

może

dwom

panom

służyć"

Wola

Boża

a nasza

wola

Rozdz.

III

Wiara

jako

oparcie

się

Chrystusie

powierzenie

się

Jemu

jedynym

Bóg

oparciem

Postawa

zawierzenia

Zdanie

się

Boga

Zazdrosna

miłość

Boga

Rozdz.

Wiara

jako

uznanie

własnej

bezradności

oczekiwanie

wszystkiego

Boga

"Błogosławieni

ubodzy

w duchu"

Moc

Boża

potrzebuje

słabości

człowieka

Ubóstwo

Chrystusa

Uznać,

że

wszystko

jest

darem

Posiew

nieufności

Ubóstwo

duchowe

jako

postawa

dziecięctwa

Część

druga:

Dynamizm

wiary

Rozdz.

Nawrócenie

jako

wymiar

wiary

Felix

culpa

Skutki

zła

można

Nie

poznać

Chrystusa

bez

człowieka

patrzeć

Jak

własne

zło

"Sakrament

nawrócenia"

Patronowie

sakramentu

nawrócenia

Nawrócenie

radykalizmowi

Rozdz.

"Cnota"

humoru

w służbie

wiary

Jansenizm

jako

zagrożenie

dla

wiary

Humor

jako

"egzorcyzm"

Proch

pył

Patron

humoru

Rozdz.

III

Próby

wiary

Oczekiwanie

Boga

Wiara

Abrahama

Próby

wiary

w życiu

Maryi

Życiowe

burze

Niepokój

płynący

z braku

wiary

Pokój

płynący

z wiary

Rozdz.

Pustynia

Symbolika

pustyni

"Obyś

był

zimny

albo

gorący"

Pustynia

miejscem

ogołocenia

Pustynia

doświadczenie

miłości

Boga

Rozdz.

V Środki

bogate

ubogie

w Kościele

Jezus

ubogi

Skuteczność

środków

ubogich

Zwycięstwo

przez

wiarę

Macierzyństwo

duchowe

Świadectwo

Jana

Pawła

Część

trzecia:

Aktualizowanie

się

wiary

Rozdz.

Sakrament

chrztu

Zanurzenie

w śmierć

zmartwychwstanie

Chrystusa

Włączenie

Ciała

Chrystusowego

Kapłaństwo

wiernych

Rozdz.

Bierzmowanie

Ogołocenie

warunkiem

pełni

Owocność

sakramentu

bierzmowania

Ducha

Dar

dla

Apostołów

Umiłować

Kościół

Zobowiązanie

apostolstwa

R ozdz.

III

Eucharystia

Oczekiwanie

Eucharystię

Eucharystia

kulminacją

wiary

Kenoza

Chrystusa

Rozdz.

Wsłuchiwanie

się

w Słowo

Boże

Przedmiotowa

podmiotowa

relacja

Słowa

Bożego

Obecność

Boga

w Słowie

Rola

Słowa

Bożego

w modlitwie

Rozdz.

V Modlitwa

jako

aktualizacja

wiary

Przykład

Chrystusa

Pierwszeństwo

modlitwy

Rodzaje

modlitwy

Modlitwa

człowieka

ubogiego

Różaniec

Maryi

Człowiek

nieustannej

modlitwy

Rozdz.

Miłość

jako

realizowanie

się

wiary

Agape

Rola

uczuć

Kryzys

więzi

naturalnych

Pozwolić,

Chrystus

w nas

kochał

można

Nie

kochać

człowieka,nie

kochając

Boga

Samorealizacja

w Chrystusie

Część pierwsza: Cnota wiary

Czym jest wiara? - Teologalną cnotę wiary charakteryzuje niezwykła złożoność. W prezentowanych tu

rozważaniach chodzi o określenie rzeczywistości wiary nie z punktu widzenia teologii dogmatycznej, lecz

w ujęciu teologii życia wewnętrznego. Wiara nowotestamentalna to odpowiedź człowieka na objawienie się

Boga w Jezusie Chrystusie. Jest ona uczestnictwem w życiu Boga, doświadczeniem życia Bożego w nas,

pozwalającym nam widzieć siebie samych i otaczającą nas rzeczywistość jakby oczyma Boga. Jest

przylgnięciem do osoby Chrystusa, naszego Mistrza, Pana, Przyjaciela; oparciem się na Chrystusie -

niezawodnej skale naszego zbawienia - oraz powierzeniem się Jego nieskończonej mocy i bezgranicznej

miłości. W obliczu ludzkiej bezradności wiara staje się nieustannym uciekaniem się do niewyczerpanego

miłosierdzia Boga i oczekiwaniem wszystkiego od Niego (por. G. Thils, Sainteté chretienne, 359).

Rozdz. I Wiara jako uczestnictwo w życiu Boga

Św. Tomasz z Akwinu mówi, że wiara przybliża nas do poznania Bożego. Uczestnicząc bowiem w życiu

Boga zaczynamy widzieć i oceniać wszystko jakby Jego oczyma - omnia quasi oculo Dei intuemur (In

Boeth. de Trinitate, qu. 3, a. 1 ) .

Uczestnictwo przez wiarę w życiu Bożym sprawia, że stajemy się nowym człowiekiem, otrzymujemy

nowe rozumienie rzeczywistości, nowe widzenie zarówno Boga, jak i otaczającej nas rzeczywistości

doczesnej. Przez wiarę w rzeczywistości doczesnej zaczynamy dostrzegać działanie pierwszej przyczyny -

Boga. Dostrzegamy Jego obecność i działanie zarówno w sobie, jak i w świecie przyrody czy historii.

Dostrzegamy, że to On jest autorem, On jest twórcą wszystkiego, że to, co poznajemy tylko po ludzku, po

świecku, nie jest pełną rzeczywistością, że jest to tylko widzenie czysto zewnętrzne, oglądanie jedynie

drugorzędnych przyczyn, którymi Bóg się posługuje.

Wiara jest cnotą, która umożliwia kontakt z Bogiem i stanowi fundament życia nadprzyrodzonego.

Ponieważ znajduje się ona u podstaw wszelkiej aktywności nadprzyrodzonej, wszystko dzieje się przez nią.

O aktywności życia nadprzyrodzonego decydują zalety i niedostatki naszej wiary. Trudności w życiu

nadprzyrodzonym wiążą się zawsze ze słabością wiary. Jest ona cnotą podstawową, ponieważ daje nam

możliwość uczestniczenia w życiu Boga. Wiara to uczestnictwo w myśli Boga, to jakby osadzony na

naturalnych władzach duszy rozum nadprzyrodzony, który uzdalnia nas do myślenia tak jak Bóg zarówno

o sobie samym, jak i o wszystkim, z czym stykamy się. Stąd wierzyć znaczy uzgadniać swoją myśl z Jego

myślą i identyfikować się z Jego myślą.

Różnica między poznaniem naturalnym a poznaniem przez wiarę nie jest różnicą stopnia, a natury. Wiara

przynosi zjednoczenie z myślą Boga i wewnętrzne uczestnictwo w świetle, w którym Bóg poznaje samego

siebie. W tym sensie prowadzi do kontemplacji, jest wprowadzeniem w przyszłe poznanie Boga

w wieczności.

Skoro przez wiarę wchodzimy w życie Boga, w życie Jezusa Chrystusa, to przez wiarę Bóg rodzi w nas

własne swoje życie. Celem naszej wiary jest, byśmy myśleli tak jak Jezus Chrystus, żebyśmy pozwolili

Jemu, żyjącemu w nas przez wiarę, posługiwać się nami, myśleć w nas, żyć w nas.

Dzięki wierze może dokonać się w nas całkowite przeobrażenie dotychczasowego sposobu widzenia,

myślenia, odczuwania, przeżywania. Wiara zmienia naszą mentalność, każe nam stawiać Boga zawsze na

pierwszym miejscu, troszczyć się o nastawienie całego życia na Niego, interpretować świat w Bożym

świetle. Wtedy wszystkie nasze sądy, oceny, pragnienia i oczekiwania są opromienione światłem wiary. I tak

realizuje się komunia wiary, która swoją pełnię osiągnie dopiero w miłości.

Otaczający nas świat stworzony jest formą przemawiającego do nas głosu. Jeżeli nasza wiara jest słaba,

głos ten powoduje rozproszenie, odciąga nas od Boga i skupia na sobie. Ze wzrostem wiary następuje proces

odwrotny. Świat zewnętrzny zaczyna wtedy mówić nam o Bogu, skupia nas na Bogu, przyciąga do Niego,

staje się znakiem Jego obecności, pomaga nawiązać z Nim kontakt, staje się dla nas miejscem spotkania

z Nim.

Wiara uzdalnia cię do przekraczania pozorów, do dostrzegania ponad przyczynami wtórnymi przyczyny

pierwszej. Pozwala zobaczyć, że to, co dzieje się wokół, nie dzieje się mocą człowieka. Wiara umożliwia ci

odkrywanie w stworzeniu śladów Boga. Daje ci możność dostrzegania w zjawiskach i zdarzeniach wyrazu

woli Bożej, dostrzegania wydarzeń jako przejścia Boga.

Rozpoznawanie miłującej Obecności

Każdy moment naszego życia jest przeniknięty Obecnością, która kocha i obdarza. Żyć wiarą to umieć

dostrzec tę miłującą nas i ciągle obdarzającą Obecność. Dzięki wierze Chrystus staje się stopniowo

światłem, które prześwietla całe życie człowieka, prześwietla świat. Staje się On żywą, czynną Obecnością

w życiu swoich uczniów. Każda chwila życia przynosi nam Jego obecność. Czas to Obecność pisana dużą

literą - obecność Chrystusa w naszym życiu, osobowa obecność Boga, objawiającego się jako Ten, który

czegoś od nas oczekuje. Bóg objawia się nam poprzez swoją wolę. A co jest Jego wolą? - Zawsze nasze

dobro, bo Bóg jest Miłością. Każda chwila twojego życia to moment spotkania z tą miłującą cię

Obecnością. Ktoś powiedział, że czas to sakrament spotkania człowieka z Bogiem. W tym znaczeniu każda

chwila jest ewangelicznym talentem, ponieważ jest Obecnością, która do czegoś wzywa. Pan Bóg z każdą

chwilą, czy to będzie chwila łatwa, czy trudna, wiąże łaskę. Święty Paweł mówi, że my w Bogu żyjemy,

poruszamy się, jesteśmy (por. Dz 17, 28). Od Niego więc otrzymujemy dar istnienia, ale i dar oddychania,

pożywienia, przyjaźni, dar każdego momentu życia.

Stwierdzenie św. Teresy od Dzieciątka Jezus, że wszystko jest łaską (por. Żółty zeszyt, 36), oznacza, że

wszystko, cokolwiek dzieje się w twoim życiu, jest związane z jakąś formą łaski. Bóg przychodzi do ciebie

w formie daru, w formie łaski, w formie wezwania - w tym znaczeniu wszystko jest łaską. Bóg chce, by

wszystko stawało się dla ciebie "kapitałem" dobra. On nawet ze zła usiłuje wyciągnąć dobro. Zło nie może

być łaską, ale Bóg w swojej wszechmocy i nieskończonym miłosierdziu może wyciągnąć dobro również z

niego. Skutki zła mogą zaowocować w formie wielkiej szansy nawrócenia. Tak więc "wszystko jest łaską"

i wszystko jest talentem, ponieważ ciągle i wszędzie Pan stawia przed tobą szansę. Niezwykle ważne jest,

byś uwierzył w tę stałą i manifestującą się w różny sposób Obecność.

Chwila obecna, każda chwila przynosi miłość, jak powiedział ks. kardynał Stefan Wyszyński. Łaska jest

wyrazem miłości, więc każda chwila jest związana z miłością Boga, ponieważ związana jest z Jego łaską.

Wtedy nawet, kiedy bardzo grzeszysz, Chrystus jest przy tobie i kocha ciebie. Gdybyś o tym pamiętał,

gdybyś uwierzył, że jesteś stale zanurzony w miłosiernej miłości Boga, który nigdy cię nie opuszcza,

z pewnością nie upadłbyś.

Wszystko, co cię spotyka, związane jest z miłością kochającego cię Boga, z Jego pragnieniem

twojego dobra. On jest obecny w twoim życiu niezależnie od tego, co robisz. Czas to sakrament twojego

spotkania z Bogiem i Jego miłosierdziem, z Jego miłością do ciebie i pragnieniem, by wszystko mogło ci

posłużyć ku dobremu, by każda twoja wina stawała się "winą szczęśliwą". Gdybyś tak patrzył na każdą

przeżywaną chwilę, to rodziłaby się w tobie spontaniczna modlitwa. Byłaby to modlitwa stała, bo przecież

Pan jest przy tobie stale i stale cię kocha. Każda chwila twojego życia przeniknięta jest miłością tej

nieustannie cię ogarniającej Obecności.

Ślady Boga w świecie

Wiara pozwala nam dostrzegać wszędzie ślady działania Boga, rozumieć, że jest On obecny w nas,

w naszym życiu duchowym, psychicznym, fizycznym. Jeśli będziesz umiał widzieć wszędzie Boga, twoja

modlitwa stanie się modlitwą wiary, będzie modlitwą nie tylko słów, ale również modlitwą spojrzenia,

podziwiania świata, modlitwą wdzięczności za wszystko, czym Bóg cię obdarza.

Dzięki wierze odkrywamy, że to tylko pozornie protagonistami historii świata są ludzie, że w istocie sam

Bóg jest głównym jej protagonistą. Obecność Boga w historii dotyczy zarówno wydarzeń z dziedziny

polityki, spraw społecznych, gospodarczych, jak też naszych spraw rodzinnych czy zawodowych. On obecny

jest wszędzie i od Niego wszystko zależy. W Jego ręku złożone są zarówno losy każdego z nas, jak też losy

narodów i świata. To wszystko poznajemy dzięki wierze, która rodzi w nas wewnętrzny pokój, pokój

płynący z wiary, ze świadomości, że Ten, który jest nieskończoną mocą i nieskończoną miłością, trzyma

wszystko w swoich pełnych miłosierdzia dłoniach, że prowadzi wszystko ze swoją nieskończoną mądrością

Rozważania o wierze - Tadeusz Dajczer.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: