Gilgamesz - Epos starożytnego dwurzecza.pdf - Historia - WMatrixie

GILGAMESZ

EPOS STAROŻYTNEGO DWURZECZA

MMII ®

TABLICA PIERWSZA

KTìRY WSZYSTKO WIDZIAý po krańce świata, poznał morza i

góry

przemierzył, w mrok najgłębszy zajrzał, z przyjacielem pospołu

wrogów pokonał. Zdobył mądrość, wszystko widział a przejrzał,

widział rzeczy zakryte, wiedział tajemne, przyniósł wieści sprzed

wielkiego potopu. Kiedy w drogę daleką wyruszył, zmęczył się

ogromnie, przyszedł z powrotem.

Na kamieniu wyrył powieść o trudach.

Murami otoczył warowny Uruk, gród i spichlerz świetny świę

tej Eanny. Obejrzyj mury, na których fryz jak z miedzi! Spójrz

na wały, którym nie masz podobnych! Głazów dotknij, w któ

rych z dawien dawna obracają się trzpienie wrót, i wnijdź do

Eanny, w domostwo Isztar, któremu równego nie wzniesie ża

den władca wśród potomnych i żaden człowiek. Wstąp a przejdź

się po murach Uruku, podwaliny ich obejrzyj, sprawdź dłonią

cegły. Czyliż te cegły nie są wypalone? Czyż nie kładło tych

murów siedmiu mędrców?

Większy jest nad wszystkich mężów Gilgamesz, w dwóch trze

cich bogiem będący, w jednej trzeciej człowiekiem. Widok jego

ciała jest niezrównany. Głowę jako byk nosi wysoko. Ciosu

oręża

jego z niczym nie zrównasz, drużyna jego staje na odgłos bębna.

Bóg słońca go urodą obdarzył, niebieski Szamasz, a bóg burzy,

Addu, męstwem obdarzył. Na ich obraz przez wielkich bogów

stworzony boską siłę posiada. Pierś jego, powiadają, na dwa

naście łokci szeroka, członek jego, powiadają, mierzy trzy łokcie.

Nim znów do Uruku doszedł, wszystkie kraje przemierzył.

Dźwiga więc mury Uruku mąż popędliwy, którego głowa jak

u byka wzniesiona, którego oręża cios nie ma równych, którego

drużyna staje na odgłos bębna.

W sypialniach skarżą się mężowie Uruku:

Rodzicom Gilgamesz synów odbiera! Po dniach i po nocach,

rozszalały, ciała zażywa. Czy to jest pasterz warownego Uruku,

Gilgamesz, pasterz synów Uruku potężny a sławny, wszystko

wiedzący? Dziewice od ich matek bierze Gilgamesz, poczęte

z wojowników, przeznaczone dla męża!

Usłyszeli skargi bogowie z nieba i do pana Uruku rzekli bo

gowie:

Tyś to stworzył, Anu, byka bujnego, którego oręża cios nie ma

równych, którego drużyna staje na odgłos bębna! Rodzicom Gil

gamesz synów odbiera. Po dniach i po nocach, rozszalały, ciała

zażywa. Czy to jest pasterz warownego Uruku, Gilgamesz, pa

sterz synów Uruku, potężny a sławny, wszystko wiedzący? Dzie

wice od ich matek bierze Gilgamesz, poczęte z wojowników,

przeznaczone dla męża!

Ich skargi posłyszał Anu, bóg nieba gwiaździstego i ojciec bo

gów, boski władca Uruku. Wezwał wielką Aruru, biegłą w stwa

rzaniu:

Ty, Aruru, stworzyłaś Gilgamesza. Stwórz teraz istotę jemu

podobną. Niechaj ci będzie jak jego odbicie, jako burza serca

tamtemu równa! Niech w gród Uruku wstąpi, z Gilgameszem

porywczym pójdzie o lepsze: niechaj dzięki temu Uruk odpocz

nie.

To usłyszawszy Aruru stworzyła w sobie istotę na podobień

stwo Anu. Ręce swe umyła, uszczknęła gliny, plunęła na nią

i w step rzuciła. Walecznego Enkidu w stepie stworzyła.

Z milczenia pomocnego poczęty stanął, z treści Ninurty, boga

wojny, na całym ciele swoim sierścią porosły. Włosy ma jakoby

niewieście. Włosy mu sterczą jak pszenica, gęste ma kędziory

jako Nisaba, zbóż boska władczyni. O ludziach i świecie nie wie

dział. W skórę owczą odziany jak Sumukan, bóg niw i trzody,

z gazelami razem karmi się trawą, ze zwierzyną się tłoczy do

wodopoju, z bydłem dzikim wodą cieszy swe serce.

Spotkał go u wodopoju pewien myśliwy. Przez jeden dzień,

drugi dzień i przez dzień trzeci Enkidu stał w drodze do wodo

poju. Ujrzał go łowca i twarz mu zastygła. Wraca ze zwierzyną

do swej sadyby. Z trwogi zaniemówił, zamilkł ze strachu. Smutek

w jego sercu, twarz ma posępną, rozpacz w łonie. Z oblicza stał

się podobny takiemu, który odszedł w daleką drogę.

Rozwarł usta myśliwy i powiada do swego ojca:

Ojcze! mąż jakowyś ze wzgórz się zjawił, siła jego na cały kraj

nasz ogromna, potężny jest jako zastępy Anu, nieustannie ugania

po wszystkich górach, z dzikim bydłem karmi się trawą. Do wo

dopoju się tłoczy ze zwierzętami, stopę swą wciąż stawia u wo

dopoju. Straszny mi jest, nie śmiem do niego podejść! Ja wy

kopię jamę, on ją zasypie, ja paści zastawiam, on je poniszczy.

Z rąk mych wyprowadza dziką zwierzynę, miesza moje zajęcia

na stepie.

Ojciec usta rozwarł i rzecze do swojego syna, do myśliwego:

Pójdź do miasta Uruk, tam jest Gilgamesz, którego dotych

czas nikt nie pokonał, którego siła na cały kraj nasz ogromna,

potężny jako gwiezdne zastępy Anu. Idź, twarz ku niemu pod

nieś, powiedz o potędze tego przybysza. Poproś go o nierząd

nicę ze świątyni, weź ją ze sobą. Ona go powali jak mąż potężny!

Gdy zwierzęta przywiedzie do wodopoju, niech ona szaty z sie

bie zedrze, wdzięki ukaże. Skoro ujrzy, wnet zbliży się do niej.

Wtedy obcym się uczyni dla dzikich zwierząt, które z nim wy

rosły na jego puszczy.

Posłuchał myśliwiec rady ojcowskiej. Ruszył łowca do Gilga

mesza. Wybrał się w drogę i stopy swe postawił w mieście Uni

ku. Przed obliczem Gilgamesza rzecze te słowa:

Ze wzgórz jakowyś mąż się zjawił, siła jego na cały kraj nasz

ogromna, potężny jest jako zastępy Anu! Nieustannie ugania po

wszystkich górach. U wodopoju staje ze zwierzętami, stopę swą

wciąż stawia u wodopoju. Straszny mi jest, nie śmiem do niego

podejść! Ja wykopię jamę, on ją zasypie, ja paści zastawiam, on

je poniszczy! Z rąk mych wyprowadza dziką zwierzynę! Miesza

moje zajęcia na stepie.

Rzecze doń Gilgamesz, do myśliwego:

Idźże, mój myśliwcze, zabierz ze sobą nierządnicę Szamhat

z przybytku Isztar. Gdy on bydło przywiedzie do wodopoju,

niech ona szaty z siebie zedrze, wdzięki ukaże. Skoro ujrzy,

wnet zbliży się do niej. Wtedy obcym się uczyni dla dzikich

zwierząt, które z nim wyrosły na jego puszczy.

Poszedł myśliwy prowadząc kobietę Szamhat. Wybrali się

z powrotem, ruszyli w drogę. W trzecim dniu miejsce przezna

czenia swego ujrzeli. W zasadzce siedli twarzą w twarz ku sobie

łowca i lubieżnica. Siedzą jeden i drugi dzień na czatach u wo

dopoju. Przyszła pić wodę gadzina pełznąca. Przyszły wreszcie

dnia trzeciego zwierzęta stepowe pić z wodopoju, przyszło dzikie

bydło napawać się wodą i on z nimi, Enkidu, też we wzgórzach

zrodzony. Z gazelami pospołu karmi się trawą, wodę chłeptać

się tłoczy ze zwierzętami, z dzikim bydłem wodą cieszy swe

serce.

Zobaczyła go Szamhat, dzikiego człeka, męża zajadłego z da

lekich stepów.

Oto on, niewiasto! Obnaż swe piersi, przyrodzenie odsłoń,

iżby źrałość twoją mógł posiąść! Skoro cię ujrzy, zbliży się do

ciebie, zbądź się wtedy wstydu, zbudź w nim żądzę! Przyjmij

pożądliwe jego dyszenie! Szaty swe rozrzuć! Ukaż mu się naga,

niech cię posiądzie! Spraw, iżby siła w nim wezbrała! Niechaj

legnie na tobie! Uczyń mu, dzikiemu, sprawę kobiecą! Obcym

się uczyni dla dzikich zwierząt, które z nim wyrosły na jego

puszczy. Jego moc miłosna będzie się na tobie napawać. Piersią

legnie na twoim grzbiecie.

Obnażyła Szamhat swe piersi, srom odkryła, ujrzał to Enkidu

i zapomniał, gdzie się był rodził! Wyzbyła się wstydu, wzbudziła

żądzę, oddech jego prędki mile przyjęła, szaty rozrzuciła: i legł

Szamhat. Uczyniła dzikiemu sprawę kobiecą, jego moc miłosna

była jej miła. Przez sześć dni i przez siedem nocy wciąż dopadał

i zapładniał Szamhat Enkidu.

Aż miłością się nasyciwszy na zwierzęta swoje zwrócił oblicze.

Zobaczywszy Enkidu w skok pierzchły gazele. Od ciała jego

w trwodze pierzcha zwierzyna stepu.

Porwał się Enkidu: ciało ma słabe! Nogi mu w ziemię wrosły:

uszły zwierzęta! Obłaskawił się Enkidu, już nie będzie biegał jak

niegdyś, zyskał za to rozum i słyszenie swoje rozszerzył. Wraca

do Szamhat i przy stopach jej siada, w oblicze kobiety zaczyna

patrzeć i cokolwiek warga jej wysłowi, tego ucho jego słucha

uważnie.

Ona tak rzecze do Enkidu:

Enkidu, jesteś piękny, jesteś jak bóstwo! Czemu ze zwierzę

tami w stepie uganiasz? Pójdź, wprowadzę cię do warownego

Uruku, do lśniącego przybytku, gdzie mieszkają Isztar i Anu,

kędy włada Gilgamesz, mocarz wyborny, krzepki jak byk i śród

potężnych potężny. Położysz się przy nim jak przy kobiecie,

ujrzysz i pokochasz jako siebie samego. Wstań z ziemi, z posła

nia pastuchów!

Tak ona prawi, on tego rad słucha, przyjaciela spragniony, aby

Gilgamesz - Epos starożytnego dwurzecza.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: