Urodzona w KL Auschwitz.docx

Urodzona w KL Auschwitz

"Nasz Dziennik" 22-01-2009

Stefania Wernik w momencie wyzwolenia KL Auschwitz miała niecałe trzy miesiące. Miewa jednak do dzisiaj męczące sny, w których ciągle przed czymś ucieka

Stefania Wernik (z domu Piekarz), obecnie mieszkająca w Osieku koło Olkusza, urodziła się 8 listopada 1944 r. w KL Auschwitz II-Birkenau. Według matki Anny, dziecko otrzymało nr obozowy 89136 (numer wytatuowany na nodze jest całkowicie nieczytelny). Wraz z matką przeżyła pobyt w obozie, obecnie pełni społecznie funkcję sekretarza Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych - Koło Nr 1 w Olkuszu.

Jej matka, Anna Piekarz, urodziła się 13 lipca 1918 r. w Czubrowicach, mieszkała w Osieku. Przywieziono ją do Auschwitz z aresztu w Olkuszu 13 maja 1944 r. i oznaczono numerem 79414. Wkrótce urodziła w obozie - 8 listopada 1944 r. - córkę Stefanię. Kilka lat temu opowiedziała swoje przeżycia pracownikom Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.

Wyszła z domu, trafiła do obozu
Zmarła niedawno Anna Piekarz podczas okupacji hitlerowskiej mieszkała z mężem w Czubrowicach. W maju 1944 r. wybrała się do mamy, która mieszkała w Osieku, żeby przynieść trochę żywności. Była wtedy w drugim miesiącu ciąży. Osiek został wówczas zagarnięty przez III Rzeszę, podobnie jak Olkusz, i znajdował się już poza granicą Generalnego Gubernatorstwa. By się tam dostać, trzeba było przekroczyć granicę. W tę samą stronę szło wtedy kilkanaście innych kobiet, które szmuglowały żywność. Sądziła, że jeśli one przejdą, to i jej się uda.
Po przekroczeniu granicy cała grupa została zatrzymana przez dwóch Niemców z psami. Zaprowadzono je na pobliski posterunek graniczny i tam trzymano do wieczora. Rozpętała się w tym czasie straszna burza. Wieczorem zawieziono je do Olkusza i umieszczono w areszcie, w którym przemoczone przesiedziały do rana. Niemcy powiedzieli im, że zostaną wywiezione samochodem do Auschwitz, i tak się też stało.

"Tu jest lagier śmierci!"
Zaraz po przyjeździe do obozu "przywitała" je funkcyjna Niemka słowami: "Wiecie 'cugangi', co to jest. Tu jest lagier śmierci". Zaprowadzono je do łaźni i kazano się rozebrać do naga. Ostrzyżono im głowy i wydano więzienne ubranie oraz drewniaki na nogi, po czym zaprowadzono je do baraków.
Z powodu ciąży Annę Piekarz przeniesiono do innego baraku. Dziecko przyszło na świat 8 listopada 1944 roku. Przez następne dwa tygodnie pani Anna leżała tak słaba, że nawet nie mogła karmić dziecka. Jakaś starsza Rosjanka przynosiła jej niemowlę i dostawiała do piersi. Córka cały czas była przy niej.
Gdy pani Anna doszła do siebie, wypuszczono ją ze szpitala i umieszczono w innym baraku.

Wolność!
W styczniu 1945 r. zbliżało się wyzwolenie. Kiedy esesmani uciekli przed żołnierzami Armii Czerwonej, wcześniej podpalając część obozowych baraków, pani Ania zawinęła dziecko w koc, ułożyła je na zabranym z obozu taborecie i ciągnąc go na sznurze niczym sanie, uciekła. Niektórzy więźniowie zabierali żywność z esesmańskich magazynów, a ona zabrała dziecko, które strasznie płakało, i samotnie uciekała. Po drodze spotkała jakiegoś Niemca - poradził, by dała córce cukru, żeby się uspokoiła. Pani Ania bała się, aby Niemiec jej nie zatrzymał, ale na szczęście puścił ją wolno.
Pokonując kilkanaście kilometrów, doszła do Libiąża. Tam zatrzymała się u gospodarzy, którzy ją przygarnęli. Byli to zamożni ludzie, mieli w tej miejscowości sklep. Byli dla niej bardzo dobrzy, dostarczali jej wszystkiego, czego potrzebowała. Mogła zostać u nich dłużej, ale chciała jak najszybciej wrócić do rodzinnego domu. Została więc tylko tydzień.

Pozostały koszmary senne
Wkrótce dotarła do Krzeszowic, gdzie mieszkał jej brat. Tam przenocowała, a jedna z kobiet pojechała powiadomić jej męża do Czubrowic, żeby po nią przyjechał. Mąż początkowo nie chciał uwierzyć, że to prawda, bo myślał, że jego żona już nie żyje. Gdy ochłonął, wyjechał po żonę i córkę. 8 lutego 1945 r. przywiózł je do domu swojej teściowej w Osieku.
Kiedy pani Ania później już powróciła do Czubrowic, mąż poszedł do urzędu stanu cywilnego zgłosić fakt narodzin dziecka, ale nie powiedział, że córka urodziła się w obozie Auschwitz. Podał jako miejsce urodzenia Czubrowice. Bał się, żeby nie było w związku z tym jakichś kłopotów. Córka Stefania dopiero po ślubie przeprowadziła sądownie zmianę miejsca urodzenia w swojej metryce.
Stefania Wernik nie może pamiętać tragicznych wydarzeń, których świadkiem była jej matka, wszak w momencie wyzwolenia KL Auschwitz w dniu 27 stycznia 1945 r. miała zaledwie niecałe trzy miesiące. Miewa jednak do dzisiaj męczące sny, w których ciągle przed czymś ucieka. Po przebudzeniu jest szczęśliwa, że to był tylko koszmar senny.
 

Adam Cyra