45. REALIZM POETYCKI
· Realizm poetycki( zwany także czarnym realizmem) był nurtem filmowym w jakimś stopniu wywodzącym się z ówczesnej rzeczywistości społecznej. Nastroje lewicowe które ogarnęły Francje w latach 30. I dojście do władzy Frontu Ludowego były próbą obrony przed przybierającym na fali faszyzmie.
· Styl wypracowali 2 najwybitniejsi przedstawiciele nurtu, czyli reżyser Marcel Carne i scenarzysta Jacques Prevert. Szczególną rolę odegrał tutaj Prevert- poeta związany z surrealistami, uprawiający tzw. poezję codzienności. Współprace zaczęli w 1936r.
Przełom we współpracy Panów nastąpił w 1938r., kiedy zrealizowali wspólnie „ Ludzi za mgłą”, a następnie „Hotel du Nord „; „ Brzask”. W „Ludziach za mgłą” i „ Brzasku” główną rolę zagrał Jean Gabin- „twarz” realizmu poetyckiego
· Nurt też ten wytworzyli również inni reżyserzy- Jean Renoir, Julien Duvivier, Jean Gremillon
Charakterystyka:
· Poetycki realizm- odniesienie również do poetyckiej stylizacji charakterów, pejzaży, tła dźwiękowego
· Film stara się w sposób przekonywujący przekazać cechy rzeczywistości nazwane przez Baudelaire’ a „ fantastycznymi realiami życia”
· Bohaterzy pochodzący z ludu- prosty, zwykły człowiek
· Brak werystycznego opisu rzeczywistości
· Losy prostych ludzi są obciążone fatum, złym losem
- zmagania bohatera są tragiczne ( „ zmagania proletariuszy”)
· Klasyczna jedność czasu, miejsca i akcji
· Nawiązywanie do tradycji romantycznych, kreowanie kina skupionego na niespełnionych i powikłanych ludzkich losach, przepojone fatalizmem i atmosferą smutku. Realizm dotyczył w nim zewnętrzności i był właściwie pozorny.
· Wprowadzenie na ekrany zwykłych ludzi, często proletariackiego pochodzenia i codzienne realia, ale w gruncie rzeczy chodziło wyłącznie o uniwersalne przeżycia i problemy.
· Poetyckość rolą dominującą.
· Postacie nacechowane symboliką, ale ich życiem rządziło zdążające do dramatycznych rozwiązań przeznaczenie.
· Temat często planowanej ucieczki ale nie zrealizowanej.
· Często jest to kino eskapistyczne
· Scenografia- inspirowana nurtem ulicznym, pesymistyczna tonacja, tak samo zdjęcia
· Pejzaże przedmieść paryskich, biedne uliczki i obdrapane koszarowe domy były ulubionym tłem dla dramatów filmowych.
· Sprawy proste i zwyczajne nabierały poetyckich walorów, a widz w ciemnej sali kinowej szukał nie tylko interesującej fabuły, ale i licznych wzruszeń.
· Mężczyzna- przedmiot zainteresowania twórców
· Bohaterzy często oceniają swoją sytuację życiową ( autoanaliza, monolog wewnętrzny)
· Lata 30.- powstają od czasu do czasu filmy o Legii Cudzoziemskiej, 1933-1934 „Wielka gra” Feidera ( I film o Legii Cudzoziemskiej utrzymany w duchu realizmu poetyckiego)
· „ Ludzie za mgłą”; „ Hotel du Nord”; „ Brzask”- „trylogia fantastyki społecznej” wg. Jerzego Płażewskiego
· „ Brzask”- „stylistycznie najbardziej dostojny film realizmu poetyckiego”
· Twórcy tego okresu byli zainteresowani analizą psychologiczną, życiem wewnętrznym działających postaci.
· Fabuła służyła tylko za pretekst, by pokazać co tkwi „w środku” człowieka, by przekazać widzowi motywy i mechanizm działań bohaterów.
mocnyonion