Ross Kathryn - Noce w Paryżu.pdf - zachomikowane(1)[11] - ewa.agata5

KATHRYN ROSS

Noce w Pary¿u

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Kiedy Caitlin oznajmiła przyjaciołom, ˙e opuszcza

Anglię, ˙eby rozpocząć nowe ˙ycie w Prowansji,

brzmiało to wspaniale i szumnie. Wkrótce przyszło jej

się zmierzyć z szarą rzeczywistością.

Zatrzymała samochód na zabłoconym podjeździe

i popatrzyła na wymarzoną willę poprzez ścianę desz-

czu. Zastanawiała się, czy pomyliła drogę, czy te˙

uprzednio za bardzo poniosła ją wyobraźnia. Wyma-

rzyła sobie zadbaną rezydencję, skąpaną w słońcu

i poło˙oną wśród soczystej zieleni. Tymczasem miała

przed sobą obraz nędzy i rozpaczy: zapuszczoną rude-

rę, której czas świetności dawno przeminął. Zerknęła

jeszcze raz na mapę i dokumenty od notariusza. Wszyst-

ko się zgadzało, trafiła pod właściwy adres. Miała

tylko dwa wyjścia: obejrzeć odziedziczoną posiadłość,

zanim zapadnie zmrok, albo zawrócić do najbli˙szej

miejscowości i wynająć pokój w hotelu. Marzyła

o prysznicu, gorącej, francuskiej kolacji i ciepłym

łó˙ku. Była zziębnięta i wyczerpana. Wyjechała

z Londynu o wpół do piątej rano, o siódmej wieczorem

dotarła na miejsce. Zdecydowała jednak, ˙e zostanie.

Nie po to pokonała taki szmat drogi, ˙eby wycofać się

KATHRYN ROSS

tuz˙przed progiem. I tak nie usnęłaby w obcym miej-

scu, nie dowiedziawszy się uprzednio, jak tez˙wygląda

wewnątrz pierwszy w jej ˙yciu własny dom, willa

Mirabelle.

Zgasiła silnik. Strugi deszczu bębniły w ciemności

o dach samochodu. W oddali grzmiało i błyskało się.

Caitlin wło˙yła płaszcz przeciwdeszczowy, chwyciła

klucze i latarkę, wzięła głęboki oddech, otworzyła

drzwi auta i wkroczyła w obcy, nieprzyjazny świat.

Natychmiast ugrzęzła w lepkiej, rozmokłej mazi. Od

drzwi wejściowych dzieliło ją zaledwie parę metrów.

Pokonała je z mozołem. Potoki wody zalewały jej

twarz, a spodnie i buty oblepiła gruba warstwa błota.

Wło˙yła klucz do olbrzymiego zamka. Z początku nie

mogła go obrócić, przekręciła więc w przeciwnym

kierunku. Tym razem rozległ się zgrzyt i drzwi ustąpi-

ły. Na widok wnętrza z trudem powstrzymała jęk

rozczarowania. Nie miała powodu narzekać. Otrzyma-

ła wyjątkowo hojny spadek i to właśnie wtedy, gdy

znalazła się na rozdro˙u, w sytuacji bez wyjścia.

Murdo nie miał obowiązku zostawić jej choćby pensa,

a co dopiero posiadłości we Francji. Nie była jego

krewną, tylko pracownicą, pielęgniarką.

Nacisnęła włącznik. Nawet jej nie zdziwiło, ˙eświa-

tło nie zapłonęło. Willa stała pusta od lat, nic dziw-

nego, ˙e odłączono dopływ prądu. Zostawiła drzwi

otwarte i weszła do pierwszego pokoju. Deski podłogi

stęknęły, jakby skar˙yły się na niespodziewany cię˙ar.

Aromat lawendy mieszał się z zapachem stęchlizny

dawno niewietrzonego pomieszczenia. W słabym

NOCE W PARY ˙ U

świetle latarki dostrzegła najpierw jedynie kłębowisko

białych pokrowców, chroniących meble przed ku-

rzem, a później zdjęcia w srebrnych ramkach na kre-

densie. Przedstawiały zupełnie obcych ludzi. Uświa-

domiła sobie, jak mało wiedziała o swoim byłym

pracodawcy. Był skryty, nie lubił się zwierzać. Rozpo-

znała na zdjęciu tylko jedną osobę: Raymonda Pas-

cala, sąsiada i przyjaciela. Zdmuchnęła kurz ze ślubnej

fotografii i przyjrzała się wysokiemu brunetowi i pięk-

nej kobiecie o ciemnych włosach i roześmianych

oczach.

Raymond o˙enił się około piętnastu lat temu. Miał

wtedy niewiele ponad dwadzieścia lat i był pięknym

młodzieńcem. Później stał się niezwykle przystojnym,

chociaz˙niezbyt sympatycznym mę˙czyzną. Poznała

go osobiście. Odwiedził kiedyś Murda w Anglii. Nie

przypadł jej do gustu. Pierwszy raz spotkała go w dniu

wolnym od pracy. Wyszła wtedy do miasta. Nagle

Murdo zadzwonił, ˙eby natychmiast wracała do domu.

Przybiegła co sił w nogach, przera˙ona, ˙e jego stan się

pogorszył. Zastała go w doskonałej formie i w świet-

nym humorze. Okazało się, ˙e wezwał ją tylko po to,

˙eby poznała Raymonda. Gość otworzył jej drzwi

i spojrzał z dezaprobatą na króciutkie szorty i obcisłą

bluzeczkę.

– Jak na pielęgniarkę ubierasz się dość wyzywają-

co – powiedział na przywitanie z kwaśną miną.

– Mój pracodawca nie narzeka – ucięła chłodno,

odrzuciła długie, ciemne włosy na plecy i odwróciła

się na pięcie. Na odchodnym rzuciła jeszcze przez

Ross Kathryn - Noce w Paryżu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: