Mussolini i UFO.pdf

Mussolini i UFO

Odkrycie pewnych dokumentów z okresu faszystowskich Włoch otwiera nowe horyzonty w

badaniach UFO i zmusza ufologów do wprowadzenia poprawek do historii latających spodków. W

czasach Mussoliniego istniała specjalna tajna rządowa komisja badawcza, znana jako „Gabinet

RS/33”, która zajmowała się badaniem zjawiska UFO.

Historia nowo odkrytej „dokumentacji dotyczącej UFO z okresu faszystowskich Włoch” sięga

roku 1996, kiedy to pewna anonimowa osoba, którą określam umownie „Mr Xem”, zaczęła wysyłać

do różnych centralnych i lokalnych organizacji dokumenty, zarówno oryginały, jak i fotokopie,

dotyczące szeregu obserwacji UFO, które miały miejsce we Włoszech w latach trzydziestych i

czterdziestych. Przesyłki z tymi dokumentami nadchodziły z różnych regionów Włoch, a nawet

Francji. Wszystkie były anonimowe i nie podpisane.

Jedna z pierwszych paczek trafiła do wychodzącej w Bolonii gazety Il Resto del Carlino i

zawierała zbiór fotokopii 34 stron opisujących obserwacje UFO dokonane z różnych części Włoch

w latach 1933-1940 – niektóre z nich były raportami Włoskich Królewskich Sił Lotniczych

opatrzonymi uwagą: „Nie informować Duce”!

Traktując to jako żart, redakcja gazety poleciła jednemu z reporterów przeprowadzenie

dochodzenia w miejscowościach, w których dokonano obserwacji tych obiektów. Wyniki okazały

się mało owocne, w związku z czym zamiast na łamy gazety dokumenty te trafiły do śmieci.

Kolejną partię tekstów Mr X wysłał w marcu i kwietniu 1996 roku w trzech osobnych paczkach

do czołowego włoskiego ufologa, dra Roberto Pinottiego, wieloletniego konsultanta Flying Saueer

Review i redaktora naczelnego włoskiego magazynu Notizario UFO poświęconego badaniom

zjawiska UFO.

Te trzy paczki zawierały oryginalne materiały. Zbadał je chemik Antonio Garavalgia z Como,

który określił je jako autentyczne i pochodzące z około roku 1936. Były to opracowania i

dokumenty, wśród których znajdowała się koperta z napisem „do rąk własnych Ciano” (zięć

Mussoliniego, ówczesny minister spraw zagranicznych Włoch). Wśród dokumentów znajdowało się

również pismo dotyczące zebrania „Gabinetu RS/33” oraz obszerny raport na temat „obserwacji

cygara, które przemierzało niebo w rejonie Wenecji i Mestre rankiem 17 sierpnia 1936 roku”.

Wydarzenie to było graficznie zilustrowane na dwóch stronach. Rysunki przedstawiały „cygaro”

w „kształcie torpedy” z dwiema kulami z tyłu, z których jedna przypominała planetę Saturn. Obiekt

był ścigany przez samolot myśliwski. To był oryginalny dokument, a nie kopia, i dotyczył

obserwacji UFO, do której doszło na długo przed zaistnieniem tego tematu! (Ponad dziesięć lat

przed słynną obserwacją Kennetha Arnolda.)

Włoski Narodowy Ośrodek Ufologiczny (Centro Ufologico Nazionale; w skrócie CUN), którego

sekretarz generalny (Pinotti) był adresatem materiałów, postanowił odłożyć je „ad akta” do czasu

znalezienia czasu i środków na ich staranniejszą analizę lub pojawienia się nowych danych

umożliwiających ustalenie ich autentyczności. Minęło wiele czasu. Poszukiwania naocznych

świadków tych wydarzeń okazały się bezowocne. W dokumencie podane były trzy nazwiska, lecz

dotarcie do tych osób okazało się niestety niemożliwe. Ostatecznie jednemu z członków CUN udało

się dotrzeć do krewnego jednej z tych osób, Faustina V., który wkrótce potem zmarł. Zanim odszedł

z tego świata, potwierdził jednak, że był świadkiem przelotu czegoś niesamowitego nad Wenecją.

Ten stan rzeczy trwał aż do końca roku 1999, kiedy to „Mr X”, widząc bezskuteczność swoich

starań w postaci braku jakichkolwiek informacji w mediach na temat dostarczonych przezeń

materiałów, zwrócił się do wydawanego przez słynnego stygmatyka Giorgio Bongiovanniego pisma

przeznaczonego dla ludzi, którzy mieli kontakt z UFO, La Visita Extraterrestre . „Mr X” wysłał

Bongiovanniemu dalsze materiały, które umożliwiły łatwiejszą rekonstrukcję podawanych w nich

relacji z obserwacji UFO.

Pierwsza porcja przesłanych materiałów składała się z serii kolorowych fotokopii trzech

telegramów z mediolańskiego biura Agencji Stefani, które instruowały, że z rozkazu Mussoliniego

należy zreperować latający spodek, który wylądował (nie powiedziane gdzie) 13 czerwca 1933

roku, a także senatorskiego listu szczegółowo opisującego sposób postępowania po naprawieniu

latającego spodka, to znaczy wprowadzenie cenzury gazet, aresztowanie przez OVRA

(faszystowska policja polityczna) naocznych świadków, wdrożenie operacji kamuflującej poprzez

rozpropagowanie konwencjonalnych wyjaśnień w rodzaju balonów, meteorów, halo, które do

wiadomości publicznej poda obserwatorium astronomiczne Brera w Mediolanie, oraz

powiadomienie o tym prefekta. Było tam również pismo doradzające tajemniczemu De Santiemu

(prawdopodobnie chodzi o faszystowskiego szpiega Tommaso Davida, znanego jako „De Santis”)

zachowanie dyskrecji w sprawie Gabinetu RS/33.

Jeśli chodzi o tę ostatnią nazwę, w wyniku dalszych przesyłek do redakcji pisma Bongiovanniego

okazało się, że Gabinet RS/33 był supertajną komisją badawczą stworzoną po zreperowaniu NOLa

na bazie naukowców Uniwersytetu Rzymskiego „La Sapienza”. Przewodził jej fizyk wierzący w

istnienie Marsjan Guglielmo Marconi, który nie odegrał jednak aktywnej roli w ramach Gabinetu,

ponieważ zawsze kierował do pracy w nim w swoim zastępstwie astronoma Gino Cecchiniego z

Turynu. Wśród członków Gabinetu znajdowało się wielu członków Włoskiej Królewskiej Akademii

Nauk. Ludzie ci zajmowali się badaniem NOLi, lecz tylko czasami brali pod uwagę hipotezę ich

pozaziemskiego pochodzenia, będąc bardziej skłonnymi do traktowania ich jako nowej tajnej

zachodniej broni. „Mr X” nic nie mówi na temat badania przez nich zreperowanego latającego

spodka. Z drugiej strony po siedmiu latach badań opracowali oni trzydziestostronicowe dossier (to,

które trafiło do redakcji gazety Il Resto del Carlino) na temat obserwacji NOLi określanych przez

nich mianem „velivolvi sconoscuti” („nieznany samolot”) oraz skompletowali zdjęcia i filmy.

Po przystąpieniu Włoch do Osi Berlin-Rzym cały ten materiał miał być przekazany w

uzgodnieniu z Hitlerem nazistom, którzy usiłowali z jego pomocą zbudować kilka lat później

rewolucyjny dyskoidalny pojazd latający noszący oznaczenie V-7.

Co więcej, „Mr X” twierdzi, że jedynymi kontrolerami Gabinetu RS/33 byli Benito Mussolini,

hrabia Galeazzo Ciano i włoski pilot, generał Italo Balbo.

Pierwsza partia materiałów przesłanych Bongiovanniemu nie odniosła jednak skutku, jaki był

zamierzeniem „Mr Xa”. Pismo Bongiovanniego powierzyło ich zbadanie ufologowi z Neapolu,

Umberto Telarico. Materiały zostały ostatecznie opublikowane, ale z uwagą, że mogą być zręcznym

oszustwem.

Najwyraźniej rozczarowany i zniechęcony takim obrotem sprawy „Mr X” wysłał 10 września

1999 roku list z protestem (oczywiście, jak zawsze anonimowy), w którym powtórzył wszystkie

wymienione wyżej informacje na temat Gabinetu RS/33, podając nazwiska niektórych jego

członków: niejasnej postaci dra Ruggero Constanti Cavazzaniego, jak również profesorów

Severiego, Bottazziego, Giodaniego i Crocco – wszyscy oni są znanymi postaciami, które przeszły

do historii. Do listu był dołączony także wycinek z gazety mówiący o francuskim pilocie, który

przepadł we Włoszech (jak się później dowiedziałem, miał on nieszczęście sfilmować NOLa, a

następnie zwierzyć się z tego Włochom!).

Właśnie na tym etapie rozwoju wypadków osobiście włączyłem się w badanie tej sprawy.

Natychmiast po opublikowaniu w piśmie Bongiovanniego pierwszej partii dokumentów poprosiłem

go, aby mi je udostępnił. Dalsze materiały otrzymałem od dra Roberto Pinottiego z CUN. Dotyczyły

one obserwacji NOLi z roku 1936.

Rozpocząłem weryfikację wszystkich materiałów, z jednej strony starając się znaleźć jakieś

potwierdzenie w gazetach z tamtych czasów oraz w archiwach organizacji, które mogły mieć z tym

jakiś związek, a z drugiej starałem się znaleźć absolutnie niezawisłego eksperta nie mającego

pojęcia o ufologii i poprosić go o przeanalizowanie oryginalnych dokumentów zawierających szkice

NOLi. Moje poszukiwania trwały wiele miesięcy. W tym czasie zacząłem publikować wstępne

wyniki w piśmie Bongiovanniego, dlatego że to on dostarczył mi część materiałów, oraz w

Notizario UFO Pinottiego, a także w Internecie.

Pierwszy wniosek, do którego doszedłem po rozmowach z historykami, specjalistami od okresu

faszystowskiego, oraz po dokładnym przeanalizowaniu publikacji z tamtego roku (zapewne 1936 –

przyp. G.C.), brzmiał: scenariusz przedstawiony przez „Mr Xa” jest z całą pewnością daleki od

„nierealnego”.

Po pierwsze, okazało się, że poczynając od końca lat trzydziestych niemiecki konstruktor

lotniczy o nazwisku Nordung próbował zbudować „słoneczny” latający dysk – przemianowany

ostatecznie na „latające koło” – który miał być wysłany w przestrzeń kosmiczną. Nic więc

dziwnego, że włoscy faszyści, stanąwszy oko w oko z NOLami, optowali za wyjaśnieniem

mówiącym, że to nowa tajna broń!

„Zmowa milczenia” narzucona na wydarzenia związane z katastrofą UFO we Włoszech miała

swoje odzwierciedlenie w różnych artykułach, które pojawiły się w całej włoskiej prasie (zwłaszcza

w gazetach z Lombardii, która była moim zdaniem w jakiś sposób związana z tym epizodem). W

artykułach tych pojawiły się wiadomości o zmianie politycznych przywódców, nagłych ruchach

faszystowskich „Czarnych Koszul” bez żadnej wyraźnej przyczyny, a nawet nagle

zaimprowizowanej wizycie królowej w Mediolanie. Co więcej, ukazało się wiele artykułów o

wzajemnie wykluczającej się treści na temat istnienia życia na innych planetach, które

opublikowano nagle po znalezieniu latającego spodka w wielu gazetach, od Cronaca Prealpina

zaczynając, a na Italii , Balilli i L'Italiano kończąc – wszystkie one głosiły, że miały już miejsce

telepatyczne kontakty z Marsjanami (w tamtych czasach powszechnie uważano, że obce istoty

najprawdopodobniej pochodzą właśnie stamtąd).

Nikt nie podał żadnej bezpośredniej wzmianki o wydarzeniach w Lombardii, lecz wszystkie

gazety insynuowały jednocześnie, że na innych planetach mogą istnieć inne formy życia. Wszystko

to sprawia wrażenie zamierzonej akcji propagandowej, która mogła stanowić przygotowanie

społeczeństwa na oficjalne oświadczenie (którego, oczywiście, nigdy nie wygłoszono).

Interesujące były w owych czasach nagłe zwroty w karierach poszczególnych osób. Prefekt

Mediolanu, Pietro Bruno, został nieoczekiwanie „awansowany i przeniesiony”, a na jego miejsce

mianowano Gaetano Laino. Zmieniono również naczelnika policji. Przeniesiono federale (?)

Erminio Bruse, mianując na jego miejsce Rinco Parentiego. Chociaż nie byłem w stanie po tak

długim okresie czasu (70 lat!) znaleźć żyjących jeszcze naocznych świadków tych wydarzeń, to

jednak udało mi się, jak sądzę, znaleźć pośrednie potwierdzenie lądowania (lub być może nawet

katastrofy) latającego spodka w wiadomości zamieszczonej w gazecie Domenica del Corriere z 4

lipca 1937 roku. Zręcznie zakamuflowany tekst mówił o potężnym jaskrawym błysku pioruna, który

uderzył pewnej nocy w pięciu pieszych „na drodze między Magentą i Novarą”.

Poszukiwania w innych archiwach okazały się mniej owocne, jako że znaczna część archiwów

historycznych z tamtego okresu zaginęła. Jednakże w archiwach prefektury Mediolanu znalazłem

dwie paczki telegramów wysłanych do niej w latach 1933-1938, które mówią o przelotach

tajemniczych samolotów po włoskim niebie. Spośród 500 dokumentów 68 jest szczególnie

dziwnych, a co najmniej 9 dotyczy bez wątpienia NOLi. Dowodzi to zainteresowania, jakim

faszyści darzyli to, co nazywali „velivoli non identificabili” („nie zidentyfikowane samoloty”). Były

tam również odniesienia do istnienia „sieci” zajmującej się zbieraniem doniesień. Dowiedziałem się

z nich również o istnieniu Sekcji R.S. (Sekcja Badań i Szpiegostwa) utworzonej wewnątrz tajnych

służb faszystowskiego rządu i zainteresowanej UFO (przypuszczalnie był to właśnie wspomniany

już Gabinet RS/33).

Pierwszą osobą, która mówiła na ten temat już w roku 1978, był jeden z członków zespołu

niniejszego magazynu (Giornale dei Misteri), naukowiec Marcello Coppetti, który był zaufanym

przyjacielem włoskiego ministra obrony Legorio i jednocześnie zwolennikiem tezy (podobnie jak

Gabinet RS/33) mówiącej, że NOle są tajną ziemską bronią.

Kiedy Bongiovanni opublikował moje wnioski (zupełnie różne od ustaleń Telarico), „Mr X”

przesłał mi 22 listopada 1999 roku dodatkowe materiały, w tym dokument zatytułowany „Camera

dei Deputati” („Izba Deputowanych”), który zawierał dzienny program spotkania między Duce i

Gabinetem RS/33, w czasie którego, jak się dowiedziałem, ujawniono obserwacje UFO z roku

1936. Była tam też wiadomość od Agencji Stefani instruująca tajemniczą postać zwaną Alfredo, aby

trzymała język za zębami w sprawie działalności Gabinetu, i wymieniająca osobiście

zaangażowanego w sprawę tajemniczego Signora Morettiego, o którym „lepiej nie wspominać”,

ponieważ „podobny przypadek zakończył się zamknięciem w szpitalu dla umysłowo chorych”.

Ślad „Moretti'ego” zaprowadził mnie do regionu Varese. Przypuszczam, że odnaleziony w roku

1933 spodek został ukryty w jednym ze znajdujących się w tym regionie tajnych hangarów firmy

lotniczej Siai Marchetti z Vergiate lub firmy Sesto Calende położonej w okolicach Ticino, które

podlegały w tamtym czasie generałowi Halo Balbo (będącemu zdaniem „Mr Xa” członkiem

Gabinetu RS/33). Na „ślad Varese” wpadłem pod wpływem szeregu wskazówek, głównie tego, że

wiadomości o odnalezieniu NOLa nadeszły z Biura Telegrafu w Mediolanie; że nagle

oddelegowano wtedy w tamten rejon „Czarne Koszule”; że to wychodząca w Varese gazeta

Cronaca Prealpina podała w numerze z 20 czerwca 1933 roku pierwsze sprawozdanie mówiące, że

marsjańskie formy życia są w kontakcie z mieszkańcami Ziemi, i to w takim stylu, jakby to było

oficjalne oświadczenie; że dyrektorem firmy Marchetii w Sesto był człowiek o nazwisku Moretti; że

w czasach Socjalistycznej Republiki Włoch nie kto inny jak niejaki Moretti podpalił po przejściu do

ruchu oporu hangary w Vergiate (które mogły strzec jakichś zakazanych sekretów kosmicznych); że

kiedy kończyła się wojna, pod wpływem pogłosek dotyczących obecności w Verigate ziemskich

latających spodków zakłady Sesto Calende zostały zinfiltrowane przez agentów Sił Powietrznych

Stanów Zjednoczonych oraz członków nazistowskich tajnych służb; i że cały region był od

niepamiętnych czasów centrum bardzo intensywnej aktywności UFO, i to do tego stopnia, że

nazwano go „Trójkątem Ticińskim”.

9 października 2000 roku „Mr X” skontaktował się ze mną za pośrednictwem listu, który przesłał

drowi Roberto Pinottiemu. Wskazał w nim mnie jako wyjątkowego interlokutora. W liście tym „Mr

X”, który czytał moje opracowania w Internecie, wyjawił, że posiada napisane ręcznie przez

jednego z członków Gabinetu RS/33 pismo. Napisał je, jak twierdził, jeden z jego krewnych.

Stwierdził ponadto, że Gabinet RS/33 kontynuował prace aż do czasów Socjalistycznej Republiki

Włoch, okresu, w którym część dokumentacji dotyczącej UFO, zapakowana w zapieczętowane

pudła, została wysłana do Berlina, podczas gdy druga część – „mniej ważna” – pozostała we

Włoszech. W tej drugiej partii materiałów znalazły się kopie dokumentów, które, przynajmniej

według niego, dowodzą istnienia umów między Hitlerem i Mussolinim w sprawie badań technologii

obcych istot, które zawarto w roku J938. Dokumenty te to doniesienie Agencji Stefani z Florencji

zawierające wywiad, którego Hitler udzielił w czasie wizyty we Włoszech; banknot o nominale 1

miliona lirów (być może z „czarnych funduszy” Gabinetu RS/33); protokóły dotyczące przysięgi

dotrzymania tajemnicy złożonej przez profesorów kolaborujących z rządem faszystowskim;

(rejestrowane) zaproszenie dla Benito i Rachele Mussolinich na spotkanie (określone przez „Mr Xa”

jako „tajne prywatne spotkanie Gabinetu RS/33”) do Villa Torlonia.

Nasz anonimowy nadawca dokumentów, który deklaruje, że nie tyle interesuje się ufologią, co

rekonstrukcją faktów z okresu lat trzydziestych i czterdziestych, podaje dodatkowo, że według

autora pisma, które posiada (którego żartobliwie określa jako „Profesora Y”), jedna z sekcji OVRA

(faszystowska policja polityczna) była podejrzana o przekazanie w tajemnicy nazistowskim

Niemcom materiałów, przypuszczalnie na temat czegoś, co miało coś wspólnego z wykorzystaniem

„naturalnych sił” „przypuszczalnie elektromagnetycznej natury”. Nie ma potrzeby dodawać, że ten

ostatni szczegół przywodzi na myśl badania Mareoniego nad fantastycznymi „promieniami

śmierci”, które, jak twierdził Mussolini, będą pewnego dnia w stanie zdalnie zatrzymać wszystkie

silniki samochodowe i lotnicze, i to na odległość „jak stąd [z Rzymu] do Ostii” – bronią, która na

mocy umów zawartych między Mussolinim i Hitlerem w roku 1938 pojawiła się w następnym roku

w Essen w Niemczech, powodując kompletne zaciemnienie miasta. Informację tę podał w swojej

książce z 1977 roku Situation Red: The UFO Siege amerykański ufolog Leonard H. Stringfield,

powołując się na dosyć wiarygodne źródło informacji – syna amerykańskiego Sekretarza Stanu ds.

Spraw Zagranicznych, który pracował w Niemczech dla amerykańskich służb specjalnych.

Czy niemieckim faszystom udało się coś odtworzyć z UFO z roku 1933? Podana powyżej

historyczna rekonstrukcja wskazuje, że tak. Jeśli tak było, to co z tego wynikło? Czyżby wszystko

przepadło w trakcie bombardowań? A może Amerykanie i Rosjanie przechwycili to, lecz nie udało

się im tego udoskonalić ponad to, co osiągnięto w przypadku V-7?

Te pytania pozostaną prawdopodobnie bez odpowiedzi, lecz sprawa przelotów UFO nad

faszystowskimi Włochami ma bardzo szczególne znaczenie, ponieważ dowodzi istnienia rządowej

komisji ds. UFO jeszcze przed oficjalnymi narodzinami ufologii, co prowadzi do następujących

dwóch wniosków:

1. NOLe nie są, jak twierdzą niektórzy sceptycy, socjopsychologicznym mitem, rezultatem

lęków okresu powojennego.

2. „Państwowa ufologią”, to znaczy ufologią rządowa, opracowywana i odnotowywana przez

tajne rządowe komisje i aranżowana przy pomocy operacji, które z jednej strony

dyskredytują wszelkie doniesienia na ten temat, a z drugiej starają się skopiować osiągnięcia

techniczne obcych istot, nie została zapoczątkowana w Stanach Zjednoczonych, ale we

Włoszech i to prawie piętnaście lat wcześniej!

Jest jednak coś jeszcze! „Mr X” napisał do mnie:

„Są dokumenty, które mogą zrewolucjonizować całą historię Europy z okresu od lat

trzydziestych aż do okresu powojennego”.

Twierdzi, że wszedł w ich posiadanie „legalnie i w drodze czystego przypadku”.

Przesłanie „Mr Xa”

„Przekazałem prawnikowi pod warunkiem dochowania tajemnicy dużą część materiałów

znajdujących się w moim posiadaniu. Uważa on, że nie powinienem niczego ujawniać, a jeśli już

chcę uchylić rąbka tajemnicy, to muszę to uczynić wyłącznie anonimowo, co pozwoli nie tylko

uchronić mnie przed typowo włoskim nawykiem napaści i ataków ze wszystkich stron, ale

również przed nastawaniem na moje życie.

Posiadam ponadto materiały Gabinetu RS/33, w tym napisane odręcznie pismo jednego z jego

członków, który był moim krewnym! Pismo to dotyczy w głównej mierze początku działalności,

wyników i ogólnego tła całego wydarzenia i jest napisane w formie autobiograficznej notatki –

pamiętnika dla przyszłych pokoleń”.

Ten pamiętnik o charakterze historycznym może rzeczywiście spowodować rewizję znacznej

części historii ufologii. Weźmy chociażby słynne przemówienie Mussoliniego skierowane do

Federacji Faszystowskich Kombatantów wygłoszone 23 lutego 1941 roku:

„Istnieje znacznie większe prawdopodobieństwo inwazji Stanów Zjednoczonych nie przez

żołnierzy Osi, lecz przez niezbyt znanych, ale bardzo wojowniczych mieszkańców planety Mars,

którzy przylecą z kosmosu w swoich niewyobrażalnych latających fortecach”.

Zawsze traktowano to jako żart, jest jednak możliwe, że to wcale nie był żart.

Postscriptum (Gordon Creighton, wydawca Flying Saucer Review )

8 i 10 maja (2001 roku) odbyłem dwie długie rozmowy telefoniczne z drem Roberto Pinottim,

który uchodzi za czołowy autorytet wśród włoskich badaczy zjawiska UFO. Potwierdził, że jest w

stu procentach pewny oryginalności „włoskich, faszystowskich teczek UFO” i poinformował mnie,

że wspólnie z Alfredo Lissonim pisze książkę na ten temat. Z tego, co „Mr X” już im powiedział,

wynika, że ów tajemniczy informator będzie miał podstawy do tego, aby się bać. Wątpię, abyśmy

prędko poznali jego nazwisko!

Autor: Alfredo Lissoni

Magazyn UFO NR 1 (53) I-III 2003

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: