Koniec z flanelową koszulą.pdf

Koniec z flanelową koszulą

5 maja, 08:31

Kolega wymyślił, że czwarty czwartek miesiąca będzie dniem flanelowych koszul. Istnieje

stereotyp, że informatycy noszą je wpuszczone w spodnie. Żaden z nas nie chodził tak jednak

na co dzień. Wtedy pojawiło się prawie czterdzieści osób, w tym nasza koleżanka – jedna z

niewielu dziewczyn na roku. Po wykładzie zrobiliśmy sobie zdjęcie, z którego powstał nawet

demotywator: „Informatycy – dbają o styl”.

Czy da się zdefiniować pojęcie „moda studencka”? Jakie jeszcze stereotypy funkcjonują na

ten temat? Co studenci najchętniej noszą i jakie kwoty przeznaczają na ubrania ?

– Moda studencka mieści w sobie tyle różnorodności, ile jest kierunków studiów. Myślę, że nie

można sklasyfikować studentów według jednego określonego stylu – mówi Małgorzata Kuniewicz

z Osy Osobistej Stylistki, firmy założonej przez Monikę Jurczyk, pierwszą w Polsce personal

shopper . – Dodatkowo mężczyźni zazwyczaj stawiają na ubrania wygodne i rano nie zastawiają się,

w co się ubrać. Wybierają proste, sprawdzone od lat komplety – jeansy plus t-shirt (w wersji

zimowej bluza i – niestety zbyt często – polar!) lub sztruksy plus koszula. Kobiety przykładają

więcej uwagi do stroju, z reguły starają się bardziej. Mają też większe pole do popisu: dobór torebki

czy biżuterii – dodaje.

Podobne zdanie ma Alicja Zielasko – krakowska autorska popularnego bloga o modzie. – Studenci

kierunków artystycznych albo humanistycznych więcej uwagi przywiązują do swojego wyglądu,

bardziej eksperymentują z ubiorem, gorzej jest ze studentami kierunków ścisłych. (Alicja także

wspomina o jeansach i osławionych polarach – przyp. red.). Myślę jednak, że wszystko zmierza w

dobrym kierunku, zainteresowanie modą i świadomość własnego wyglądu wśród studentów wzrasta

– mówi.

Sieciowa moda

– To, w co się ubieram, ma dla mnie bardzo duże znaczenie. Strój wyraża stan mojego umysłu,

humor, zainteresowania oraz charakter – mówi Kasia, studentka z Krakowa. Zaznacza, że interesuje

się modą. – Moje ubrania muszą jednak przede wszystkim być zgodne ze mną, a w drugiej

kolejności z trendami. Najważniejsze jest dopasowanie do sylwetki i mojego stylu – podkreśla.

Zakupy robi najczęściej w tzw. sieciówkach (sklepach należących do jednej sieci, kolekcje w nich

nie różnią się – przyp. red.).

Wśród zalet takich sklepów wymienia cenę i różnorodność. – Marki nie mają dla mnie znaczenia,

najważniejszy jest styl ciuchów. Ważną rolę pełnią dodatki, szukam ich na bazarkach, przywożę z

podróży lub robię własnoręcznie – zaznacza. Miesięcznie na ubrania wydaje około 400 złotych. –

Kupowanie ubrań i moda to moja pasja, lubię dobrze wyglądać. Nie kupuję w second handach

(sklepach z używaną odzieżą), bo nie mam czasu, zazwyczaj otwarte są w godzinach, w których

pracuję, ale chętnie kupowałabym w tych sklepach – dodaje. Swój styl opisuje jako eklektyczny, ale

z przewagą etno, kolorowy, dziewczęcy.

Podobne podejście do mody deklaruje Natalia, studentka biotechnologii. – Nie podążam za

trendami, więc nawet nie wiem, czy moje ubrania są modne. Kupuję zawsze to, co mi się spodoba,

a nie to co jest ogłaszane jako "must have" sezonu – mówi. Tak jak Kasia, zakupy robi w galeriach

handlowych. – Wszystkie ulubione sklepy są w pobliżu. Wybieram zawsze tylko kilka konkretnych,

w których wiem, jakiego typu kolekcji oraz cen mogę się spodziewać – zaznacza. Wydaje średnio

około 150-200 zł miesięcznie. W second handach nie kupuje. – Nigdy nie udawało mi się znaleźć

niczego ciekawego, a wertowanie stosu ciuchów nie sprawia mi frajdy. Zdarzyło mi się kupić kilka

używanych rzeczy na Allegro – dodaje.

Co wpływa więc na sposób ubierania się studentów? – Wiele zależy od tego co studiujemy i jak

później spędzamy dzień – mówi Małgorzata Kuniewicz. Zaznacza, że kobiety na takich uczelniach

jak Uniwersytet Ekonomiczny, częściej wybierają obcasy, żakiety, spódnice. – Również charakter

studiów i związany z nimi rodzaj pracy wytycza określone trendy. Przykładowo, u informatyka

niemającego bezpośredniego kontaktu z klientem, luźny, niezobowiązujący strój nikogo nie dziwi,

zarówno w pracy, jak i na uczelni. Natomiast np. wśród studentów prawa można znaleźć spory

odsetek ludzi ubierających się casual business i to nawet nie na zajęcia czy zaliczenia, ale i

wieczorne piwo. Studenci weterynarii czy medycyny większość czasu spędzają w fartuchu, więc na

pierwszym miejscu liczy się wygoda, chociaż przyjaciółka z Lublina przyznaje, iż zajmując się

zwierzętami na ćwiczeniach spotyka inne niż biały kolory uniformów, czym studenci starają się

zaznaczyć swoją oryginalność – dodaje.

Małgorzata Kuniewicz przyznaje, że największą swobodą wyróżniają się studenci kierunków

artystycznych. – Odważne pomysły, fasony w niestandardowych połączeniach kolorystycznych to

właściwie norma. Mężczyźni z takich kierunków częściej eksperymentują, na Akademii Sztuk

Pięknych częściej spotkamy chłopaka w rurkach niż na ekonomii czy politologii. W przypadku

dziewczyn z ASP limitem jest wyobraźnia, ponieważ, mając manualne zdolności i fach, często same

szyją sobie sukienki czy przerabiają kupiony już wcześniej w second handzie ciuch. Nie znaczy to

jednak, że tylko stworzone własnoręcznie zestawy ubrań gwarantują oryginalność – zaznacza.

Niemoralnie drogie ciuchy

– Nie jest to kwestia życia lub śmierci, ale też nie jest mi obojętne, jak wyglądam – mówi Agata,

studentka socjologii. Podobnie jak Kasia, wybiera rzeczy, które jej się podobają i które dobrze na

niej leżą. – Nie zmieniam garderoby co sezon (czego wymagałoby podążanie za modą), bo: po

pierwsze nie mam na to pieniędzy, a po drugie, nawet jeślibym miała, to nie lubię wyglądać

dokładnie tak jak koleżanka obok, tylko po to, aby nabijać kasę domom mody – uśmiecha się. Ze

względu na ceny, zakupy robi też najczęściej w sieciówkach. – Jeśli chcę kupić coś dobrej jakości

np. buty zimowe, wybieram droższe sklepy – mówi. Podkreśla, że marki nie mają dla niej

znaczenia. – Druga strona medalu jest taka, że supermarkowe ciuchy, szczególnie te tworzone przez

utalentowanych projektantów unikatowe produkty, są zwykle bardzo pociągające ze względu na

wszystkie wyżej wymienione cechy. Wybór np. sukienki od Vivienne Westwood nie byłby

podyktowany faktem, że ma metkę jej domu mody, ale tym, że jest bardzo oryginalna, podoba mi

się i jest dobrej jakości. Jestem jednak przeciwniczką wydawania worków pieniędzy na ciuchy i

uważam torebki za 15 000 złotych za autentycznie niemoralne i snobistycznie żałosne – zaznacza.

Jaki jest jej styl? – To chyba za duże słowo. Myślę, że by wypracować styl, trzeba trochę mocniej

zainwestować w szafę – dodaje.

Stylowo, czyli jak?

– Dobry styl to sposób ubierania się dopasowany do osobowości i sylwetki. Najważniejsze, by czuć

się dobrze ubranym, ale nie przebranym! – podkreśla Małgorzata Kuniewicz. Wskazuje, że nie

musimy szaleńczo podążać za najnowszymi trendami, jeśli mamy świadomość, w czym wyglądamy

najlepiej. – Dobrze jest stawiać na fasony ponadczasowe. W sieciówkach można znaleźć wiele

świetnych rzeczy, są one ogólnie dostępne i wybór jest spory. Sklepy sieciowe niestety zawsze

podążają za obowiązującymi trendami, ale jeśli nie chcemy ślepo poddawać się sezonowej modzie,

i tak uda nam się znaleźć klasyczne rzeczy: spodnie, spódnice, bluzki. Ważne, by ubierając się, nie

zaburzyć proporcji sylwetki. Istotny oczywiście jest też gust. Najlepiej trzymać się zasady, że

czasem mniej znaczy więcej, zwłaszcza gdy wchodząc do sklepu, czujemy się lekko zagubione

wśród dżungli ciuchów i dodatków – mówi.

Man in style

Stereotyp mężczyzny, który nie zwraca uwagi na to, co na siebie wkłada, przełamuje z pewnością

Maciek, student politologii. – Zawsze staram się dobierać odpowiednio kolory i wzory, a jak mi

naprawdę bardzo zależy, to potrafię się stroić godzinę jak baba – śmieje się. Czy jego ubrania

muszą być modne? – Ani trochę. Jeśli złoży się tak, że akurat danego sezonu modne jest to, co mi

się podoba, to się cieszę, że mam w sklepach większy wybór. Jeśli natomiast modne jest coś, co mi

nie pasuje, najzwyczajniej w świecie zakładam to, co już mam w szafie. Podkreśla, że nie

przywiązuje zbyt wielkiej wagi do marek. – Marki mają dla mnie znaczenie tylko w połączeniu z

ceną, np. gdy coś nazywa się Hugo Boss, to nie biorę tego w ogóle pod uwagę, ponieważ na 99%

jest dla mnie za drogie. Najbardziej lubię robić zakupy w outletach, ale galerie – tylko w okresie

wyprzedaży – i lumpeksy też odwiedzam – zaznacza. Po używane koszulki, bluzy i spodnie, jak

mówi, sięga bez oporów. Używane ubrania potrafią być przyjemnie znoszone – zakładasz i czujesz

się, jakbyś chodził w tym od roku – zaznacza. – Mój styl (wielkie słowo) ma kilka cech – śmieje

się. Najważniejsze to dobór kolorów i materiałów. – 95% moich ubrań jest w brązach, beżach i

czerni. Nie trawię dżinsu, za to bardzo lubię sztruks i latem len. Do tego zawsze chodzę w

kaszkiecie. Nie wiem, jak miałbym określić swój styl. Na pewno staram się przez ubranie tworzyć

jakiś wizerunek siebie, ale nigdy nie znalazłem odpowiedniej nazwy sposobu, w jaki to robię –

dodaje.

Swojego stylu szuka także Konrad, student prawa – Moje ubrania nie muszą być modne. Dobrze,

gdy są oryginalne. Fajnie jest się wyróżnić czymś unikatowym – np. koszulką własnej roboty –

mówi. Powstało już kilka. – Nie chodzi tu jakieś specjalne wzory, ale własną pracę i inwencję. To

samo dotyczy second handów. Nie trzeba wiele zachodu, jeżeli połowa Polaków ubiera się w LPP –

śmieje się. Gdzie robi zakupy? – Czyste koszulki w najpopularniejszej sieciówce świata, dżinsy,

gdzie popadnie, garniaki zamawiam u krawca – wychodzą taniej niż markowe i są trzy razy lepsze

jakościowo – uśmiecha się. Zakupy robi dwa, trzy razy w roku. Wydaje wtedy większe sumy. – To

mój drugi wydatek, po jedzeniu – żartuje.

Za zakupami nie przepada z kolei Jakub, student politologii. – Każdy poniekąd zwraca uwagę na to,

w co jest ubrany. Dla mnie najważniejsze jest, żeby czuć się swobodnie. Nie znoszę ludzi, którzy

maja dopracowany każdy szczegół ubioru, bo uważam, że muszą obudowywać strojem brak

osobowości – zaznacza. Dodaje, że pytanie o modę jest dla niego trudne. – Wydaje mi się, że jeżeli

kupujesz w sklepach sieciowych, to siłą rzeczy kupujesz to, co w nich akurat jest, więc można nie

chcieć być modnym, ale np. jeśli w danym sezonie są modne koszulki polo, to one się pojawiają w

sklepach – mówi. Jego zdaniem chodzi o to, by być schludnie ubranym. Strój nie powinien się

wyróżniać i zastępować tego, co się ma do powiedzenia. Nie jest najważniejszy w definiowaniu

osobowości – twierdzi Kuba. Jak robi zakupy? – Wchodzę do sklepu, przymierzam, kupuję,

wychodzę. Zakupy nie sprawiają mi przyjemności, ani też przykrości, są koniecznością. Nie kręci

mnie wydawanie pieniędzy na ubrania. To, że np. fiolet był modny w 2009 roku, nie jest dla mnie

problemem – uśmiecha się. Do lumpeksów nie chodzi, ale nie widzi w tym niczego złego. – Marki

mają dla mnie znaczenie, w tym sensie, że wiem, że są takie, na które mnie nie stać. Do tych

sklepów nie wchodzę, żeby się nie frustrować. Są też marki, które moim zdaniem definiują za

bardzo – podkreśla. Ile wydaje średnio na ubrania? – Jeżeli nie muszę kupić kurtki czy zimowych

butów, mieszczę się w 500 złotych na sezon. Spodnie kupuję za cenę do 150 złotych, koszulki na

wyprzedażach do 40 złotych za sztukę, bluzy i koszule do 130 złotych – mówi.

Informatycy dbają o dystans

Na temat mody i informatyków funkcjonuje wiele anegdot. Tomek, absolwent Akademii Górniczo-

Hutniczej w Krakowie, wspomina, że na pierwszym roku postanowili pobawić się z tą konwencją. –

Kolega wymyślił, że czwarty czwartek miesiąca będzie dniem flanelowych koszul – mówi. –

Istnieje bowiem stereotyp, że informatycy noszą je wpuszczone w spodnie – śmieje się. We

flanelowych koszulach żaden z nich nie chodził jednak na co dzień. – Wtedy przyszło w nich

prawie czterdzieści osób, w tym nasza koleżanka – jedna z niewielu dziewczyn na roku. Po

wykładzie zrobiliśmy sobie zdjęcie, z którego powstał nawet demotywator: „Informatycy – dbają o

styl” – dodaje. Tradycja niestety szybko umarła. Tomek przyznaje jednak, że nie przejmuje się tym,

w co się ubiera. – Przed studiami ubrania zazwyczaj kupowała mi mama. Obecnie na zakupy

wybieram się, gdy już naprawdę nie mam w czym chodzić. Regularnie kupuję tylko spodnie, bo się

przecierają, i buty – wyznaje.

– Nie potrzeba wcale dużo pieniędzy, aby wyglądać świetnie. Dobrze jest zainwestować w droższe

buty, w których pochodzimy parę sezonów lub torebkę, ponieważ używamy jej cały czas i może

uatrakcyjnić prosty, codzienny zestaw. Sukienki, spodnie i bluzki możemy kupić we wspomnianym

ciucholandzie. Warto też poszperać w szafach mam i babć, zadziwiające, co można tam znaleźć.

Jedną z ostatnich modowych nowości, są tzw. swap parties, w czasie których ludzie wymieniają się

ciuchami – mówi Małgorzata Kuniewicz. Do tych zasad z pewnością stosuje się Joanna, studentka

prawa.

Dyskretna elegancja i negocjacje

– To, w co się ubieram, ma dla mnie duże znaczenie – mówi Asia. – Przy wyborze ubrań w

pierwszej kolejności kieruję się kolorystyką, w moim przypadku jest ona bardzo sprecyzowana.

Następnie zwracam uwagę na fason, oceniam, czy dana rzecz pasuje do mojej figury, dopiero

później patrzę na to, czy dana rzecz jest w danym sezonie „na topie” – dodaje. Zaznacza, że coraz

częściej liczy się dla niej jakość materiału i wykonania oraz uniwersalność stroju. – Kupuję sporo

ubrań „basic” – zaznacza. Podkreśla również, że nie poddaje się ślepo trendom – Staram się raczej

dobierać modne dodatki i, ewentualnie, wybierać z modnych rzeczy coś pasującego do mojego

sposobu ubierania – mówi. Jaki jest więc jej styl? – Mogę opisać go jako dyskretną elegancję. Na

co dzień wybieram stroje o klasycznym kroju i jednolitej stonowanej kolorystyce – brązy, beże,

czerń i biel. Ewentualnie przełamuję je mocnymi dodatkami. Staram się, aby mój styl był

minimalistyczny – zaznacza. Zakupy robi w sklepach znanych marek, często kupuje też w second

handach. – Poluję tam głownie na dobrej jakości markowe ubrania – mówi. Odwiedza również

komisy, sama oddaje do nich część rzeczy. – Chodzę także na swap parties. W ten sposób

zamieniłam zakupy, które okazały się nietrafione na kilka rzeczy, które bardzo polubiłam. Jedna z

takich imprez odbywała się w kawiarni na krakowskim Kazimierzu. – Dziewczyny przychodziły z

rozkładanymi stolikami, układały na nich posegregowane ubrania. Można było się wymieniać, jeśli

oczywiście dwie osoby przyszły ze swoimi ubraniami lub zwyczajnie kupić te rzeczy. Ceny,

oczywiście, do negocjacji. W jednym miejscu można było znaleźć ubrania w bardzo różnych

stylach, pojawiły się też osoby, które sprzedawały rzeczy wykonane według własnych projektów

np. ekologiczne – dodaje.

Joanna przy doborze ubrań kieruje się kilkoma zasadami. Wychodzi przede wszystkim z założenia,

że lepiej zapłacić więcej za uniwersalne rzeczy, które posłużą dłużej. Co ma na myśli? – Czarną

marynarkę, kardigan, czarną i beżową spódnicę, kremową sukienkę, białą koszulę. Nie oszczędzam

również na dodatkach – torebkach czy zegarkach. Ubrania dobieram bardzo starannie, staram się

kupować mniej, ale wyższej jakości – odpowiada.

– Wszystko zależy od wyobraźni, kreatywności i odrobiny gustu. Warto wykazać trochę odwagi

(szczególnie panie!) i nie bać się trochę poeksperymentować. Moje trzy żelazne zasady dotyczące

stroju, które zawsze się sprawdzają to: ubiór dopasowany do okoliczności i naszej sylwetki,

zapewniający możliwą wygodę oraz przy każdym przypadkowym spotkaniu z lustrem wywołujący

reakcję: Tak, dobrze mi w tym! – podsumowuje Małgorzata Kuniewicz.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: