Mój świat w obrazach
Erich von Daniken
Wszechświat od prawieków przykuwał uwagę człowieka. Zastanawiano się, czym są te tajemnicze punkty świetlne, rozrzucone jak sznury pereł na niebie. Czy nie układają się w kształty zwierząt? Albo istot ludzkich? A może te oddalone światełka są siedzibą bogów? Nasza Droga Mleczna składa się z około 100 miliardów gwiazd stałych i stanowi jedynie drobną cząstkę całego układu, który jest wiązką około dwudziestu dróg mlecznych o promieniu długości 1,5 miliona lat świetlnych. (Jeden rok świetlny = 9,461 bilionów kilometrów.) Nawet ta liczba nie jest wielka w porównaniu z liczbą dotychczas zarejestrowanych galaktyk, wynoszącą równo 1500 milionów. Jakie jest pochodzenie tej olbrzymiej masy materii rozproszonej w Kosmosie na przestrzeni milionów lat świetlnych? Wszystkie odpowiedzi na to pytanie znajdują się jeszcze dzisiaj w sferze teorii. Gdzie jest odpowiedź? Oto teoria Wielkiego Wybuchu: Cała materia była skupiona w jednym punkcie, uległa zgęszczeniu i eksplodowała. Z cząstek ciężkich mas materii powstały galaktyki. Christian Doppler udowodnił w 1842 r., że przy ruchu jakiegoś źródła świetlnego w widmie światła oddalającego się od obserwatora następuje przesunięcie prążków w kierunku podczerwieni. Za pomocą "zjawiska Dopplera" można dokonywać pomiaru prędkości ruchu gwiazd. Na tej podstawie Edwin Powell Hubble mógł w 1929 r. uzasadnić zjawisko rozszerzania się Wszechświata: prędkość ucieczki galaktyk wzrasta wraz z ich odległością. W ślad za tym można więc przeprowadzić wywód, że cała materia o skrajnym stopniu zagęszczenia była pierwotnie skupiona w jednym punkcie, w otoczeniu kondensatu wodoru. I oto nastąpił Wielki Wybuch. Od tego czasu do obecnej chwili wszystkie cząstki materii z olbrzymią prędkością oddalają się nieustannie od siebie. Fizyk Carl Friedrich Weirsacker jest twórcą powszechnie uznanej teorii: Wszystkie słońca i planety powstały z chmur gazowych, które w 99 proc. składały się z wodoru i helu, a tylko w 1 proc. z pierwiastków ciężkich. W wyniku powstałych zawirowań zaczęły się tworzyć galaktyki wokół pierwiastków ciężkich. Opracowana w 1948 r. teoria o nazwie steadystate zakłada, że Wszechświat znajduje się w stanie stacjonarnym, a nowa materia powstaje z niczego w tempie tak powolnym, że tego zjawiska nie da się nawet zarejestrować. Według teorii "oscylacji" materia kurczy się i rozszerza jak mięsień sercowy. Ten rytm trwa 60l miliardów lat.
Gdzie należy więc szukać odpowiedzi?
Bogowie o barwie skóry czerwonej, żółtej, czarnej i białej. Bogowie o szczelinowych uszach, migdałowych oczach, wzdętych brzuchach i okrągłych głowach, o krwi czarnej i smoczych twarzach. Bogowie posługujący się straszliwymi miotaczami promieni, bogowie na błyszczących pojazdach niebiańskich, olbrzymy uzbrojone w anteny, bogowie z kołami na biodrach, unoszący się ponad wodami i chmurami, skurczeni jak embriony, pędzący w przestworzach na latających wężach, przemierzający podziemia Hadesu, panujący w przestrzeni międzygwiezdnej, bogowie wstępujący na słupy obłoczne, jeżdżący w wimanach (w sanskrycie: latające aparaty) i znikający wśród mrowia rozrzuconych w górze "pereł niebiańskich". Zazdrośni, zawistni, źli, obraźliwi, agresywni bogowie. Niezrozumiała rzeczywistość? Co to wszystko znaczy? Czyżby te opowieści były płodem ludzkiej wyobraźni na całej kuli ziemskiej? A może były wytworem religijnego zapotrzebowania lub próbą odtworzenia niezrozumiałych, ale rzeczywistych zdarzeń? Carl Gustaw Jung (1875-1961) tłumaczy mistyczne rozważania ludów pierwotnych niskim stopniem rozwoju ich świadomości. Zgodnie z tym stwierdzeniem "zespołowa nieświadomość" jest wyrazem dobra i zła, radości i kary, życia i śmierci. W tych dziedzinach, przyznaję, nie potrafiłbym posługiwać się psychologią. Ta gałąź nauki zajmuje się skutecznie zjawiskami i procesami zachodzącymi w duszy ludzkiej. Jednakże jej metody nie są przydatne tam, gdzie mamy do czynienia z realnymi faktami wymagającymi ścisłej interpretacji. Dla mnie mity są najstarszymi przekazami historycznymi ludzkości, są opisami niegdyś zaistniałych zdarzeń. Te przekazy są źródłem niezwykłych informacji. Oto na przykład babiloński epos Etana, spisany na glinianych tabliczkach pochodzących przewa...
bibiariel