Osho - Medytacja.pdf - Książki - Bogi1969

OSHO

Medytacja

Podstawy praktyki

Spis treści

Czym jest medytacja 2

Wskazówki do praktyki 7

Nie czuj się bezradny

Bądź odprężony 8

Nie żądaj natychmiastowych satori 9

Stwórz przestrzeń do medytacji 9

Właściwa pozycja ciała 10

Bądź pośrodku 10

Poczucie humoru 10

Nie walcz, nie psychoanalizuj 11

Niech medytacja będzie twoim pragnieniem

Medytacja jest zabawą 12

Medytacja nie jest przeciwna umysłowi 12

Niech wzrasta w tobie uważność 12

Pojawia się prawdziwa cisza 14

Oświecenie przychodzi w swoim czasie 15

Pułapki na drodze 16

Moce psychiczne: ostatni atak ego 16

Powab iluzorycznych doznań 16

Pierwsza eksplozja 17

Satori z umysłu 18

Doznania potwierdzające 20

Cały świat staje się doliną 20

Każda nuta staje się krystalicznie czysta 21

Słyszysz świat jak echo 21

Będziesz słyszał wszystko prócz siebie 21

Pojawia się wielkie światło 21

Nie możesz znaleźć swego ciała 22

Doznanie unoszenia się 22

Radość bez powodu 23

Brak reakcji - brak lęku 24

Kilka spraw istotnych 24

Baw się 24

Bądź cierpliwy 24

Nie wyczekuj rezultatów 24

Doceniaj nieświadomość 25

Nie jesteś swoimi doznaniami25

Obserwujący to nie świadek 26

Medytacja przychodzi sama 27

Którą technikę mam wybrać 28

Medytacja w ujęciu Osho 32

Zorba Budda: tamten świat w tym jest ukryty 32

Dlaczego medytacje aktywne? 35

Biografia Osho 36

O Osho 39

Czym jest medytacja?

Medytacja nie jest hinduską metodą, techniką; nie można się jej

nauczyć. Medytacja to wzrastanie, wzrastanie totalności twego życia w

całej jego okazałości.

Medytacji nie można dodać do ciebie takiego, jakim jesteś - może ona

przyjść do ciebie tylko poprzez zasadniczą przemianę, metamorfozę.

Jest rozkwitaniem, wzrastaniem. Wzrastanie zawsze zachodzi w

totalności, nigdy nie jest dodatkiem.

W medytacji musisz wzrastać. Trzeba właściwie pojąć to totalne

wzrastanie osobowości, inaczej będziesz sam przed sobą udawać,

zajmiesz się grami umysłu. Tyle ich jest! Mogą cię ogłupić, nic nie

dadzą, a możesz ponieść przez nie szkody. Błędne jest już samo

nastawienie, że w medytacji jest jakaś sztuczka, rozumienie medytacji

jako metody. Kiedy zaczynasz bawić się sztuczkami umysłu, umysł

zaczyna się degenerować.

Umysł - taki, jaki jest - nie jest medytacyjny. Zanim nastąpi medytacja,

umysł musi się zmienić w całej swej istocie. Czym jest, więc umysł,

który masz teraz? Jak funkcjonuje?

Umysł zawsze werbalizuje. Możesz znać słowa, język, strukturę

koncepcyjną myślenia, ale to nie jest myślenie. Wręcz przeciwnie - jest

to ucieczka od myślenia. Widzisz kwiat i werbalizujesz to, widzisz

człowieka idącego ulicą i werbalizujesz to. Umysł potrafi zamienić

każde egzystencjalne zdarzenie w słowa. I słowa stają się barierą,

więzieniem. Przeszkodą dla umysłu medytacyjnego jest właśnie to

nieustanne zamienianie zdarzeń w słowa i zamienianie egzystencji w

słowa.

Pierwszym wymogiem dla umysłu medytacyjnego jest, więc bycie

świadomym tego nieustannego werbalizowania i zdolność do

zatrzymania tego procesu. Patrz na zdarzenia - nie werbalizuj ich. Bądź

świadom ich obecności, ale nie zamieniaj ich w słowa. Niech zdarzenia

będą poza słowami; niech ludzie będą poza słowami; niech sytuacje

będą poza słowami. Nie jest to niemożliwe... jest to naturalne. Sztuczne

jest to, co mamy, lecz tak do tego przywykliśmy, tak bardzo stało się to

automatyczne, że już nie zauważamy jak nieustannie zamieniamy

doznania w słowa.

Jest wschód słońca. Nie zdajesz sobie sprawy z przestrzeni pomiędzy

widzeniem go a werbalizowaniem. Widzisz słońce, czujesz je... i

natychmiast to werbalizujesz. Przestrzeń między widzeniem i

werbalizowaniem zostaje zagubiona. Musisz zdać sobie sprawę z tego,

że wschód słońca nie jest słowem. Jest to pewien fakt, pewna

obecność. Umysł automatycznie zamienia doznanie w słowa, a te

wchodzą między ciebie a to doznanie.

Medytacja oznacza życie bez stów, ponad słowami. Czasem zdarza się

to spontanicznie. Gdy jesteś zakochany, odczuwana jest obecność, nie

słowa. Gdy dwoje zakochanych staje się sobie bliskimi, zawsze nastaje

milczenie. Nie w tym rzecz, że nie ma nic do wyrażania. Wręcz

przeciwnie, jest tego tyle, że aż się przelewa. Ale nie ma słów, nie

może być... Słowa przyjdą dopiero po odejściu miłości.

Jeśli dwoje zakochanych nie potrafi milczeć, jest to sygnał, że ich

miłość umarła. Słowami zapełniają to, co po niej zostało. Gdy miłość

żyje, nie ma słów, ponieważ samo istnienie miłości jest tak

napełniające, tak przenikające, że pokonana zostaje bariera języka i

słów. I zwykle zostaje ona pokonana tylko w miłości.

Medytacja jest kulminacją miłości, nie tylko do jednej osoby, lecz do

egzystencji w całej jej totalności. Medytacja to żywa relacja z

totalnością egzystencji, która jest wszędzie wokoło. Jeśli umiesz być w

miłości w każdej sytuacji, jesteś w medytacji.

Medytacja nie jest sztuczką umysłu, nie jest metodą na uciszenie

umysłu - wymaga głębokiego zrozumienia jego mechanizmu. Gdy

zrozumiesz ten mechaniczny nawyk werbalizowania, zamieniania

egzystencji w słowa, powstaje pewna przestrzeń. Powstaje sama z

siebie. Przychodzi w ślad za zrozumieniem, jak cień. Ważne jest nie tyle

zdobycie umiejętności bycia w medytacji, lecz poznanie dlaczego w

niej nie jesteś. Sam proces medytacji jest negatywny, bo nie jest

dodawaniem ci czegoś nowego - jest negowaniem tego, co już zostało

dodane.

Ludzie nie mogą istnieć bez słów, potrzebują ich. Egzystencja ich nie

potrzebuje. Nie mówię, byś istniał bez słów. Musisz ich używać, ale

musisz nauczyć się włączać i wyłączać ten mechanizm werbalizowania.

Gdy jesteś w społeczeństwie, słowa są potrzebne, a gdy jesteś sam na

sam z egzystencją, musisz umieć je wyłączyć.

Jeśli nie potrafisz ich wyłączyć - trwają, a ty nie potrafisz ich zatrzymać

- stajesz się niewolnikiem. Umysł musi być narzędziem, nie panem.

Gdy umysł jest panem, jest nie-medytacja. Medytacja jest wtedy, gdy

to ty jesteś panem i twoja świadomość jest panem. Medytacja oznacza,

więc zapanowanie nad mechanizmem umysłu.

Umysł i jego funkcjonowanie w słowach to nie wszystko. Ty jesteś

czymś więcej i egzystencja jest czymś więcej. Świadomość jest ponad

językiem, egzystencja jest ponad językiem. Gdy świadomość i

egzystencja są jednym, jest komunia. Ta, komunia jest medytacją.

Słowa trzeba porzucić. Nie mówię, że masz je tłumić czy

wyeliminować. Mówię, że słowa nie mogą być nawykiem dwadzieścia

cztery godziny na dobę. Gdy spacerujesz - poruszasz nogami; jeśli

jednak twoje nogi poruszają się, gdy siedzisz - to szaleństwo. Musisz

nauczyć się je wyłączyć. Tak samo nie powinno być w tobie słów,

wtedy, gdy nie rozmawiasz. Słowa służą porozumiewaniu się, gdy więc

nic nikomu nie przekazujesz, nie powinno ich być.

Jeśli zdołasz tego dokonać, będziesz wzrastać w medytacji. Medytacja

to proces wzrastania - nie technika. Technika zawsze jest martwa,

może, więc być do ciebie dodana, a proces zawsze jest żywy - wzrasta,

rozwija się.

Słowa są potrzebne, ale nie wolno trwać w nich cały czas. Muszą być

chwile bez werbalizowania, kiedy po prostu jesteś. Nie chodzi o

wegetowanie. Jest świadomość i jest ona ostrzejsza, żywsza - to słowa

ją stępiają. Słowa muszą być powtarzane, wywołują, więc znużenie. Im

ważniejszy jest dla ciebie język, tym bardziej będziesz znużony.

Egzystencja nigdy się nie powtarza. Każda róża jest inna, zupełnie

inna... Nigdy takiej jeszcze nie było i nigdy takiej już nie będzie. Ale gdy

nazywamy ją „różą," samo to słowo już jest powtórzeniem. Ono zawsze

istniało i zawsze będzie istnieć. Starym słowem zabiłeś to, co takie

nowe.

Egzystencja zawsze jest młoda, a słowa zawsze są stare. Słowami

uciekasz od egzystencji, uciekasz od życia, bo słowa są martwe. Im

bardziej pogrążasz się w słowach, tym bardziej cię one umartwiają.

Człowiek wyuczony jest zupełnie martwy, ponieważ cały jest tylko

słowami.

Sartre nazwał swoją autobiografię „Słowa". Żyjemy w słowach. A

raczej nie żyjemy. Na końcu pozostaje tylko stos nagromadzonych słów

i nic więcej. Słowa są jak zdjęcia. Widzisz coś, co jest żywe i robisz

temu zdjęcie. Zdjęcie jest martwe. Potem robisz album z martwych

zdjęć. Człowiek, który nie żył w medytacji, jest jak martwy album. Są w

nim tylko słowne obrazy, wspomnienia. Nic nie zostało przeżyte -

wszystko zamienił w słowa.

Medytacja oznacza życie totalnie, a żyć totalnie można tylko wtedy,

gdy jesteś w ciszy. Ale bycie w ciszy nie oznacza nieświadomości. W

ciszy możesz być nieświadomy, ale to nie jest żywa cisza. Umysł znów

przegapił...

Mantrami możesz sam siebie zahipnotyzować. Powtarzając jakieś słowo

możesz stworzyć w umyśle tyle znużenia, że zaśnie. Zapadasz w sen, w

nieświadomość. Jeśli stale będziesz nucił „Ram Ram Ram" - umysł

zaśnie. Wtedy nie będzie bariery słów, ale ty będziesz nieświadomy.

Medytacja oznacza brak słów, gdy ty jesteś świadomy. W innej

sytuacji nie ma połączenia z egzystencją, ze wszystkim, co istnieje.

Żadna mantra ani śpiewanie nie pomogą. Autohipnoza to nie

medytacja, wręcz przeciwnie - bycie w stanie autohipnozy to regresja.

Nie jest wyjściem ponad słowa, ale upadkiem poniżej słów.

Porzuć, więc wszystkie mantry, wszystkie takie techniki. Pozwól istnieć

chwilom, w których nie ma słów. Nie możesz pozbyć się słów za

pomocą mantry, gdyż ten proces sam w sobie używa słów. Nie można

wyeliminować słów za pomocą słów -jest to niemożliwe.

Co więc można zrobić? Tak naprawdę nic nie możesz zrobić - prócz

zrozumienia. Cokolwiek uczynisz, będzie to tylko skutkiem tego, czym

jesteś. Trwasz w chaosie, nie jesteś w medytacji, twój umysł nie jest w

ciszy, więc cokolwiek z ciebie wyjdzie, stworzy jeszcze więcej

zamieszania. Jedyne, co możesz uczynić, to zacząć być świadomym

funkcjonowania umysłu. Tylko tyle - po prostu bądź uważny. Uważność

nie ma nic wspólnego ze słowami. To akt egzystencjalny, nie mentalny.

Najważniejsze jest, więc bycie uważnym. Bądź uważny procesów

mentalnych, funkcjonowania umysłu. Gdy jesteś świadomy

Osho - Medytacja.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: