SACRAMENTUM CARITATIS.pdf

POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA SACRAMENTU...

http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/apost_exhortations/do...

POSYNODALNA

ADHORTACJA APOSTOLSKA

SACRAMENTUM CARITATIS

OJCA ĺWIĦTEGO

BENEDYKTA XVI

DO BISKUPìW

DO KAPýANìW I DIAKONìW

DO ZAKONNIKìW I ZAKONNIC

ORAZ

DO WSZYSTKICH WIERNYCH

O EUCHARYSTII, ńRìDLE I SZCZYCIE

ņYCIA I MISJI KOĺCIOýA

WPROWADZENIE

1. Sakrament miþoĻci [1] , NajĻwiħtsza Eucharystia jest darem, jaki Jezus Chrystus czyni z

samego siebie, objawiajĢc nam nieskoıczonĢ miþoĻę Boga wobec kaŇdego czþowieka. W tym

przedziwnym sakramencie objawia siħ miþoĻę najwiħksza, ta, ktra przynagla, by áŇycie swoje

oddaę za przyjaciþ swoichÑ ( J 15, 13). Istotnie, Jezus ádo koıca ich umiþowaþÑ ( J 13, 1). Tymi

sþowami zapowiada Ewangelista Jego gest nieskoıczonej pokory: zanim umarþ na krzyŇu za

nas, przepasawszy siħ przeĻcieradþem, umyþ uczniom nogi. Tak teŇ, w sakramencie Eucharystii

Jezus nadal miþuje nas áaŇ do koıcaÑ, aŇ po dar ze swego ciaþa i swojej krwi. JakieŇ zdziwienie

musiaþo napeþnię serca Apostoþw wobec czynw i sþw Pana podczas tej Wieczerzy! JakiŇ

zachwyt winna wzbudzię w naszym sercu tajemnica Eucharystii!

Pokarm prawdy

2. W sakramencie Oþtarza, Pan przychodzi do czþowieka, stworzonego na obraz i

podobieıstwo BoŇe (por. Rdz 1, 27), stajĢc siħ jego towarzyszem w drodze. W tym

sakramencie, Pan staje siħ rzeczywiĻcie pokarmem dla czþowieka spragnionego prawdy i

wolnoĻci. Skoro tylko prawda moŇe nas uczynię wolnymi (por. J 8, 36), to Chrystus staje siħ

dla nas pokarmem prawdy. Z przenikliwĢ znajomoĻciĢ ludzkiej kondycji, Ļw. Augustyn zwrciþ

uwagħ na to, iŇ czþowiek dziaþa spontanicznie, a nie z przymusu, kiedy staje wobec czegoĻ, co

go pociĢga i wzbudza w nim pragnienie. PytajĢc tedy, co moŇe czþowieka ostatecznie od

wewnĢtrz poruszyę, Ļwiħty Biskup zawoþaþ: áCzegoŇ dusza pragnie na sposb bardziej Ňarliwy

niŇ prawdy?Ñ [2] . KaŇdy bowiem czþowiek niesie w sobie niezniszczalne pragnienie prawdy,

ostatecznej i definitywnej. Dlatego Pan Jezus, ktry jest ádrogĢ, prawdĢ i ŇyciemÑ ( J 14, 6)

zwraca siħ do spragnionego serca czþowieka, ktry czuje siħ pielgrzymem, do serca tħskniĢcego

za Ņrdþem Ňycia, do serca, ktre Ňebrze o prawdħ. Jezus Chrystus istotnie jest PrawdĢ i

jednoczeĻnie OsobĢ, ktra pociĢga do siebie Ļwiat. áJezus jest gwiazdĢ polarnĢ wolnoĻci

ludzkiej: bez Niego traci ona orientacjħ, poniewaŇ bez poznania prawdy wolnoĻę siħ

wynaturza, izoluje i redukuje do poziomu jaþowego kaprysu. Wraz z Nim, wolnoĻę siħ

odnajdujeÑ [3] . W sakramencie Eucharystii, Jezus ukazuje w sposb szczeglny prawdħ o

miþoĻci , ktra jest samĢ istotĢ Boga. I to jest ta prawda ewangeliczna, ktra interesuje kaŇdego

czþowieka i caþego czþowieka. Dlatego KoĻciþ, ktry znajduje w Eucharystii swoje Ňyciowe

centrum, ciĢgle podejmuje wysiþek gþoszenia w porħ i nie w porħ (por. 2 Tm 4, 2), Ňe Bg jest

miþoĻciĢ [4] . WþaĻnie dlatego, Ňe Chrystus staþ siħ dla nas pokarmem Prawdy, KoĻciþ zwraca

1 z 50

2009-04-19 17:47

POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA SACRAMENTU...

http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/apost_exhortations/do...

siħ do czþowieka, zapraszajĢc go, by dobrowolnie przyjĢþ dar BoŇy.

Rozwj eucharystycznego obrzħdu

3. SpoglĢdajĢc na dwutysiĢcletniĢ historiħ KoĻcioþa Chrystusowego, kierowanĢ mĢdrym

dziaþaniem Ducha ĺwiħtego, peþni wdziħcznoĻci podziwiamy dokonujĢcy siħ w czasie rozwj

form obrzħdowych, poprzez ktre sprawujemy pamiĢtkħ wydarzenia naszego zbawienia. Od

wielorakich form pierwszych wiekw, ktre nadal jaĻniejĢ w obrzħdach staroŇytnych

KoĻcioþw Wschodnich, aŇ po rozprzestrzenienie siħ obrzĢdku rzymskiego; od jasnych

wskazaı Soboru Trydenckiego i mszaþu Ļw. Piusa V aŇ po odnowħ liturgicznĢ zamierzonĢ przez

Sobr Watykaıski II: na kaŇdym etapie historii KoĻcioþa celebracja eucharystyczna, bħdĢca

Ņrdþem i szczytem jego Ňycia i misji, jaĻnieje poprzez obrzħd liturgiczny z caþym swym

rŇnorodnym bogactwem. XI Zwyczajne Zgromadzenie Oglne Synodu Biskupw, ktre siħ

odbyþo w dniach od 2 do 23 paŅdziernika 2005 r. w Watykanie, zþoŇyþo Bogu gþħbokie

dziħkczynienie wobec tej historii, rozpoznajĢc w jej dziaþaniu przewodnictwo Ducha ĺwiħtego.

Ojcowie synodalni stwierdzili oraz potwierdzili dobroczynny wpþyw, jaki miaþa na Ňycie

KoĻcioþa reforma liturgiczna podjħta przez Sobr Watykaıski II [5] . Synod Biskupw miaþ

moŇnoĻę ocenię jej przyjħcie w okresie posoborowym. Bardzo liczne byþy wyrazy uznania.

Stwierdzono, Ňe trudnoĻci, jak rwnieŇ niektre zauwaŇone naduŇycia, nie mogĢ przesþonię

dobrodziejstw oraz waŇnoĻci liturgicznej odnowy, ktra zawiera bogactwa nie w peþni jeszcze

wykorzystane. Gþwnie chodzi o to, by odczytywaę zmiany, jakich pragnĢþ Sobr w obrħbie tej

jednoĻci, o jakiej stanowi rozwj historyczny samego obrzħdu, nie stosujĢc nienaturalnego

przerwania tej jednoĻci [6] .

Synod Biskupw oraz Rok Eucharystii

4. NaleŇy ponadto podkreĻlię zwiĢzek niedawnego Synodu Biskupw na temat Eucharystii z

tym, co siħ wydarzyþo w ostatnich latach w Ňyciu KoĻcioþa. Nade wszystko musimy nawiĢzaę

do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000, poprzez ktry mj umiþowany Poprzednik, Sþuga BoŇy

Jan Paweþ II, wprowadziþ KoĻciþ w trzecie tysiĢclecie chrzeĻcijaıstwa. Rok Jubileuszowy bez

wĢtpienia byþ nacechowany mocnym akcentem eucharystycznym. Nie naleŇy bowiem

zapominaę, iŇ Synod Biskupw byþ poprzedzony, i w jakimĻ sensie przygotowany, Rokiem

Eucharystii, ktrego z przenikliwoĻciĢ zapragnĢþ Jan Paweþ II dla caþego KoĻcioþa. Ten Rok

rozpoczĢþ siħ Miħdzynarodowym Kongresem Eucharystycznym w Guadalajarze w

paŅdzierniku 2004 r. i zakoıczyþ siħ 23 paŅdziernika 2005 r. podczas XI Zgromadzenia

Synodalnego kanonizacjĢ piħciu bþogosþawionych odznaczajĢcych siħ szczeglnĢ poboŇnoĻciĢ

eucharystycznĢ: biskupa Jzefa Bilczewskiego, kapþanw Kajetana Catanoso, Zygmunta

Gorazdowskiego i Alberta Hurtado Cruchagi oraz zakonnika, kapucyna, Feliksa z Nikozji.

Dziħki nauczaniu Jana Pawþa II zawartemu w liĻcie apostolskim Mane nobiscum, Domine [7]

oraz cennym sugestiom Kongregacji ds. Kultu BoŇego i Dyscypliny Sakramentw [8] diecezje i

rŇne koĻcielne instytucje podjħþy liczne inicjatywy dla obudzenia i wzrostu wiary w

Eucharystiħ, dla poprawienia starannoĻci celebracji, rozwiniħcia adoracji eucharystycznej, a

takŇe zachħcenia wiernych do czynnej solidarnoĻci, ktra wychodzĢc od Eucharystii dociera

do potrzebujĢcych. W koıcu trzeba wspomnieę znaczenie ostatniej encykliki mego

czcigodnego Poprzednika, Ecclesia de Eucharistia [9] , w ktrej przedstawiþ nam wþaĻciwe

odniesienie do Magisterium o Eucharystii oraz ostatnie Ļwiadectwo o centralnym miejscu, jakie

ten Boski sakrament zajmowaþ w jego Ňyciu.

Cel niniejszej adhortacji

5. Niniejsza posynodalna adhortacja apostolska ma na celu zebranie bogactwa rŇnorodnych

refleksji oraz propozycji zwiĢzanych z pracami niedawnego Zwyczajnego Zgromadzenia

Oglnego Synodu Biskupw Î poczĢwszy od Lineamenta aŇ po Propositiones , poprzez

Instrumentum laboris , Relationes ante et post disceptationem , wypowiedzi Ojcw

synodalnych, auditores oraz delegatw bratnich KoĻcioþw Î z zamiarem wyjaĻnienia

2 z 50

2009-04-19 17:47

POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA SACRAMENTU...

http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/apost_exhortations/do...

niektrych zasadniczych linii zaangaŇowania, majĢcych obudzię w KoĻciele nowy impuls oraz

eucharystycznĢ ŇarliwoĻę. BħdĢc Ļwiadomy ogromnego dziedzictwa doktrynalnego i

dyscyplinarnego, jakie w ciĢgu wiekw nagromadziþo siħ wokþ NajĻwiħtszego

Sakramentu [10] , uwzglħdniajĢc teŇ gþos Ojcw synodalnych [11] , pragnħ w obecnym

dokumencie polecię nade wszystko, by lud chrzeĻcijaıski pogþħbiþ wiħŅ istniejĢcĢ pomiħdzy

tajemnicĢ eucharystycznĢ , akcjĢ liturgicznĢ oraz nowĢ sþuŇbĢ duchowĢ wynikajĢcĢ z

Eucharystii jako sakramentu miþoĻci . W tej perspektywie pragnħ ustawię obecnĢ adhortacjħ w

relacji z mojĢ pierwszĢ encyklikĢ Deus caritas est , w ktrej wielokrotnie mwiþem o

Eucharystii, by podkreĻlię jej wiħŅ z miþoĻciĢ chrzeĻcijaıskĢ, czy to w odniesieniu do Boga,

czy w odniesieniu do bliŅniego: áWcielony Bg przyciĢga nas wszystkich do siebie. To

pozwala zrozumieę, Ňe agape staje siħ teraz takŇe okreĻleniem Eucharystii: w niej agape Boga

przychodzi do nas cieleĻnie, aby nadal dziaþaę w nas i poprzez nasÑ [12] .

