tom7_numer1_jego_przyjscie.pdf

JEGO PRZYJŚCIE

Tom 7, numer 1

W numerze:

Strona 3: Kiedy On się pojawi

Jeżeli postrzegamy Chrystusa w sposób ziemski i samolubny, będziemy podatni na

zwiedzenie i fałsz.

Strona 8: Dlaczego jesteśmy letni wobec powrotu Chrystusa

Bez miłości do Jezusa, Jego przyjście będzie dla nas tylko zwykłą nauką albo teorią.

Strona 1 0: Osoba Antychrysta

Kiedy świat zbliża się do czasu Antychrysta, musimy być pewni tego Kogo oczekujemy.

Strona 14: Znaczenie wizji

Bez wyraźnego objawienia Bożego wiecznego celu, rozminiemy się z pełnym znaczeniem

tych dni.

Strona 21: "Którzy umiłowali przyjście Jego"

Pełnia miłości do Chrystusa obejmuje pragnienie ujrzenia Go takim jakim jest.

"A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu

da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim,

którzy umiłowali przyjście jego." — 2 Tymoteusza 4:8

JEGO PRZYJŚCIE

"Światło Życia" jest publikacją Searchlight.

Searchlight

P.O. Box 5206

Newark NG23 6YL

England

Nasza reakcja na Jego przyjście

Źródło naszej wrogości wobec nauczania naszego Pana na ten temat, można

znaleźć w naszej dumie i grzechu. Nie podoba nam się myśl o tym, że nasz Pan

pojawi się nagle jak złodziej w nocy. Nie jesteśmy pewni czy chcemy by przyszedł

nagle jako Sędzia ludzi i narodów. Prawdą jest, że nauczanie o przyjściu naszego

Pana niesie w sobie element doświadczenia. W naszym życiu jest jeszcze tak

wiele ambicji i naszych sposobów działania, że nawet chociaż jesteśmy

chrześcijanami, często rozmijamy się z zamiarami Pana. Tak jak Gerazeńczycy,

którzy błagali Pana by oddalił się od nich - Jego przyjście zraniło bowiem ich

świńskie interesy - podobnie i my mamy swoje interesy. Mogą być one wyższego

rzędu, albo i nie. Jesteśmy przecież mimo wszystko całkiem zadowoleni z tego

świata. Tak jak Gerazeńczycy zgłaszamy wyraźną dezaprobatę wobec wtrącania

się do naszych świńskich posunięć. Przewrócenie naturalnego porządku jakie

pociągnie za sobą przyjście Chrystusa, nie będzie pasowało chrześcijanom,

których oddanie Jezusowi Chrystusowi jako Panu charakteryzuje się w

większości zastrzeżeniami. Stąd te wątpliwości. Stąd wrogość wobec tego

rodzaju nauczania.

Tutaj leży też prawdziwa przyczyna niechęci Kościoła do tego, co wyłania

się tak mocno z programu Odkupiciela. Możesz tego nie słuchać, możesz

potrząsnąć ramionami, możesz szydzić, możesz rozłożyć ręce i wołać, że to jest

czysty fanatyzm, ale to wszystko nie usunie z kart Nowego Testamentu żadnej z

kardynalnych nauk wiary chrześcijańskiej. Możesz zawołać: "Daj nam coś

praktycznego, a nie jakieś marzycielskie oczekiwanie na powrót Chrystusa," ale

to nie zmieni faktu, że w ostatnich dniach Swojej służby Jezus skupił cały geniusz

Swojej niezrównanej mądrości na tej właśnie nauce, i powtarzał ciągle na nowo:

"Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie."

F.J. Huegel (1935)

JEGO PRZYJŚCIE

Kiedy On się pojawi

Uczniowie siedzący z Panem na wzgórzu świątynnym musieli odczuwać zwątpienie,

niewiarę, a nawet przerażenie, słysząc odpowiedź Jezusa na pytanie dotyczące Jego

przyjścia i końca wieku: "Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest

Chrystus, i wielu zwiodą. "... 1 powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu."

"Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i

cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych" (Ew. Mateusza 24:5,11,24).

Myśl o tym, że wielu pójdzie za innymi Chrystusami i uwierzy w inne ewangelie,

musiała przeszyć ich, gdy patrzyli na Tego, który zdobył ich serca i objawił Siebie jako

drogę, prawdę i życie (Ew. Jana 14:6). Mimo to obserwowali religijnych przywódców

swoich dni; widzieli jak Jezus dyskutował z Faryzeuszami i Saduceuszami - tymi, którzy

byli "nauczycielami w Izraelu" (Ew. Jana 3:10) i interpretowali Mojżesza i proroków.

Widzieli też jak ci przywódcy religijni odrzucają i pogardzają Mesjaszem, na którego jak

twierdzili oczekiwali.

Podobnie jak te słowa dotknęły serc uczniów w tamtych dniach, powinny

również i dzisiaj powodować poruszenie i szybsze bicie naszych serc. Żyjemy wiele

wieków później; do kościoła przedostało się wiele rzeczy, które wprowadziły korupcję,

mieszankę i osłabienie. Chrystus jest prezentowany na wiele sposobów i interpretowany

na podstawie różnych poglądów filozoficznych i historycznych. Wielu z tych, którzy

utrzymują, że podążają za Chrystusem, stworzyło sobie swojego własnego Jezusa - tego,

który potakuje im w ich upadłym, grzesznym stanie, zamiast wskazywać na wystarczające

dzieło Jego krzyża. Tak jak Jezus powiedział, w dniach ostatecznych bardzo trudno będzie

odróżnić prawdę od fałszu, aby o ile można zwieść i wybranych.

Wielu utrzymywało, że oczekiwało na Jego przyjście za pierwszym razem, kiedy

Jezus przyszedł by chodzić wśród ludzi w pokorze; jednakże ich wyobrażenia były oparte

o ich własne koncepcje, motywy i pragnienia. Pomimo tego, że słyszeli, nigdy nie

rozumieli; a nawet kiedy widzieli, nie pojęli. Ich serca były bezduszne i zatwardziałe (Ew.

Mateusza 13:14-15).

Ponieważ wiele praktykujących kościołów w naszych czasach odeszło od

panowania i autorytetu Chrystusa i zastąpiło Go ludzkim prowadzeniem i ziemskimi

pomysłami, staje się coraz bardziej prawdopodobne, że wielu ludzi zostanie zwiedzionych

i pójdą za fałszywymi Chrystusami, opartymi na własnych planach i zamiarach.

Pytanie, jakie musimy sobie zadać, dotyczy tego jakiego Chrystusa oczekujemy?

Czy kiedy On przyjdzie nasze głowy będą wzniesione wzwyż,

JEGO PRZYJŚCIE

Kiedy On się pojawi

oczekując na nasze chwalebne odkupienie? Albo czy będziemy patrzyli w każdym innym

kierunku, przygotowani na pójście za każdym, kto nie odbiega od naszego sposobu

myślenia?

Dobrze by było, gdybyśmy nauczyli się kilku lekcji od ludzi żyjących w czasach

Jezusa, którzy nie rozpoznali Jego przyjścia.

Tradycja faryzeuszy

Faryzeusze to żydowscy przywódcy najczęściej utożsamiani z prześladowaniem i

ukrzyżowaniem Jezusa. Ich historia jest smutna i znacząca. Podczas gdy na początku

gorliwie walczyli o wyższość Zakonu w Izraelu, który miał wszystko lecz porzucił Boga i

Jego przykazania, w ciągu lat stali się dumni ze swojej pozycji interpretatorów Zakonu. W

końcu zastąpili Ducha Prawa własnymi tradycjami i wymogami.

Jezus kierował ostre słowa do tej grupy nauczycieli i uczonych w Piśmie:

"Przykazania Boże zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie... Chytrze uchylacie

przykazanie Boże, aby naukę swoją zachować... unieważniacie słowo Boże przez swoją

naukę, którą przekazujecie dalej" (Ew. Marka 7:8-13).

Znajdując się u końca Swojej służby, Jezus potępił tych ludzi za ich postawę i

czyny: "...mówią bowiem, ale nie czynią... A wszystkie uczynki swoje pełnią, bo chcą,

aby ich ludzie widzieli. Poszerzają bowiem swoje rzemyki modlitewne i wydłużają

frędzle szat swoich. Lubią też pierwsze miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w

synagogach, i pozdrowienia na rynkach, i tytułowanie ich przez ludzi: Rabbi" (Ew.

Mateusza 23:3-7).

Krótko mówiąc, ci interpretatorzy Pisma używali swojego duchowego autorytetu

by zdobyć dominację nad ludem. Ta pozycja dawała im również wielki prestiż, zaszczyt i

popularność wśród rzeszy ludzi. Nie spieszyło się im do stracenia tego wszystkiego.

Kiedy Jezus rozpoczął Swoją służbę, Faryzeusze byli pełni ciekawości. Niektórzy, tak jak

Nikodem i Józef z Arymatei, słuchali, uwierzyli i w końcu poświęcili swoje życie Panu.

Jednak większość zaczęła zdawać sobie sprawę z konsekwencji życia i nauki Jezusa na

ich własną pozycję.

Szczytowy moment konfliktu nastąpił po tym jak Jezus wzbudził Łazarza z

martwych. Reakcja Żydów na to wydarzenie była tak niesamowita, że faryzeusze

lamentowali wśród siebie: "Cóż uczynimy? Człowiek ten dokonuje wielu cudów. Jeśli go

tak zostawimy, wszyscy uwierzą w niego; wtedy przyjdą Rzymianie i zabiorą naszą

świątynię i nasz naród" (Ew. Jana 11:47-48).

Wkrótce potem, kiedy Jezus wjechał do Jerozolimy wśród radosnych okrzyków

"Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim!", faryzeusze znów

mówili między sobą: "Widzicie, że nic nie wskóracie, oto cały

JEGO PRZYJŚCIE

Kiedy On się pojawi

świat poszedł zanim" (Ew. Jana 12:12-19).

Ich zazdrość, pycha i fakt, że "umiłowali bardziej chwałę ludzką niż chwalę

Bożą" (Ew. Jana 12:43) całkowicie zaślepiła ich tak, że nie widzieli Kto stał przed nimi.

Do tych zadufanych w sobie studentów Pism Jezus skierował takie słowa: "Badacie

Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie;

ale mimo to do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot" (Ew. Jana 5:39-40).

Paweł w swoim kazaniu w Antiochii Pizdyjskiej daje smutne podsumowanie

reakcji faryzeuszy na przyjście Jezusa: "Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni

nie poznali go i przez skazanie go wypełnili słowa proroków, czytane w każdy sabat"

(Dzieje Ap. 13:27).

Zadowoleni Saduceusze

Obok faryzeuszy istniała inna grupa religijna, która wyraźnie "wzgardziła i odrzuciła"

Pomazańca Bożego. Saduceusze byli bardziej nastawieni politycznie niż teologicznie.

Było to spowodowane głównie ich ogromnym bogactwem i arystokratycznymi

zwyczajami. Ich siła i wpływ oznaczały, że zazwyczaj jeden z nich piastował urząd

najwyższego kapłana; byli uważani za głównych kapłanów (Dzieje Ap. 5:17), pomimo

tego, że to faryzeusze posiadali "uszy i serca" ludu.

Podczas gdy Saduceusze uważali się za ludzi zachowujących prawdziwą naukę,

zaprzeczali jakiejkolwiek formie zmartwychwstania. Dlatego też nauczanie Jezusa na

temat królestwa niebieskiego było dla nich niczym obiecywanie "gruszek na wierzbie."

Ponieważ nie wierzyli w jakiekolwiek życie po śmierci, ich wysiłki zmierzały ku temu, by

w ziemskim życiu osiągnąć tyle dóbr materialnych ile tylko byli w stanie. To prowadziło

do ich zaangażowania politycznego.

Byli skłonni zrobić wszystko, by utrzymać swe dostatnie życie i koegzystencję z

Rzymianami. Byli zadowoleni ze swojego "wytwornego towarzystwa" i zdeterminowani

zniszczyć wszystko, co stanie im w tym na drodze.

Duchowa prawda zupełnie się nie liczyła. Sprawy nie skupiały się wokół dobra i zła.

Pytanie dotyczyło raczej tego w jaki sposób dana sytuacja mogła wpłynąć na ich status

quo.

Umiłowanie beztroskiego życia spowodowało, że Kajfasz, najwyższy kapłan

zlekceważył fakt, iż Syn Człowieczy mógł być Bożym Mesjaszem. Zamiast tego,

wypowiedział do Sanhedrynu prorocze słowa: "Wy nie myślicie, że lepiej jest dla nas, by

jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął" (Ew. Jana 11:50).

Wydaje się, że początkowe dni służby Jezusa wywołały niewielkie zamieszanie

wśród Saduceuszy, którzy nie interesowali się zbytnio rzeczami duchowymi Jednakże

kiedy wśród ludu rosła Jego popularność, ci przywódcy religijni zareagowali tak

gwałtownie jak Faryzeusze.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: