Miejsce walki duchowej w życiu chrześcijanina
"Wystrzegajcie się i powstrzymujcie się od wszelkiego zła, i wytrwajcie w dobrym aż do końca".Św. Franciszek z Asyżu, "Reguła niezatwierdzona"
Dlaczego św. Franciszek zostawił nam takie polecenie? Czy jest ono tylko "średniowiecznym moralizatorstwem", czy też ukrywa jakąś ważną i ciągle aktualną prawdę?Głębia ducha i mądrość Zakonodawcy pozwala ufać, że w tym wezwaniu kryje się coś wartościowego, na co nie może być obojętny nowoczesny człowiek.
Oblicza miłości
Istnieje taka przestrzeń życia duchowego, w której porusza się każdy z nas: ateista, krocząc jakby we mgle niewiedzy i nieświadomości; muzułmanin, buddysta czy hindus w obrębie własnych symboli i rytów; chrześcijanin w świetle prawdy i zrozumienia. Przestrzenią tą jest walka duchowa prowadzona z nieprzyjacielem, który za wszelką cenę pragnie odciągnąć człowieka od źródła miłości. O ile dla kogoś, kto nie wierzy w Boga, źródłem miłości może być wyimaginowany dla własnych potrzeb bożek, który sam z siebie nie ma życia, jest obiektywnie martwy, to dla chrześcijanina Miłość ma tylko jedno oblicze - Jezusa Chrystusa. Ten obraz Boga w nas za wszelką cenę chce zdeformować, a nawet wymazać starodawny nieprzyjaciel, który zwie się diabeł i szatan.
Wygrane i przegrane
Historia walki duchowej sięga początków człowieka. Pierwszą bitwę, niestety przegraną przez naszych prarodziców, odnajdujemy na kartach Księgi Rodzaju w opisie kuszenia Ewy i Adama. Wynikiem tej "potyczki" był grzech, którego znamię po dzień dzisiejszy zostaje wymazywane w sakramencie Chrztu świętego. Od tamtego czasu wiatr dziejów opowiada bardziej lub mniej znane historie bitew, które toczyli ludzie z osobowymi siłami zła. Są jednak takie momenty, jak niepokalane poczęcie Maryi czy chwalebne zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, które pozostają poza zasięgiem wpływów diabelskich. Jak wskazuje św. Paweł każdy chrześcijanin wezwany jest do przeciwstawienia się ojcu wszelkiego kłamstwa. On to bowiem wykorzystuje sferę zmysłową człowieka oraz jego wyobraźnię, pamięć i wrażliwość, a także świat materialny, w którym dana osoba żyje. Poprzez pokusę, ingerencję zewnętrzną, zwaną powszechnie opresją, czy też wewnętrzną, określoną mianem obsesji, atakuje "świątynię Boga" (por. 1 Kor 3,16-17). Tą świątynią jest przecież każdy wierzący, dla którego umiłowanie Najwyższego jest podstawową wartością.
Miejsce walki
Miejscem tej duchowej walki jest zatem człowiek z całym wewnętrznym światem ducha, systemem wartości oraz tym wszystkim, co wchodzi w zakres szeroko rozumianej moralności chrześcijańskiej. Chcąc bowiem żyć w zjednoczeniu z Chrystusem, należy zadbać o czystość serca, żyć w posłuszeństwie względem woli Boga i ufnie miłować Tego, który nas pierwszy umiłował. Taki stan można osiągnąć tylko wtedy, kiedy wierzący zapoczątkuje pracę duchową, zmierzającą do rozwoju życia duchowego. Najwyższym etapem tego rozwoju jest stan mistycznego małżeństwa z Bogiem. Owo przeobrażające zjednoczenie osoby ludzkiej z Bogiem wprowadza w stan całkowitej przynależności do Stwórcy, przynosząc największe łaski, jakie człowiek może otrzymać w swojej ziemskiej pielgrzymce.
Życie czy śmierć
Szatan nie chce do tego dopuścić. Dlatego podejmuje walkę z człowiekiem, by zwieść go z drogi zjednoczenia z Bogiem. Posługując się różnego rodzaju dręczeniami, wywołuje skrajnie przeciwne doznania w zmysłach i ciele, od niezwykle przyjemnych i nęcących, po odrażające i wstrętne. Jednak szczytem szatańskiego oddziaływania na człowieka jest opanowanie jego ciała - opętanie - po to, aby je zatracić w grzechu i doprowadzić do wiecznego potępienia. Z tego powodu człowiek powinien ciągle czuwać, rozeznawać duchy i podejmować nieustanny wysiłek woli dla dokonywania odpowiednich wyborów. Pisząc o tych działaniach myślę o tych osobach, które świadomie podejmują walkę duchową. Ze swej natury ma ona charakter obronny i jednocześnie ofensywny. Bronione jest bowiem przed podstępami złych duchów życie z Ducha Świętego, największa świętość wypełniająca serce chrześcijanina, czyli łaska uświęcająca - dar miłości Boga. Atakowana jest natomiast pokusa prowadząca do grzechu, wrodzone pożądliwości ciała, rodzące wewnętrzny chaos i osłabiające ducha, wpływy antychrześcijańskiego świata i sam szatan, który jako "zabójca" prowadzi człowieka do duchowej śmierci.
Bóg zwycięża
Nie jest łatwo pokonać nieprzyjaciela natury ludzkiej, ale kiedy staje się u boku Mocniejszego Przyjaciela, wówczas to, co wydawało się być trudno osiągalne, staje się realne i stosunkowo proste. Zwycięstwo przychodzi, lecz nie ze względu na własne siły człowieka i jego taktykę często wzmocnioną samą myślą o Jezusie Chrystusie, tylko dzięki realnej obecności Boga, który w danym człowieku działa ze swoją mocą. Z tej racji walka duchowa prowadzona przez wierzącego jest w pierwszej kolejności przestrzenią działania Boga, na którego otwiera się człowiek i którego wybiera na swego Pana. Następnie dopiero pozostaje miejscem wzmożonej ascetycznej pracy chrześcijanina. Uświadamiając sobie rolę Boga w naszym życiu, widzimy, w jakim kierunku je prowadzić, a każdy z nas ma je tylko jedno.
Rycerz Niepokalanej - styczeń 2005 (nr 584) str. 24, 25
retroman23