CZĦĺĘ PIERWSZA

EUCHARYSTIA, TAJEMNICA WIARY

áNa tym polega dzieþo zamierzone przez Boga, abyĻcie uwierzyli w Tego,

ktrego On posþaþÑ ( J 6, 29)

Wiara eucharystyczna KoĻcioþa

6. áOto, wielka tajemnica wiary!Ñ . Tym wyraŇeniem wypowiadanym natychmiast po sþowach

konsekracji, kapþan gþosi sprawowane misterium i odsþania swj zachwyt nad substancjalnĢ

przemianĢ chleba i wina w Ciaþo i Krew Pana Jezusa, rzeczywistoĻciĢ, ktra przekracza

wszelkie ludzkie zrozumienie. W istocie Eucharystia jest w caþym tego sþowa znaczeniu

átajemnicĢ wiaryÑ, ástreszczeniem i podsumowaniem caþej naszej wiaryÑ [13] . Wiara KoĻcioþa

jest istotowo wiarĢ eucharystycznĢ i karmi siħ ona w szczeglny sposb przy stole Eucharystii.

Wiara i sakramenty to dwa uzupeþniajĢce siħ aspekty Ňycia koĻcielnego. Wzbudzona przez

gþoszenie sþowa BoŇego, dziħki þasce wiara karmi siħ i wzrasta w spotkaniu ze

zmartwychwstaþym Panem, ktre realizuje siħ w sakramentach: áWiara wyraŇa siħ w obrzħdzie

a obrzħd zwiħksza i umacnia wiarħÑ [14] . Dlatego teŇ sakrament Oþtarza pozostaje zawsze w

centrum Ňycia KoĻcioþa; ádziħki Eucharystii, KoĻciþ odradza siħ ciĢgle na nowo!Ñ [15] . Im

Ňywsza jest wiara eucharystyczna w Ludzie BoŇym, tym gþħbsze jest jego uczestnictwo w Ňyciu

koĻcielnym poprzez Ļwiadome przylgniħcie do misji, jakĢ Chrystus powierzyþ swoim uczniom.

ĺwiadczy o tym sama historia KoĻcioþa. KaŇda wielka reforma wiĢŇe siħ, w jakiĻ sposb, z

odkryciem w wierze obecnoĻci eucharystycznej Pana wĻrd swego ludu.

PRZENAJĺWIĦTSZA TRìJCA I EUCHARYSTIA

Chleb, ktry zstĢpiþ z nieba

7. PierwszĢ rzeczywistoĻciĢ wiary eucharystycznej jest sama tajemnica Boga, czyli miþoĻę

trynitarna. W rozmowie Jezusa z Nikodemem znajdujemy wyjaĻnienie tego zagadnienia: áTak

bowiem Bg umiþowaþ Ļwiat, Ňe Syna swego Jednorodzonego daþ, aby kaŇdy, kto w Niego

wierzy, nie zginĢþ, ale miaþ Ňycie wieczne. Albowiem Bg nie posþaþ swego Syna na Ļwiat po to,

aby Ļwiat potħpiþ, ale po to, by Ļwiat zostaþ przez Niego zbawionyÑ ( J 3, 16-17). Te sþowa

wskazujĢ na ostateczny korzeı daru BoŇego. Jezus w Eucharystii daje nie ácoĻÑ, ale siebie

samego; ofiaruje on swoje ciaþo i przelewa swojĢ krew. W ten sposb daje caþĢ swĢ

egzystencjħ, objawiajĢc pierwotne Ņrdþo tej miþoĻci. Jest On wiecznym Synem danym nam

3 z 50

2009-04-19 17:47

POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA SACRAMENTU...

http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/apost_exhortations/do...

przez Ojca. Sþyszymy ponadto w Ewangelii, jak Jezus po nakarmieniu tþumu przez rozmnoŇenie

chleba i ryb, mwi do swych rozmwcw, ktrzy poszli za Nim aŇ do synagogi w Kafarnaum:

áOjciec mj da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem BoŇym jest Ten, ktry z

nieba zstħpuje i Ňycie daje ĻwiatuÑ ( J 6, 32-33); i dochodzi do utoŇsamienia samego siebie,

swego wþasnego ciaþa i swojej wþasnej krwi z tym chlebem: áJa jestem chlebem Ňywym, ktry

zstĢpiþ z nieba. JeĻli kto spoŇywa ten chleb, bħdzie Ňyþ na wieki. Chlebem, ktry Ja dam, jest

moje ciaþo za Ňycie ĻwiataÑ ( J 6, 51). W ten sposb, Jezus objawia siħ jako chleb Ňycia, ktry

Ojciec przedwieczny daje ludziom.

Bezinteresowny dar PrzenajĻwiħtszej Trjcy

8. W Eucharystii odsþania siħ zamysþ miþoĻci, ktry kieruje caþĢ historiĢ zbawienia (por. Ef 1,

10; 3, 8-11). W niej Deus Trinitas, ktry sam jest miþoĻciĢ (por. 1 J 4, 7-8), w peþni angaŇuje

siħ w naszĢ ludzkĢ kondycjħ. W chlebie i winie, pod ktrych postaciami Chrystus nam siħ daje

w paschalnej uczcie (por. ýk 22, 14-20; 1 Kor 11, 23-26), caþe BoŇe Ňycie dociera do nas i

udziela siħ w formie sakramentu. Bg jest doskonaþĢ komuniĢ miþoĻci pomiħdzy Ojcem, Synem

i Duchem ĺwiħtym. JuŇ w stworzeniu czþowiek zostaþ powoþany do udziaþu, w jakiejĻ mierze, w

oŇywczym BoŇym tchnieniu (por. Rdz 2, 7). Ale w Chrystusie umarþym i zmartwychwstaþym

oraz w wylaniu Ducha ĺwiħtego, danym bez miary (por. J 3, 34) stajemy siħ uczestnikami

BoŇej zaŇyþoĻci [16] . Jezus Chrystus, ktry áprzez Ducha wiecznego zþoŇyþ Bogu samego siebie

jako nieskalanĢ ofiarħÑ ( Hbr 9, 14) w darze eucharystycznym udziela nam tego samego

BoŇego Ňycia. Chodzi o dar absolutnie bezinteresowny, ktry jest jedynie odpowiednikiem

obietnic BoŇych, speþnionych ponad wszelkĢ miarħ. KoĻciþ przyjmuje, celebruje, adoruje ten

dar w wiernym posþuszeıstwie. áTajemnica wiaryÑ jest tajemnicĢ miþoĻci trynitarnej, do

uczestnictwa w ktrej jesteĻmy przez þaskħ wezwani. TakŇe wiħc i my musimy zawoþaę wraz z

Ļw. Augustynem: áJeĻli widzisz miþoĻę, widzisz TrjcħÑ [17] .

EUCHARYSTIA: JEZUS PRAWDZIWYM BARANKIEM ZýOņONYM W OFIERZE

Nowe i wieczne Przymierze we krwi Baranka

9. Misja, dla ktrej Jezus przybyþ do nas, osiĢga swoje speþnienie w tajemnicy paschalnej. Z

wysokoĻci krzyŇa, z ktrego przyciĢga wszystkich do siebie (por. J 12, 32), zanim áodda

DuchaÑ, mwi: áWykonaþo siħÑ ( J 19, 30). W tajemnicy Jego posþuszeıstwa aŇ do Ļmierci, i to

Ļmierci krzyŇowej (por. Flp 2, 8), speþnia siħ nowe i wieczne Przymierze. WolnoĻę BoŇa i

wolnoĻę ludzka spotkaþy siħ w sposb definitywny w Jego ukrzyŇowanym ciele, w

nierozerwalnym zwiĢzku, waŇnym na zawsze. RwnieŇ i grzech czþowieka zostaþ raz na zawsze

zadoĻęuczyniþ Syn BoŇy (por. Hbr 7, 27; 1 J 2, 2; 4, 10). Jak miaþem juŇ okazjħ stwierdzię, áw

Jego Ļmierci na krzyŇu dokonuje siħ owo zwrcenie siħ Boga przeciwko samemu sobie,

poprzez ktre On ofiarowuje siebie, aby podnieĻę czþowieka i zbawię go Î jest to miþoĻę

wyraŇona w najbardziej radykalnej formieÑ [18] . W tajemnicy paschalnej dokonaþo siħ

rzeczywiĻcie nasze uwolnienie od zþa i Ļmierci. Przy ustanowieniu Eucharystii Jezus sam mwiþ

o ánowym i wiecznym PrzymierzuÑ, zawartym w Jego przelanej krwi (por. Mt 26, 28; Mk 14,

24; ýk 22, 20). Ten ostateczny cel Jego misji byþ juŇ widoczny na poczĢtku Jego Ňycia

publicznego. Istotnie, kiedy nad brzegiem Jordanu Jan Chrzciciel widzi przychodzĢcego Jezusa,

woþa: áOto Baranek BoŇy , ktry gþadzi grzech ĻwiataÑ ( J 1, 29). Jest znaczĢce, Ňe to samo

woþanie powtarza siħ podczas kaŇdej celebracji Mszy Ļw., kiedy kapþan zaprasza byĻmy siħ

zbliŇyli do oþtarza: áOto Baranek BoŇy, ktry gþadzi grzechy Ļwiata. Bþogosþawieni, ktrzy

zostali wezwani na Jego ucztħÑ. Jezus jest prawdziwym barankiem paschalnym, ktry

spontanicznie ofiarowaþ samego siebie w ofierze za nas, zawiĢzujĢc w ten sposb nowe i

wieczne Przymierze. Eucharystia zawiera w sobie tħ radykalnĢ nowoĻę, ktra jest nam

4 z 50

2009-04-19 17:47

POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA SACRAMENTU...

http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/apost_exhortations/do...

ponownie przedstawiana w kaŇdej celebracji [19] .

Ustanowienie Eucharystii

10. W ten sposb doszliĻmy do refleksji nad ustanowieniem Eucharystii podczas Ostatniej

Wieczerzy. Dokonuje siħ ono w kontekĻcie obrzħdowej uczty, ktra byþa pamiĢtkĢ wydarzenia

ksztaþtujĢcego lud Izraela: uwolnienia z niewoli egipskiej. Ta obrzħdowa uczta, zwiĢzana ze

skþadaniem w ofierze barankw (por. Wj 12, 1-28. 43-51) byþa pamiĢtkĢ przeszþoĻci, ale

rwnoczeĻnie, byþa teŇ pamiĢtkĢ profetycznĢ, a wiħc zapowiedziĢ przyszþego uwolnienia. Lud

bowiem doĻwiadczaþ, iŇ to uwolnienie nie byþo definitywne, gdyŇ jego historia byþa naznaczona

zniewoleniem i grzechem. PamiĢtka starodawnego wyzwolenia otwieraþa siħ w ten sposb na

pytanie i oczekiwanie zbawienia gþħbszego, bardziej radykalnego, powszechnego i

definitywnego. To w tym kontekĻcie Jezus wprowadza nowoĻę swego daru. W modlitwie

uwielbienia, Berakah , dziħkuje On Ojcu nie tylko za wielkie wydarzenia minionej historii, ale

takŇe za swoje wþasne áwywyŇszenieÑ. UstanawiajĢc sakrament Eucharystii, Jezus antycypuje

i wþĢcza w niĢ ofiarħ krzyŇa i zwyciħstwo zmartwychwstania. RwnoczeĻnie objawia siħ jako

prawdziwy baranek zþoŇony w ofierze i przewidziany w zamyĻle Ojca przed zaþoŇeniem Ļwiata,

jak to jest podane w Pierwszym LiĻcie Ļw. Piotra (por. 1, 18-20). UmiejscawiajĢc swj dar w

tym kontekĻcie, Jezus objawia zbawczy sens swojej Ļmierci i zmartwychwstania, tajemnicy,

ktra staje siħ rzeczywistoĻciĢ odnawiajĢcĢ historiħ oraz caþy kosmos. Istotnie, ustanowienie

Eucharystii pokazuje, jak ta Ļmierę, sama w sobie gwaþtowna i absurdalna, w Jezusie staþa siħ

najwyŇszym aktem miþoĻci oraz definitywnym wyzwoleniem ludzkoĻci od zþa.

Figura transit in veritatem

11. W ten sposb Jezus wnosi do staroŇytnej Ňydowskiej uczty ofiarnej swoje radykalne

novum . Tej uczty, my chrzeĻcijanie nie musimy ponawiaę. Jak sþusznie mwiĢ Ojcowie

KoĻcioþa, figura transit in veritatem : to, co zapowiadaþo przyszþĢ rzeczywistoĻę, teraz

pozostawia miejsce dla samej prawdy. StaroŇytny obrzħd speþniþ siħ i zostaþ definitywnie

przekroczony przez dar miþoĻci wcielonego Syna BoŇego. Pokarm prawdy, Chrystus zþoŇony w

ofierze za nas, dat figuris terminum [20] . Poleceniem: áCzyıcie to na mojĢ pamiĢtkħ Ñ ( ýk 22,

19; 1 Kor 11, 25), domaga siħ od nas, byĻmy odpowiedzieli na Jego dar i byĻmy go uobecnili

na sposb sakramentalny. W tych sþowach Pan wyraŇa, moŇna powiedzieę, oczekiwanie, Ňe

Jego KoĻciþ, zrodzony z Jego ofiary, przyjmie ten dar, rozwijajĢc pod kierownictwem Ducha

ĺwiħtego formħ liturgicznĢ sakramentu. PamiĢtka Jego doskonaþego daru w rzeczywistoĻci nie

polega na prostym powtarzaniu Ostatniej Wieczerzy, ale wþaĻnie z Eucharystii, czyli z

radykalnej nowoĻci chrzeĻcijaıskiego kultu. W ten sposb Jezus daþ nam, jako zadanie, wejĻcie

w Jego ágodzinħÑ: áEucharystia wþĢcza nas w akt ofiarniczy Jezusa. Nie tylko otrzymujemy, w

sposb statyczny Logos wcielony, ale zostajemy wþĢczeni w dynamikħ Jego ofiaryÑ [21] . On

áwþĢcza nas w siebie samegoÑ [22] . Substancjalne przeksztaþcenie chleba i wina w Jego Ciaþo i

Jego Krew wnosi do wnħtrza stworzenia fundament radykalnej przemiany, coĻ w rodzaju

ánuklearnego rozszczepieniaÑ, by uŇyę znanego dziĻ obrazu, wnikajĢcego w najskrytszy

poziom bytu, przemiany majĢcej za cel wywoþanie procesu przeksztaþcenia rzeczywistoĻci,

ktrego kresem ostatecznym bħdzie przemienienie caþego Ļwiata, aŇ do stanu, w ktrym Bg

stanie siħ wszystkim we wszystkich (por. 1 Kor 15, 28).

DUCH ĺWIĦTY I EUCHARYSTIA

Jezus i Duch ĺwiħty

12. Swoim sþowem oraz chlebem i winem sam Pan udzieliþ nam istotnych elementw nowego

kultu. KoĻciþ, Jego Oblubienica, jest wezwany do celebrowania uczty eucharystycznej, dzieı

5 z 50

2009-04-19 17:47

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: