Winters Rebecca - Podróz na Cyklady.pdf - Greccy milionerzy - kadorka1

REBECCA WINTERS

PodróŜnaCyklady

Tytuł oryginału: Bride by day

ROZDZIAŁ PIERWSZY

–JestemSamTelfordzfirmyManhattanOfficeCleaners.Miałam

siętutajzgłosić.

WłaściwiemiałanaimięSamantha,alewolała,byzwracanosię

doniejwskróconejformie.Czułasięnieswojo.Niedość,Ŝebiegła

przezcałądrogę,towdodatkuzłapałająmajowaulewaiteraz

wprostociekaławodą.Nieśmiałasiąśćnawytwornym,wyściełanym

krzesełku.

Sekretarka,eleganckapaniwśrednimwieku,popatrzyłananią

zeskrywanymniesmakiem.

–Czytopanisprzątaławczorajnaszebiuro?

–Tak.

–Awięcchodziopanią.TyleŜespodziewaliśmysiępaniduŜo

wcześniej.Czekaliśmyodrana,aterazjestjuŜpodrugiej.

–Byłamnazajęciach,dopierocowróciłam.Kierownikzłapał

mniedosłownieprzedchwila,ledwiezdąŜyłamwejśćdomieszkania.

Domyślamsię,Ŝecośsięstało.

–MoŜnatotakująć–padłazwięzłaodpowiedź.–Zechcepani

chwileczkęzaczekać.

Samzagryzłausta.ZanicniemoŜesobiepozwolić,bywpaść

terazwtarapaty,niemówiącjuŜoutraciepracy,jejjedynegoźródła

utrzymania. Na koncie miała ostatnie sto dolarów i nie mogła

doczekaćsięwypłaty.PracadawałajejniezaleŜność.Prędzejumrze,

nimzwrócisiędoojca,malarzaomiędzynarodowejsławie,który

nigdy, choć była jego córka, nie uznał jej istnienia. Kiedyś na

wydzialeobiłosięjejouszy,ŜeojciecmieszkateraznaSycylii,wraz

zostatniąkochanka.

Jeszczenadejdziedzień,gdyionazdobędziesławę,zostanie

uznaną artystką i wtedy stanie z nim twarzą w twarz. Z

utęsknieniemczekałanatęchwilą.Nietylkopoto,bywreszcie

doszłodotejkonfrontacji,alebyudowodnićojcu,Ŝeibezjego

pomocyodniosłasukces.

Wyrządził tyle zła i zniknął z ich Ŝycia. Ale nie na zawsze,

zarzekałasięmściwie.

–PannaTelford?PanKostopouloschcesięzpaniąwidzieć.

Sam wszechpotęŜny Kostopoulos? Zdenerwowała się jeszcze

bardziej. Cały ten sześćdziesięcioośmiopiętrowy biurowiec,

usytuowanywnajdroŜszejczęściManhattanu,byłwłasnościąfirmy

KostopoulosShippingandExport.

Spięta,ruszyławkierunkupodwójnychdrzwiprowadzącychdo

gabinetu,którysprzątałaniecałeosiemnaściegodzintemu.Prze

moczone tenisówki wydawały dziwny odgłos, kiedy stąpała po

lśniącej marmurowej posadzce. Ten dźwięk jeszcze bardziej

potęgowałjejnapięcie.

Mimowolnie zerknęła na ścianę i odetchnęła z ulgą, widząc

wśródwyeksponowanychtupłócienigrafikobrazPicassa.Przez

chwilę juŜ się bała, Ŝe została wezwana, bo w nocy dokonano

włamania. A przecieŜ dzieło Picassa powinno znajdować się w

muzeum, na przykład w paryskim D'Orsay, by cały świat mógł

cieszyćnimoczy,aniewprywatnejkolekcji,gdziepodziwiaćgo

moglitylkowybrańcy.

Uderzającawswojejprostocie,amimotopełnawdziękukompo

zycjarąk,trzymającychbukietkwiatów,zpewnościąwyszłaspod

rękimistrza.Przypuszczalniebyłatonieznanawersjaznakomitego

płótnaPetit Fleurs, wartafortunę.Dotransakcjidoszłozapewnew

wynikupoufnychnegocjacjizrodzinąPicassa.

Ciekawe, jak ten gabinet wygląda w dziennym świetle,

przemknęło jej przez myśl. Obrzuciła pokój pośpiesznym

spojrzeniem i znieruchomiała, bo jej wzrok przykuła potęŜna

sylwetkastojącegoprzyokniemęŜczyzny.W tymurządzonymw

hellenistycznymstyluwnętrzunieodparciekojarzyłsięzgreckim

bogiem,któryzstąpiłzOlimpu.Niemogłaoderwaćodniegooczu.

Rzeczywiściejestnumero uno.

Surowościągnięterysyświadczyły,ŜebyłpogrąŜonywjakichś

ponurychrozwaŜaniach.Wzdrygnęłasięnamyśl,ŜemoŜemato

jakiśzwiązekznią.MęŜczyznazdawałsiębyćzupełnieobojętnyna

otaczającygoluksus.Stałnieruchomo,wpatrzonywniewidoczny

punktwprzestrzeni.

Przyglądałamusięwmilczeniu.MiaładusząartystyiŜyław

świeciebarw,nicwięcdziwnego,Ŝetakporuszyłajągłębokaczerń

jegowłosów.Takgłęboka,Ŝenawetpromieńsłońcaniemógłbyjej

przebić.MoŜetokolorzczasów,nimjeszczeBógstworzyłświatło?

Rysy twarzy, a zwłaszcza linia brwi, niepokoiły, przykuwały

uwagę.JednaknajwiększewraŜeniezrobiłananiejdługabliznana

prawympoliczku,chybaśladpodawnejranie,widocznyzpowodu

szybkorosnącegozarostu.Wydawałojejsiędziwne,Ŝemającytakie

pieniądze,niewyobraŜalnedlawiększościśmiertelników,niezrobił

sobieoperacjiplastycznej.

Był w eleganckim, szytym na miarę garniturze z szarego

jedwabiu,alepodświadomiewyczuwaławnimskrytą,drapieŜną,

siłę.

Pewnienikt,ktostykałsięznimporazpierwszy,nieodrazu

potrafiłotrząsnąćsięzwraŜenia,jakiewywierałajegotwarz.Gdyby

byłarzeźbiarką,chciałabyjąwyrzeźbić.

–Proszęwejść,pannoTelford.

Poczuła na sobie jego uwaŜne spojrzenie. Miał czarne,

nieprzeniknione oczy, przed którymi nic nie mogło się skryć.

Skrzywiłsięlekko.Najwidoczniejnieprzypadłamudogustu.

Przyswoichstusześćdziesięciuparucentymetrachwzrostu,pod

jegotaksującymspojrzeniempoczułasięjeszczedrobniejsza.Byław

dŜinsachistarejdŜinsowejkoszuli,którąkiedyśozdobiławłasnorę

czniezrobionymistemplami.Koszulaniebyłazła.

MoŜeskrzywiłsię,widzącjejfryzurę?Ranotaksięśpieszyła,Ŝe

niezdąŜyłaznaleźćulubionejapaszkiizamiastniej,złapałakawałek

sznurkowegołańcuszka,zaprojektowanegodowieszaniadoniczekz

roślinami.Tymsznurkiemzwiązaławłosy.Jeślizostawiałajerozpu

szczone,wyglądałyjakzłocistaburza.

– PrzecieŜ juŜ weszłam. – Nie mogła się powstrzymać od

zgryźliwejuwagi.Niedamusięzastraszyć.

–Podobnotopanisprzątaławnocymójgabinet.

Mówiłdoskonalepoangielsku.Nigdydotądniesłyszałatak

głębokiegogłosu.Wiedziała,Ŝeniejestdoniejdobrzenastawiony,

alemimotonieumknąłjejuwagiciekawiebrzmiący,leciutkigrecki

akcent.

Sam,spójrzprawdziewoczy,przemówiławduchudosiebie.

Jeszczenigdyniezdarzyłocisięwidziećtakiegowspaniałegofaceta.

Nawetwmarzeniach.

–Owszem.

–Acosięstałozczłowiekiem,któryzwykletusprząta?

–Rozchorowałsięiprosił,bymgozastąpiła.

Nadal ani drgnął. Stał na szeroko rozstawionych nogach.

WłaściwietakmoŜnasobiewyobrazićZeusa,pomyślała.Wyglądał

bardziejnaczterdzieściniŜtrzydzieścilat,aleitakwydawałsię

wyjątkowomłodyjaknaczłowiekastojącegonaczeleimperium.

Jeśli wierzyć plotkom kursującym na jego temat, cała masa

piosenkarek,modelekiaktorekpróbowałagousidlić,aledotejpory

Ŝadnejsiętonieudało.

Oczywiścietowcalenieznaczy,Ŝegdzieśtamwświecienie

istniejetajednajedyna,przyktórejmięknie.Podobnoregularnie

podróŜujedoGrecji,prawdopodobniematamkogoś,jakąśpiękność

zrodzinnegokraju.Itrzymająwukryciuprzedopiniąpublicznąi

paparazzi.

Takobietamusimiećnieprawdopodobna,odwagą,bysięznim

mierzyć.Ibyćwielka,szczęściara,podszepnąłwewnętrznygłos.

–Odrazuprzejdędorzeczy.Wczorajwnocyleciałemsamolotem

zAtendoNowegoJorku.WtymczasiebyłdomniewaŜnytelefon.

Sekretarka próbowała mnie przełączyć, ale się nie udało, więc

zapisałanumerizostawiłamigonabiurku.Przyjechałemtuprosto

zlotniska,alekartkazniknęła.

JakdotejporyonicjejnieoskarŜył,alewnioskinasuwałysię

same.

Odgarnęłazczoławilgotnepasemko.ŚledziłkaŜdyjejruch.

Miała nieprzyjemną świadomość, jak bardzo róŜnią się jej

poplamione farbami dłonie od wypielęgnowanych rak jego

doskonałej sekretarki. Nagle zapragnęła być atrakcyjną kobietą,

którąnapewnobyzauwaŜył.

–JuŜodpółrokusprzątambiurawtymbudynkuidobrze

wiem,ŜenienaleŜyniczegoruszać.Wytarłamkurze,odkurzyłam

podłogiiwysprzątałamłazienki.Niczegowięcejniedotykałam.

Ï InabiurkunicnieleŜało?–Surowozmarszczyłbrwi.

Przeniosła wzrok na nieskazitelny, lśniący jak lustro blat

biurka. Poza stojącym na nim telefonem nic tam nie było.

Niejednokrotnie zastanawiała się, jak człowiek, o którego

umiejętnościach prowadzenia interesów krąŜyły legendy, potrafił

kierowaćogromnąkorporacjąprzyzupełniepustymbiurku.

–Nie.Wyglądałodokładnietakjakteraz,zupełniejakbywłaśnie

przywiezionojezmagazynumeblowego.

Zapóźnougryzłasięwjęzyk.Niepotrzebniesięjejtowyrwało,

nie powinna mu tego mówić. Ciągle wbijała sobie dogłowy, by

najpierwpomyśleć,nimcośpowiebezsensu.

–Wszystkieistotnerzeczymamwgłowie,niezaśmiecamsobie

pamięcibzdurami–oświadczyłwprost,jakbyczytającwjejmyślach.

Poczuła się nieswojo. – Cały niepotrzebny bałagan zostawiam

sekretarce–dokończyłspokojnie.Jegoniskigłoszdawałsięjąprze

Winters Rebecca - Podróz na Cyklady.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: